2016 rok zaczynam z mocnym przytupem. I to jak mocnym. Powiedziałabym, że wręcz atomowym! To moje pierwsze spotkanie z Panem Sandersonem i chyba nie mogło być bardziej udane.

Zacznijmy od tego, że przez jakieś 2/3 książki, zamierzałam dać jej skromne 7. Nie lubię, kiedy książki pisane są z perspektywy kilku bohaterów z tej prostej przyczyny, że zazwyczaj od razu zakochuję się w jednej,a reszta najzwyczajniej w świecie mnie nudzi. Dokładnie tak było tym razem - Kaladinie, och mój Kaladinie. Absolutna doskonałość obleczona w doskonałość. Bohater doskonale niedoskonały. Straciłam dla niego głowę już na samym początku i nie zmieniło się to do ostatniej strony. Reszta bohaterów wypadała przy nim blado i niemrawo. Ich zachowania były bezsensowne, biegali za swoim własnym ogonem, zamiast polować na myszy i szczury coraz bardziej ich okrążające. Dodatkowym mankamentem jak dla mnie był fakt, że każda z 3 głównych postaci (bo umówmy się, że Sheta było tu tyle, co kot napłakał) cały czas znajdowała się w jednym miejscu i praktycznie się nie ruszała (szczególnie Shallan). Wolę jednak kiedy bohaterowie podróżują, albo przynajmniej wychodzą czasami z podziemi...

Co się zmieniło? Mój Boże, końcowe 30% książki to jakaś jedna, wielka, epicka opowieść, która powaliła mnie na kolana. Nie zrozumcie mnie źle, wcześniej książka też zachwyca - jak mogłaby nie?! Za wymyślenie takiego świata ze wszystkimi jego detalami, Sandersonowi należą się wszelkie pochwały i nagrody. Ale końcówka miażdży. Nawet nie irytuje mnie fakt, że mimo wyjaśnienia kilku kwestii, pozostawia nas z jeszcze większą liczbą niewiadomych. Co tam, zabieram się za czytanie 2 tomu!

Niech nie przeraża Was objętość. To pozycja OBOWIĄZKOWA dla każdego fana tego gatunku. I nie tylko w sumie, bo myślę że większość znalazłaby tu coś dla siebie.

2016 rok zaczynam z mocnym przytupem. I to jak mocnym. Powiedziałabym, że wręcz atomowym! To moje pierwsze spotkanie z Panem Sandersonem i chyba nie mogło być bardziej udane.

Zacznijmy od tego, że przez jakieś 2/3 książki, zamierzałam dać jej skromne 7. Nie lubię, kiedy książki pisane są z perspektywy kilku bohaterów z tej prostej przyczyny, że zazwyczaj od razu zakochuję...