Czytanie książek debiutantów jest ryzykowne z kilku powodów: po pierwsze mało, który autor potrafi zacząć swoją karierę z przytupem i nie powielić przy tym wszystkich błędów debiutanta, po drugie może zbyt mocno inspirować się zagranicznym twórcą i po trzecie wolimy sięgać po książki znanych autorów, zwłaszcza jeśli chodzi o kryminały. Lemberg w Zasłudze Nocy próbował udowodnić, że jest odważnym i bezkompromisowym autorem. Niestety okazał się początkującym rzemieślnikiem, który napisał prosty kryminał bez większych wad. Historia jak tysiące innych. Trup w warszawskiej kamienicy, czyli pewno musiała należeć do przedwojennych Żydów. Do trupa dobrały się wrony. Podobne opisy dawno nie robią na mnie wrażenia. Wraz z rozwojem historii pojawiają się kolejne trupy, ale i one nie robią żadnego wrażenia. Historia po prostu jest przeciętna, nie nudzi, ale nie zachwyca. Jak na początek nowej serii kryminałów Lemberg nie stworzył charyzmatycznego gliny. Krzysztof Witczak jest wyjęty z podręcznika ,,Jak napisać kryminał", słucha jazzu i nie radzi sobie z życiem rodzinnym. Najciekawszą postacią jest Cyna, mająca problem ze swoją seksualnością i tylko jej wątek budzi jakieś emocje. Reszt praktycznie nie istnieje. Zasługa nocy oparta na kliszach, żydzi-kamienica, zły Niemiec, trochę krwi, warszawska mafia i gender nad Wisłą, nie zagwarantuje, że książka będzie dobra. Wulgaryzmy mówione wspak tylko śmieszą i są żenujące.

Czytanie książek debiutantów jest ryzykowne z kilku powodów: po pierwsze mało, który autor potrafi zacząć swoją karierę z przytupem i nie powielić przy tym wszystkich błędów debiutanta, po drugie może zbyt mocno inspirować się zagranicznym twórcą i po trzecie wolimy sięgać po książki znanych autorów, zwłaszcza jeśli chodzi o kryminały. Lemberg w Zasłudze Nocy próbował...