Poznajemy Kafkę jako osobę z krwi i kości, jako mężczyznę o wielu lękach i namiętnościach, przez pryzmat jego związków uczuciowych. Mogła to być ciekawa koncepcja pracy naukowej, z tym że sensu stricto autorka nie ma pretensji naukowych i tworzy zbeletryzowaną biografię autora "Przemiany". Książka rozpada się na kilka części, tematem każdej z nich jest mniej lub bardziej platoniczny związek artysty z jakąś ważną dla niego kobietą. Zabrakło mi tutaj portretu jego ukochanej siostry Ottli. Niedawno czytałam ciekawą historyjkę pt. Kafka i lalka, jak napotkał on lalkę i opisywał jej perypetie pewnej małej smutnej dziewczynce. Wydał się tam szczęśliwym, pogodnym i troskliwym człowiekiem. Tutaj zaś w interpretacji Jacqueline Duval jest dość nieznośnym osobnikiem, histerycznym, labilnym emocjonalnie, wykorzystującym swoją chorobę jako środek do zdobywania pięknych kobiet. Przedstawione są sylwetki osób związanych z Kafką, np. Maxa Broda, dzięki któremu spuścizna literacka Kafki, ale i listy np. do Mileny czy Felicji ujrzały światło dzienne.
Teza autorki głosi, że wszystkie miłostki Kafki nie odbiegają od pewnego schematu. Koniecznie kobieta musi być z odległego miasta, idealnie byłoby gdyby na rzecz Pragi opuściła dom rodzinny i dawne życie, musi być niedosiężna z racji np. bycia mężatką (Milena). Pierwsza z mich, Felicja Bauer jest berlinianką, do której śle płomienne listy w 1912r. Choć adresatka zachowuje się z rezerwą, podsyca to uczucia Franza, który stwierdza stanowczo, że ją kocha. Po paru miesiącach odwiedza ją w Berlinie, tworząc jak w amoku, zaręczają się. Jednak przed ślubem Franz się wycofuje, próbuje torpedować ich związek, że jest chory, że wyrwie ją z ukochanego otoczenia- i tak się to powtarza w każdej właściwie historii. Greta urodzi mu dziecko, dla niego Dora zerwie z rodziną, dla Mileny był gotów na każe poświęcenie, nawet gdy już gruźlica dawała o sobie znać. Kuriozalne są jego związki, obiekty westchnień szybko zmieniają się jak w kalejdoskopie. Dużo mamy tutaj wyjątków z dzienników i korespondencji, ale czy te teksty nie mogłyby istnieć same, bez książki pani Duval? Myślę, że naprawdę odkrywczych treści tu nie znajdziemy, choć ta pozycja uporządkowuje dla nas fakty i anegdoty związane z kobietami Kafki. Analiza jego osobowości też nas nie przekonuje do tego chimerycznego twórcy. Ogólnie ciekawe ćwiczenie wyobraźni i eksperyment.

Poznajemy Kafkę jako osobę z krwi i kości, jako mężczyznę o wielu lękach i namiętnościach, przez pryzmat jego związków uczuciowych. Mogła to być ciekawa koncepcja pracy naukowej, z tym że sensu stricto autorka nie ma pretensji naukowych i tworzy zbeletryzowaną biografię autora "Przemiany". Książka rozpada się na kilka części, tematem każdej z nich jest mniej lub bardziej...