Muszę przyznać, że tytuł idealnie pasuje do książki. Myślę, że pozostałe kombinacje mogłyby się okazać mniej trafne niż ta. „Płomień strachu” to naprawdę ciekawa lektura, którą czyta się bardzo lekko i przyjemnie. Jak zaczęłam, to ciężko było mi się od niej oderwać. Fabuła jest interesująca i tajemnicza. Akcja z kolei dynamiczna, więc czytając, nie czułam się znudzona żadnym wątkiem, bo w każdym coś się działo. Muszę przyznać, że ostatnie rozdziały były dla mnie miłym zaskoczeniem, którego w ogóle nie brałam pod uwagę. Jakie było moje zdziwienie, kiedy dowiedziałam się prawdy o przyjacielu głównego bohatera, którego z początku było mi żal na wskutek przykrego wypadku w okresie dojrzewania. Z czasem współczucie zmieniło się w odrazę, którą odczuwam do tej pory, ilekroć przypomnę sobie jego postać. Uważam, że Jack Lance bardzo dobrze się spisał. Stworzył thriller psychologiczny i trzymający w napięciu kryminał, który dorównuje najlepszym książkom mistrza gatunku Stephena Kinga, jak powiedział Hugo N. Grestl. Teraz, kiedy mam już za sobą „Płomienie strachu”, jestem w stanie zgodzić się z jego słowami. Miło było śledzić losy Jasona Evansa oraz jego rodziny, którego świat w jednym momencie wywrócił się do góry nogami i był początkiem nieprzyjemnych i smutnych wydarzeń. Cieszę się, że na końcu główny bohater odzyskuje spokój ducha i może dalej iść przez życie nie bojąc się swoich demonów przeszłości. Miło jest wiedzieć, że wszystko zaczyna mu się układać, a strach, który czuł od dziecka, w końcu zniknął i pozwolił mu odetchnąć pełną piersią.
Książka w sam raz na nudne wieczory, gorąco polecam.

Muszę przyznać, że tytuł idealnie pasuje do książki. Myślę, że pozostałe kombinacje mogłyby się okazać mniej trafne niż ta. „Płomień strachu” to naprawdę ciekawa lektura, którą czyta się bardzo lekko i przyjemnie. Jak zaczęłam, to ciężko było mi się od niej oderwać. Fabuła jest interesująca i tajemnicza. Akcja z kolei dynamiczna, więc czytając, nie czułam się znudzona...