Dużo czytam, więc dużo cytuję, a skoro dużo cytuję, to zapominam powiedzieć, skąd i od kogo pochodzą cytaty. Właściwie okradam trupy i włamuję się do sarkofagów. Taki jest właśnie mój charakter, w którym jestem nowatorem i eksperymentatorem, że ciągle coś kradnę, że tylko patrzę, od którego z żywych czy martwych pisarzy i malarzy warto coś ukraść, by potem, niczym lis zamiatający ogonem, zatrzeć za sobą ślady mogące prowadzić do miejsca przestępstwa. Doszczętnie ograbiłem grób pana Louisa Ferdinanda Celine'a, Ungarettiego, Camusa, pana Erazma z Rotterdamu (…) Ponadto, jeśli kiedyś napisałem coś ładnego na tej mojej i tylko mojej trampolinie, zawsze powiedział mi to ktoś inny; jestem właściwie złodziejem kieszonkowym z knajpek i restauracji, jakbym kradł ludziom palta albo parasole.

Dużo czytam, więc dużo cytuję, a skoro dużo cytuję, to zapominam powiedzieć, skąd i od kogo pochodzą cytaty. Właściwie okradam trupy i włamu...

(...) każdy człowiek, a więc także każde ludzkie społeczeństwo, nie marzy o niczym bardziej niż o tym, aby na własny koszt rzucić się na oślep w nieszczęście, które ma tę pozytywną wartość, że dopiero na tym dnie, po upadku, można zobaczyć, co to jest prawdziwe światło. Światło in tenebris, kiedy jest już za późno. A dzięki temu, że już za późno, zdobywa się prawdę, zawsze więcej wartą od jakiejkolwiek fikcji. Fikcja to tylko przepiękne odroczenie poznania. Fikcja jednak zawsze znaczy więcej niż światopogląd, niż jakakolwiek idea polityczna. Epilog jest zawsze piękniejszy niż obiecujący prolog. Starcy zawsze byli na czele, bo mieli na wyciągnięcie ręki swoją skąpaną w świetle młodość...

(...) każdy człowiek, a więc także każde ludzkie społeczeństwo, nie marzy o niczym bardziej niż o tym, aby na własny koszt rzucić się na ośl...