Niesamowita historia! W monologu na 400 stron główny bohater opowiada nam anegdoty i przypadki swego życia wzbogacone ostrożnymi przemyśleniami natury lekko filozoficznej. Na pierwszy rzut oka – nuda, ale już z pierwszym wyłuskanym strąkiem fasoli można dać się porwać, oczarować.

Monolog tudzież wywiad-rzeka z cierpliwym, nienachalnym i wyrozumiałym słuchaczem. Tym dziwnym przybyszem jest każdy z nas, który bierze do ręki książkę. Myśliwski genialnie wykreował subtelny dialog – te drobne wtrącenia niejako odrywające od głównego tematu są fantastycznie orzeźwiające. Historie ze swojego życia narrator opowiada w sposób, który przywodzi na myśl czasy, w których telewizja nie wiodła prymu, a ludzie potrafili mówić – z sensem i ciekawie. To kwintesencja sztuki opowiadania. Myśliwski udowadnia, że opowiadać ciekawie nie trzeba z użyciem wyrafinowanego słownictwa. Siła tkwi w prostocie przekazu. Z pozoru historie wyglądają na lekko chaotyczne, nasz narrator często stosuje dygresje, daje się im też ponieść zaniechując dopowiedzenia głównego wątku. W opowieści zatem brak miejsc, nazwisk, konkretów, podsumowań czy wniosków. Narrator czasem rzuci przemyśleniem, niejako od niechcenia, ale wszelkie kwestie pozostają otwarte. Stają się również uniwersalne.

Po przeczytaniu ostatniej strony najbardziej zaskakuje fakt, że z pozoru proste życie obfituje w wydarzenia i sytuacje zapewniające całą gamę uczuć. Ta książka wskazuje, jakimi szczęściarzami i bogaczami jesteśmy stąpając po ziemi. Jak wiele nam się przydarza i jak rzadko to wszystko dostrzegamy i doceniamy. Jak niewiele czasu poświęcamy na celebrowanie prostych czynności i kontemplację życia.

Niesamowita historia! W monologu na 400 stron główny bohater opowiada nam anegdoty i przypadki swego życia wzbogacone ostrożnymi przemyśleniami natury lekko filozoficznej. Na pierwszy rzut oka – nuda, ale już z pierwszym wyłuskanym strąkiem fasoli można dać się porwać, oczarować.

Monolog tudzież wywiad-rzeka z cierpliwym, nienachalnym i wyrozumiałym słuchaczem. Tym...