Szczerze? Po początku myślałem, że to może być naprawdę dobry i mocny kryminał z wieloma postaciami, zwrotami akcji i fajną fabułą. A naprawdę zaczęło się rozkręcać dopiero na kilkanaście stron przed końcem. Napisane nieźle, ale można zrobić lepszy kryminał z takiej historii. Niemniej jednak, miłośnicy muzyki klasycznej pewnie z chęcią przyswoją tę historię.

Szczerze? Po początku myślałem, że to może być naprawdę dobry i mocny kryminał z wieloma postaciami, zwrotami akcji i fajną fabułą. A naprawdę zaczęło się rozkręcać dopiero na kilkanaście stron przed końcem. Napisane nieźle, ale można zrobić lepszy kryminał z takiej historii. Niemniej jednak, miłośnicy muzyki klasycznej pewnie z chęcią przyswoją tę historię.

Ja ,jakoś nie przepadam za taką muzyką.Wolę metal.Teraz piszę,tę opinię i słucham Saltus-Perunie Prowadź.Ale,fabuła super.Ma się,wrażenie.Że pisarz zabiera nas w piękną przygodę.Ku X symfonii.
Tu jest wiele,fajnych rzeczy.Jak grożenie śmiercią pani sędzi.
Jak,wspominki o gilotynie.
Czy,też o sztuce jeździectwa.Dla mnie super opowieść.

Ja ,jakoś nie przepadam za taką muzyką.Wolę metal.Teraz piszę,tę opinię i słucham Saltus-Perunie Prowadź.Ale,fabuła super.Ma się,wrażenie.Że pisarz zabiera nas w piękną przygodę.Ku X symfonii.
Tu jest wiele,fajnych rzeczy.Jak grożenie śmiercią pani sędzi.
Jak,wspominki o gilotynie.
Czy,też o sztuce jeździectwa.Dla mnie super opowieść.

Jak dla mnie trochę za dużo historii, a za mało kryminału.

Jak dla mnie trochę za dużo historii, a za mało kryminału.

Już dawno nie czytałam tak dobrego kryminału, a sięgnęłam po niego całkiem przypadkowo. I wcale nie żałuje. Jak dla mnie jeden z lepszych i wciągający już od pierwszych stron.

Każdy z nas wie kim był Beethoven, jednak czy znamy jakieś fakty z jego życia???

Daniel Paniagua uczestniczy w koncercie, podczas którego zostaje wykonana rekonstrukcja pierwszej części X Symfonii Ludwiga van Beethovena. Zaczyna podejrzewać, że autor, Ronald Thomas, być może jest w posiadaniu oryginału dzieła. Wkrótce Thomas zostaje zamordowany - mordercy odcinają mu głowę, na której jest wytatuowana sekwencja muzyczna. Daniel zostaje wciągnięty w wir zaskakujących wydarzeń, narastających zagadek, tajemniczych przypadków, które kolejno odsłaniają nieznane fakty z biografii Ludwiga van Beethovena...

Już dawno nie czytałam tak dobrego kryminału, a sięgnęłam po niego całkiem przypadkowo. I wcale nie żałuje. Jak dla mnie jeden z lepszych i wciągający już od pierwszych stron.

Każdy z nas wie kim był Beethoven, jednak czy znamy jakieś fakty z jego życia???

Daniel Paniagua uczestniczy w koncercie, podczas którego zostaje wykonana rekonstrukcja pierwszej części X Symfonii...

Bardzo ciekawy kryminał z muzyką klasyczną w tle. Wciąga i buduje napięcie.
Na minus moim zdaniem jest prywatna historia bohatera oraz zakończenie, no ale kto co lubi.

Bardzo ciekawy kryminał z muzyką klasyczną w tle. Wciąga i buduje napięcie.
Na minus moim zdaniem jest prywatna historia bohatera oraz zakończenie, no ale kto co lubi.

