Akcja "Lesia" Joanny Chmielewskiej ma miejsce w Polsce lat 70. ubiegłego wieku, dzięki czemu mamy świetnie ukazane przemykające się nam przy okazji realia "rodzimej komuny" . Książka składa się z trzech rozdziałów - osobnych historii powiązanych ze sobą chronologią występowania. Głównym bohaterem jest tytułowy Lesio, aczkolwiek mam wrażenie, że wraz z następowaniem po sobie rozdziałów na pierwszy plan równorzędnie wchodzą inne postacie. Nasz Lesio - młody, zdolny acz leniwy architekt - ma bardzo wybujałą fantazję i masę dziwnych pomysłów, raczej nie mogących być przypisanymi do roli odpowiedzialnego męża, ojca i głowy rodziny, przez co w pracy (pracowni architektonicznej) zostaje przez swoich kolegów uznanym za niespełna rozumu. I tak też się wydaje czytelnikowi, kiedy zaczynając czytać od razu napatacza się na chytry plan zgładzenia pani Matyldy - personalnej wymagającej za każdym spóźnieniem wpisu do księgi spóźnień wraz z powodem tego. Dlaczego? Bo Lesio spóźnia się codziennie i nie jest w stanie zwalczyć złego nawyku, więc stwierdza, że łatwiej będzie mu wyeliminować panią Matyldę celem usunięcia problemu. Człowiek sobie myśli "no idiota", ale nie w tym rzecz - do powieści trzeba podejść z przymrużeniem oka, bo inaczej ani rusz. I takie akcje jak próba zatrzymania pociągu w szczerym polu i wykradnięcia projektu w nim przewożonego, dodam iż pod przebraniem garbusów albo eksplorowanie "lochów/loch" (nie, że nie wiem jak się odmienia :) na własną rękę już nikogo nie szokują. Ewentualnie czytelnik stoi w na przystanku i śmieje się sam do siebie. Bo wcale że nie ja.

Akcja "Lesia" Joanny Chmielewskiej ma miejsce w Polsce lat 70. ubiegłego wieku, dzięki czemu mamy świetnie ukazane przemykające się nam przy okazji realia "rodzimej komuny" . Książka składa się z trzech rozdziałów - osobnych historii powiązanych ze sobą chronologią występowania. Głównym bohaterem jest tytułowy Lesio, aczkolwiek mam wrażenie, że wraz z następowaniem po sobie...