Książka opowiada całe życie pewnej kobiety i niby nie jest to nic odkrywczego, ale taki przegląd uświadamia człowiekowi, że czas okropnie szybko leci. Na początku można się trochę pogubić, bo zdarzenia z przeszłości są przeplatane z teraźniejszymi, ale to jedynie ukazuje, jak się człowiek potrafi z czasem zmienić. Było to naprawdę ciekawe przeżycie i polecam każdemu, a zwłaszcza tym osobom, które mają już dzieci. Styl książki jest trochę podobny do "Sońki Karpowicza i wydaje mi się, że fanom twórczości Gombrowicza też powinna się spodobać.

Książka opowiada całe życie pewnej kobiety i niby nie jest to nic odkrywczego, ale taki przegląd uświadamia człowiekowi, że czas okropnie szybko leci. Na początku można się trochę pogubić, bo zdarzenia z przeszłości są przeplatane z teraźniejszymi, ale to jedynie ukazuje, jak się człowiek potrafi z czasem zmienić. Było to naprawdę ciekawe przeżycie i polecam każdemu, a...

Książka pisana, jak wskazuje autor, w latach 1974-76. Wydana w 1984 r. przez Krajową Agencję Wydawniczą. Okazuje się, że jak dotąd, jest to jedyne wydanie tej książki. Jej autor, Jerzy Przeździecki, urodził się w 1927 r. w Sosnowcu. Trudno znaleźć jakiekolwiek informacje o autorze, choć w swym długim życiu wydał kilkanaście książek, napisał 27 sztuk teatralnych, stworzył kilkadziesiąt krótkich programów radiowych i słuchowisk, jego książka o Zagłębiu „Troje znad Ciemnej Rzeki”, stała się podstawą filmu w reżyserii Stanisława Jędryki „Zielone lata”.

Również na LC Przeździecki jest znany tak sobie. Umieszczono tu 11 książek, które łącznie zebrały 53 oceny i 8 opinii.

Akcja powieści toczy się dwutorowo: współcześnie i za sprawą wspomnień głównej bohaterki – w przeszłości. W Warszawie początku lat siedemdziesiątych ma miejsce otwarcie hotelu, na które zostaje zaproszona zwyciężczyni konkursu na nazwę tego hotelu, warszawianka od wielu lat, matka i babcia… I niecodzienność sytuacji, w której nasza bohaterka nie może swego czasu podarować innym, skutkuje pojawieniem się wspomnień sięgających nawet najdawniejszych lat życia naszej bohaterki. Wspomnienia przeplatają się z teraźniejszością. Jest gorzko. Jest smutno. Ale jest też nadzieja. Niejako w tle, choć często to one determinują losy bohaterki, mamy wydarzenia z dwudziestowiecznej historii Polski.

Narratorką opowieści jest kobieta. I poza jednym malutkim fragmentem dotyczącym wspomnienia sceny erotycznej, które wywołało u mnie leciutkie zdziwienie nienaturalnością, jestem pełna podziwu dla autora przedstawiającego życie, emocje i rozważania kobiety w taki sposób, że w trakcie lektury nie pamięta się, iż autorem jest mężczyzna.

Nie ma tu szczególnego piękna języka, jakichś literackich fajerwerków, jest natomiast wiarygodnie przedstawiona prawda o życiu kobiety, jej sile, rozpaczy i nadziei. Szkoda jedynie, że wątki współczesne powstaniu książki, tak szybko uległy zdezaktualizowaniu, stając się przez to niezrozumiałymi dla wielu czytelników.

Książka pisana, jak wskazuje autor, w latach 1974-76. Wydana w 1984 r. przez Krajową Agencję Wydawniczą. Okazuje się, że jak dotąd, jest to jedyne wydanie tej książki. Jej autor, Jerzy Przeździecki, urodził się w 1927 r. w Sosnowcu. Trudno znaleźć jakiekolwiek informacje o autorze, choć w swym długim życiu wydał kilkanaście książek, napisał 27 sztuk teatralnych, stworzył...