Momentami dość irytująca (zwłaszcza zakończenia niektórych rozdziałów) i nudna. Szczerze mówiąc to nawet jej nie dokończyłam, nie byłam w stanie się zmusić do przeczytania. A zapowiadało się o wiele lepiej... Niemniej jednak dowiedziałam się sporo o samym Beethovenie, a sama książka miała swoje lepsze momenty.

Momentami dość irytująca (zwłaszcza zakończenia niektórych rozdziałów) i nudna. Szczerze mówiąc to nawet jej nie dokończyłam, nie byłam w stanie się zmusić do przeczytania. A zapowiadało się o wiele lepiej... Niemniej jednak dowiedziałam się sporo o samym Beethovenie, a sama książka miała swoje lepsze momenty.

Od chwili, gdy zobaczyłem tytuł miałem straszną ochotę przeczytać Dziesiątą symfonię. Nie, żebym był jakimś wielkim fanem Beethovena. Niemniej jednak tajemnica wokół dzieła, które być może powstało, sprawia, że chce się stać obserwatorem wydarzeń mających miejsce w książce.

Joseph Gelinek według źródeł internetowych to tak naprawdę pseudonim anonimowego autora. Być może stworzony tylko po to by owiać niezwykłością przedstawioną historię i sprawić, żeby była lepiej sprzedawalna. A z drugiej strony może jest w tym coś więcej niż tylko czysta fikcja…

Daniel Paniagua to młody i słabo zarabiający muzykolog. Jego życie zmienia się w chwili, gdy zostaje wysłany na prywatny koncert pod batutą Ronalda Thomasa. Jak się okazuje zostaje wykonana partytura, ponoć zrekonstruowana, dziesiątej symfonii Ludwika van Beethovena. I na tym w zasadzie sielanka się kończy. Rusza śledztwo mające na celu wyjaśnić: kto i dlaczego zabił dyrygenta po koncercie. A śmierć bynajmniej nie była klasyczna poprzez strzał z pistoletu czy uduszenie. Została mu odcięta głowa za pomocą gilotyny. Daniel do śledztwa zostaje włączony jako specjalista od Beethovena. Wraz z sędziną i zdolnym inspektorem z wydziału zabójstw po kolei składają elementy układanki w jedną całość. Oczywiście im się to udaje. Nie obchodzi się jednak bez pewnych niespodzianek.

Książką jestem zachwycony. Nie trudno zauważyć, że autor czerpał ze schematu Dana Browna. Osobiście uważam Dziesiątą symfonię za zdecydowanie lepsze dzieło niż np. Zaginiony symbol – w tym miejscu fani Browna spalą mnie na stosie. Bohaterowie nie są napuszeni, a wydarzenia nie są tak spektakularne. Jak dla mnie jest to ogromny plus i sprawia, ze historia wraz z tajemniczym szyfrem i śledztwem jakie się toczy wciąga natychmiast. Ciekawą rzeczą są też elementy z historii muzyki czy Beethovena i epoki, w której przyszło mu żyć. Nie ma tego za wiele, ale doskonale wkomponowuje się w ogólną całość.

Dariusz Makowski

Od chwili, gdy zobaczyłem tytuł miałem straszną ochotę przeczytać Dziesiątą symfonię. Nie, żebym był jakimś wielkim fanem Beethovena. Niemniej jednak tajemnica wokół dzieła, które być może powstało, sprawia, że chce się stać obserwatorem wydarzeń mających miejsce w książce.

Joseph Gelinek według źródeł internetowych to tak naprawdę pseudonim anonimowego autora. Być może...

W świecie muzycznym istnieje pojęcie „klątwy dziewiątej symfonii”. Jest to mit romantyczny mówiący o tym, że kompozytor może stworzyć w swoim życiu tylko dziewięć symfonii, a każdy, kto podejmie się pracy nad dziesiątą, znacząco podupada na zdrowiu i umiera. Klątwa ma swe źródło w epoce klasycyzmu, w biografii Beethovena, który nie napisał już żadnej symfonii po tej z „Odą do radości” (Dziewiąta). Podobnie rzecz ma się z Dvořakiem. Bruckner zaś, chcąc oszukać przeznaczenie, swoją pierwszą symfonię oznaczył, jako zerową, a Gustav Mahler, nie chcąc by w nazwie pojawiło się słowo „symfonia”, swoją dziewiątą nazwał „Das Lied von der Erde” (Pieśń o ziemi). Po ukończeniu prac nad nią dopadło go fatum. Nawet współcześni kompozytorzy wolą nie zadzierać ze śmiercią – Krzysztof Penderecki zarzeka się, że nigdy dziewiątej symfonii nie napisze.

