To nie jest książka, o której można by napisać wprost jak o wielu innych „Rewelacyjna! Czyta się jednym tchem, nie mogłam/em się oderwać”, czy coś w tym stylu. I to nie dlatego, że nie jest rewelacyjna, wspaniała, wybitna – bo jest. Tylko dlatego, że lektura tej książki przypomina samo miejsce akcji; jest wyboista, pełna żwiru, kamieni, pyłu i słońca zachodzącego nad pustynią. Nie da się tutaj lekko przebiec z punktu A do punktu B; czytelnik (nie wiem jak inni, ale ja na pewno) ma wrażenie mozolnego acz niebezpiecznego i nieuchronnego przemieszczania się wraz z postaciami (celowo nie używam słowa „bohater”). Opisy są surowe, bo wynikają z przymusu przedstawienia i opisania pewnych rzeczy a postaci niepokojące w swoim działaniu (również celowo piszę ogólnikami żeby nie przemycić żadnej fabuły).

Fabułę można streścić zdaniem, które kojarzy mi z filmami sensacyjnymi przełomu lat 80 i 90. „Llewelyn Moss znajduje na pustyni aktówkę wypełnioną pieniędzmi należącymi do gangu narkotykowego, jego śladem rusza psychopatyczny morderca”. Tylko, że tutaj akcja będzie mieć inny przebieg niż ten właściwy filmom akcji, zupełnie niesztampowy i nieszablonowy. Właśnie przez ową fabułę, miałem wrażenie jakbym dostał w pewnym momencie w brzuch i nie mógł złapać tchu. Doznałem wtedy jakby olśnienia, wiedząc, że nie trzymam w ręku książki takiej jak zwykle.

Losy głównych postaci przetykane są narracją szeryfa Bella, która pozwala w jakiś sposób zakorzenić się w obcej dla nas scenerii. Stanowi pewną kotwicę sytuacyjno-historyczną a więc mamy tu drobny wątek walki o ziemię, drugiej wojny światowej czy wojny w Wietnamie. Bell pozwala spojrzeć subiektywnie na rozgrywające się przed naszymi oczami ponure wydarzenia. Przyznam, że bez niego, trudno byłoby mi odebrać książkę właśnie tak, jak ją odebrałem. Podczas lektury towarzyszyły mi uczucia smutku i nieuchronności; zdziwienia i strachu ale przede wszystkim nostalgii. Tak, właśnie nostalgii, mimo iż przecież nie mam podobnych doświadczeń jak szeryf. Myślę, że tu tkwi kunszt pisarza, który mimo ogromnych różnic kulturowych czy geograficznych pozwolił mi zbliżyć się emocjonalnie do wykreowanej postaci. Walczący od lat z przestępstwami i wykroczeniami na terenie swego hrabstwa szeryf Bell porównuje dawne czasy z tym, co dzieje się obecnie. Nie wysnuwa żadnego wniosku, ale myślę, że gdyby to zrobił brzmiałby on dokładnie tak jak tytuł książki.

Zdecydowanie polecam.

To nie jest książka, o której można by napisać wprost jak o wielu innych „Rewelacyjna! Czyta się jednym tchem, nie mogłam/em się oderwać”, czy coś w tym stylu. I to nie dlatego, że nie jest rewelacyjna, wspaniała, wybitna – bo jest. Tylko dlatego, że lektura tej książki przypomina samo miejsce akcji; jest wyboista, pełna żwiru, kamieni, pyłu i słońca zachodzącego nad...