Recenzję można znaleźć również na: http://zniewolone-trescia.blogspot.com
Przeciętny, trzydziestoletni mieszkaniec Tokio. Współprowadzi firmę reklamową, niedawno rozwiódł się z żoną. Przeciętny tak do bólu, że nie nadaje się na bohatera powieści, bo o czym można by wtedy powiedzieć?
I ten przeciętny bohater zostaje wplątany w dość absurdalną sprawę. Sekretarz Szefa mającego nieformalną władzę w całym kraju wymaga od niego, aby odnalazł owcę z przypadkowego zdjęcia, które bohater otrzymał od swojego przyjaciela, Szczura.
Trudno mi jednoznacznie określić, co myślę o prozie Murakamiego. Nie jest to lekka lektura, odbiór utrudnia również postawienie głównego bohatera jako narratora, przez co czasami ciężko powiedzieć, czy coś zdarzyło się naprawdę czy jest obleczone w wyobraźnię bohatera. Metafizyka przenika się tu z obyczajówką i potrzeba uwagi, by rozróżnić jedno od drugiego.
Przyznaję szczerze, że nie jestem fanką obyczajówek. Nudzą mnie. Gdy zostało mi około stu stron „Przygody z owcą”, czułam się zmęczona przeciętnością i szarością opisów. Sama sprawa po wyłożeniu była tak absurdalna, że uniosłam brew, myśląc: „Naprawdę? Takie zamieszanie z powodu jednej owcy?” Kilka razy zostałam też zaskoczona, może gdybym poświeciła więcej uwagi na analizę tekstu, ten efekt by się nie pojawił, ale to poprawia odbiór powieści.
Nie ma tu wielu bohaterów. Są całkiem normalni, choć mają swoje dziwactwa. Murakami nie używa imion – nawet kot głównego bohatera go nie posiada – ale to nie przeszkadza w rozróżnieniu poszczególnych osób. Jest za to nieco irytujące. Czy da się ich polubić? Moją sympatię zdobyli kierowca samochodu Szefa i Jay, właściciel baru w rodzinnym mieście głównego bohatera. Pozostali nie zrobili na mnie wrażenia, to ludzie, których moglibyśmy spotkać na ulicy i o których szybko się zapomina.
Styl Murakamiego jest prosty, ale dość charakterystyczny. Przeważają opisy, czasami zbyt szczegółowe. Nie ma tu niepotrzebnych ozdobników czy kolokwializmów. Dialogi zaś są przeciętne. Nie stylowo, po prostu są to rozmowy, które mogą przydarzyć się tuż obok albo nam samym.
Haruki Murakami ma swoje stałe miejsce w literaturze światowej. Pisze o zwyczajnych ludziach i ich zwyczajnym życiu, wplatając w nie elementy pewnej metafizyki i absurdu, które ubarwiają jego prozę. „Przygoda z owcą” nie jest lekturą lekką, która ma przynieść rozrywkę, ale zmuszającą do myślenia o tym, co się czyta. Może i chwilami męczy opisami codzienności, ale na kilka godzin wciąga w nieco inny świat.

Recenzję można znaleźć również na: http://zniewolone-trescia.blogspot.com
Przeciętny, trzydziestoletni mieszkaniec Tokio. Współprowadzi firmę reklamową, niedawno rozwiódł się z żoną. Przeciętny tak do bólu, że nie nadaje się na bohatera powieści, bo o czym można by wtedy powiedzieć?
I ten przeciętny bohater zostaje wplątany w dość absurdalną sprawę. Sekretarz...