Wielkie, więc, było moje zdziwienie, gdy na półce w bibliotece ujrzałam książkę Gelinka zatytułowaną „Dziesiąta symfonia”. Z okładki swoim mrocznym spojrzeniem darzył mnie Ludwig van Beethoven. Musiałam ją przeczytać!

W „Dziesiątej...” Joseph Gelinek (pseudonim pisarza) wplata wiele wątków muzykologicznych, co może odstraszyć laików lub osoby, które po prostu nie do końca orientują się w historii muzyki, podstawach harmonii itd. Jednakże jeśli czytelnik posiada otwarty umysł i lubi dowiadywać się nowych rzeczy, nie powinien bać się tych fragmentów. Warto wspomnieć, że główny bohater właśnie dzięki analizie muzycznej, odgaduje tajemniczy szyfr zapisany nutami. Nie ukrywam, że dla mnie – jako muzyka – motyw analizy był najciekawszy i mocno podbił ocenę tej powieści.

Był to mój pierwszy kontakt z thrillerem. Kontakt, którego niestety nie mogę zaliczyć do udanych. Nie dość, że czytanie zajęło mi trzy miesiące (może i mnie dopadła klątwa? :D),to jeszcze finał wzbudził we mnie zażenowanie. Nie stawiam jednak tej książce niskiej oceny, bo dzięki niej spędziłam kilka naprawdę przyjemnych wieczorów pełnych zagadek, logicznego myślenia oraz muzyki Ludwiga van Beethovena.

W świecie muzycznym istnieje pojęcie „klątwy dziewiątej symfonii”. Jest to mit romantyczny mówiący o tym, że kompozytor może stworzyć w swoim życiu tylko dziewięć symfonii, a każdy, kto podejmie się pracy nad dziesiątą, znacząco podupada na zdrowiu i umiera. Klątwa ma swe źródło w epoce klasycyzmu, w biografii Beethovena, który nie napisał już żadnej symfonii po tej z „Odą...

Przez 200 stron akcja szła tak wolno i ciągnęła się niemiłosiernie.
Potem zaczęło się dziać, ale to już tylko 60 stron do końca.
Moim zdaniem potencjał jest, ale efekt średni.
Wstawki o muzyce po pewnym czasie zaczęły mnie irytować bo osobiście niewiele byłam w stanie z nich zrozumieć, chociaż całkiem laikiem muzycznym nie jestem.
I przeszkadzało mi to, że o zwrotach akcji dowiadywałam się jak już się zdarzyły. Przykład: ktoś coś znalazł, podzielił się tym że znalazł z kimś innym i bum. Koniec. Nie wiemy co, nie wiemy jak i nie wiemy gdzie, wszystkiego dowiadujemy się zwykle rozdział lub dwa później, kiedy akcja się rozwiązuje.

Przez 200 stron akcja szła tak wolno i ciągnęła się niemiłosiernie.
Potem zaczęło się dziać, ale to już tylko 60 stron do końca.
Moim zdaniem potencjał jest, ale efekt średni.
Wstawki o muzyce po pewnym czasie zaczęły mnie irytować bo osobiście niewiele byłam w stanie z nich zrozumieć, chociaż całkiem laikiem muzycznym nie jestem.
I przeszkadzało mi to, że o zwrotach akcji...

Bardzo dobrze napisana książka :D Polecam, mimo tego, że końcówka nie należy do najlepszych według mnie ;)

Bardzo dobrze napisana książka :D Polecam, mimo tego, że końcówka nie należy do najlepszych według mnie ;)