Wiśniewski porusza temat, który nie powinien być tylko fabułą książki, skoro jest prozą życia.

Bohater powieść Wiśniewskiego staje w obliczu rodzinnej tragedii. Umiera mu ukochana matka i oprócz starej Siekierkowej nie ma na świecie do kogo się przytulic. Marcin, który podejmuje się podróży do głębi własnej podświadomości. Wtedy, gdy żyła jego mama,
a rodzina stanowiła wielką siłę poprzez swoją jedność.
Trudno pogodzić się mu ze śmiercią jedynej kobiety jego życia.
Nie umie wyobrazić sobie życia u boku innej kobiety, gdyż Marta, którą pokochał całym sobą odrzuciła go. Zrobiła to dlatego, że go wykorzystała, nie kochała i w dodatku miała zaborczą matkę.
Nie starała się pokochać Marcina. On zaś oddał jej całego siebie. Zaczął izolować się od rodziny i znajomych. W czasie tego schodzenia na margines życia nie dostrzegł, że staje się jeszcze bardziej samotny. Uświadamia sobie, że nie jest najnieszczęśliwszy, gdy czyta zwierzenia Asi, która jest koleżanką jego bratanka Szymona.
Ona homoseksualistka, nie rozumiana, że właśnie tak kocha, że właśnie tego się obawia, odrzucenia za bycie sobą. Inna być nie potrafi
i nawet nie chce. Marcin uświadamia sobie, że czas wziąć się w garść i zrobić coś pożytecznego dla innych ludzi, Przestaje myśleć tylko o sobie. Staje się kowalem własnego losu. Może pomagam mu w tym podróż do Londynu na "grób" syna Siekierkowej, kiedy zdaje sobie sprawę,
że życie tak naprawdę obraca się pył i tylko tyle po nim pozostaje ile "zasiejemy" w ludzkich sercach.
Z chwilą, gdy Marcin coraz bardziej otwiera się na zasób jakim jest internet staje się coraz wrażliwszy na potrzeby ludzi, którzy go otaczają. Między innymi wysłuchuje historii kustoszki z muzeum, której utonęło dziecko. Dowiaduje się z skoroszytu co przeżywa odepchnięta Asia, której miłość do zamężnej kobiety jest "zdradzona".
Poznaje na czacie o koniach Emilkę32 i się w niej powoli zadurza. Jednak , gdy przekonuje się kim jest Emilia32 przeżywa zawód miłosny, a problem lęku przed zaangażowanie się staje się dotkliwszy jak nigdy wcześniej.
Dawno leżące odłogiem relacje z rodziną są na nowo odnawiane. Poznajemy bliżej Adama, który jako karierowicz i pieniacz szczyci się swoimi "osiągnięciami", nie pomijając sfery poza zawodowej,
która sprowadza się do tego, że dogadza sobie wykorzystując młode kobiety.
Drugi brat Marcina Błażej pisze do niego maile z Waszyngtonu.
Jest on fizykiem, który swego czasu był najmłodszym profesorem
w Polsce. Teraz zaś "układa swoje peptydy" i zastanawia się do czego doszedł, jakim wysiłkiem. Dlaczego to co zrobił jest postrzegane jako "nic". Tak podsumowuje go jego brat Adam. Ten zaś chce przekonać,
że materialnością i konsumpcją można zapewnić sobie szczęśliwe życie.
Zaś brat Marcinka Błażej nie rozumie, że jego brak "obecności"
przy wychowaniu córki Ilonki odbija się nie tylko na jego relacjach
z nią, ale przede wszystkim z małżonką Sylwią. Jego ukochana staje się wobec niego obcą i oziębłą. Czy to jest powód by zdradzić ją z inną kobietą? Tak się jednak dzieje. Kinga zauroczyła go poświęcając mu uwagę. Nie będzie także szczegółem dodając, że jest od Błażeja o dwadzieścia lat młodsza.
Autor umieszcza w powieści swoje alter ego Jakuba, który jest kolegę Marcinka. Jakub to człowiek, który przebywał w okolicach World Trade Center przed zamachem z 11 września 2001 roku. Także potem jak zwiedza Grand Zero odzwierciedla ludzi, którzy tracąc bliskich utracili wszystko. Książka ta jest nową nadzieją. Pokazuje, że wszystko się odnawia, że po zimie przychodzi ocieplenie. Nic nie jest skazane na "wyginięcie". Słowa dziewczynki usłyszane w czasie zwiedzania The Empire State Building. "Mam nadzieję, że odbudują wieże były fajne". Dziecko nie rozumie tragedii jednostek.
Może właśnie dlatego jest szczęśliwe, bo żyje dalej mimo że było świadkiem dantejskich scen.
Autor w swojej powieści odniósł się do drażliwej kwestii jaką jest traktowanie osób niepełnosprawnych. Żyjąc na co dzień z ludźmi, którym do pewnego stopnia jesteśmy potrzebni. Uciekamy w popłochu od "inności" z obawy przed przeszłością. Może bardziej od ludzi niepełnosprawnych fizycznie mamy skłonności do bycia "niepełnosprawnymi pod względem emocjonalnym".

Wiśniewski porusza temat, który nie powinien być tylko fabułą książki, skoro jest prozą życia.

Bohater powieść Wiśniewskiego staje w obliczu rodzinnej tragedii. Umiera mu ukochana matka i oprócz starej Siekierkowej nie ma na świecie do kogo się przytulic. Marcin, który podejmuje się podróży do głębi własnej podświadomości. Wtedy, gdy żyła jego mama,
a rodzina stanowiła...