Jerzy Przeździecki (ur. 8 kwietnia 1927 w Sosnowcu) - polski prozaik, dramatopisarz, scenarzysta teatralny i filmowy, autor utworów dla młodzieży. Ukończył Szkołę Główną Handlową w Warszawie, kurs literatury na uniwersytecie w Edynburgu (Wielka Brytania) oraz School of Letters Iowa University (USA),pracował w Misji UNRRA i Ambasadzie Brytyjskiej. W okresie okupacji służył w Armii Krajowej. Współtworzył w latach 1945-1946 AK – akademicki Teatr na Wiśle i od okresu swojego uczestnictwa w owym wiślanym – teatralnym „rejsie” (Warszawa – Gdańsk – Gdynia),opisanym w powieści swego autorstwa pt. „Znak życia” pracuje dla teatru. Po ukończeniu gimnazjum, w 1947 został aresztowany przez UB i przez 5 miesięcy przebywał w więzieniu. W latach 1949-55 był wykładowcą w Państwowym Liceum Techniki Teatralnej w Warszawie.
Zadebiutował w 1955 roku jako prozaik na łamach czasopisma "Nowa Kultura" oraz emisją radiową pierwszych rozdziałów swej powieści „Troje znad Czarnej Rzeki” uhonorowanej międzynarodową nagrodą literacką „Jeuness du Monde”. W latach 1965-1973 był wykładowcą na Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W latach 1974-1975 był stypendystą w USA.
Wydał następujące książki: „Jaguar” (1959),„Kres” (1962) – powieść stanowiąca ostre i dramatyczne nawiązanie do animozji polsko-sowieckich, „Ruchome kamyki” (1964) – nagrodzony w konkursie literackim zbiór opowiadań wydany również w Wielkiej Brytanii, „Troje znad Czarnej Rzeki” (1975, 1978, 1981, 2010),„Jasność nocy” (1976, 1979),„Znak życia” (1977),„Kot” (1978, 1984),„Zakręt” (1979),„Solistka” (1980, 1985, 2007),„Punkt odniesienia” (1982),„Egzekucja” (1983),„Lekcja gimnastyki” (1984),„Zapamiętanie” (1984),„Opowiadania niemoralne” (1993),„Szał zamysłów” (1994),„Nasz brat Kain” (1999, 2008),„Miłość i inne sierpniowe wstrząsy” (2001),„Rzeczy pospolite (2006).
Spośród dwudziestu siedmiu sztuk teatralnych Jerzego Przeździeckiego wystawianych na wielu scenach krajowych i zagranicznych, najbardziej znane to: „Dzień oczyszczenia”, „Garść piasku”, „Ostatnie piętro”, „Wariat”, „Brylant”, „Rów”, „Werdykt”, „Wyż syberyjski” i „Masz ochotę na miłość?”.
Wydane zostały: „Dzień oczyszczenia”(1963),„Rów” (1982),„Pasja” („Passion”) w języku polskim i niemieckim (2008),„Bunkier” (2004),„Tajemnica starego strychu” (2004),„Rzut na taśmę” (2005),„Korzenie traw (2007),„Grass footing” („Korzenie traw”) w wersji angielskiej (2008),„Pola Elizejskie” w języku niemieckim (2008),„Włamanie” – w miesięczniku DIALOG, „Bazar” (2007) + DVD 2008.
Prapremiery sztuk J. Przeździeckiego zrealizowane w językach obcych: „Wycinanki” (nagroda) w j. węgierskim (Budapeszt),„Brylant” – w j. bułgarskim (Sofia),w j. słowackim (Bratysława),„Ostatnie piętro” (Ryga),„Love Games” w j. angielskim (Londyn, Sydney, USA) i w j. niemieckim (Szwajcaria). „Werdykt” (wyróżnienie) w Polsce, realizacja – Nowy Jork. W sumie realizacje: Anglia, USA, Australia, Bułgaria, Czechy, Holandia, Iran, Łotwa, Niemcy, Norwegia, Polska, Rosja, Rumunia, Szkocja, Szwajcaria, Szwecja, Węgry.
Jerzy Przeździecki jest także autorem dwunastu scenariuszy filmów fabularnych. Najbardziej znane i nagradzane to: „Wyrok”, „Wycinanki”, „Zapalniczka”, „Dzień oczyszczenia”, „Pejzaż z bohaterem”, „Zielone lata”, „Deep End”, „Na samym dnie” – współautorstwo z J. Skolimowskim, „Wypadek”, „Wszystko gra”.
Pisarz ten ponadto stworzył kilkadziesiąt krótkich programów radiowych jako Fred Jenkins oraz słuchowisk pod własnym nazwiskiem, emitowanych także w radiofoniach zagranicznych.
Otrzymał dziewiętnaście nagród, w tym – na wniosek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich dwukrotnie został uhonorowany „Nagrodą Specjalną za Twórczość”. Otrzymał też Złoty oraz Kawalerski Krzyż Zasługi Odrodzenia Polski. Jerzy Przeździecki zaszczycony też został przyznanym mu tytułem „Weterana Walki o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” oraz tytułem „Philanthropos Honoris Causa”.http://
Nowa powieść znanego pisarza, której akcja dzieje się podczas kręcenia filmu batalistycznego. Para aktorów kreujących główne role - Polka i Rosjanin - chcąc ożywić dość konwencjonalny scenariusz, tworzy dla siebie własną jego wersję, prawdziwszą i głębszą niż ta realizowana na planie filmowym. Powstaje inna, spontaniczna opowieść o miłości i walce, o sensie życia i celowości działania...
Inne powieści Jerzego Przeździeckiego:
"Troje znad Czarnej Rzeki" (1975),"Jasność nocy" (1976),"Znak życia" (1977),"Kot" (1978),"Zakręt" (1979),"Solistka" (1981),"Punkt odniesienia" (1982).
Książka pisana, jak wskazuje autor, w latach 1974-76. Wydana w 1984 r. przez Krajową Agencję Wydawniczą. Okazuje się, że jak dotąd, jest to jedyne wydanie tej książki. Jej autor, Jerzy Przeździecki, urodził się w 1927 r. w Sosnowcu. Trudno znaleźć jakiekolwiek informacje o autorze, choć w swym długim życiu wydał kilkanaście książek, napisał 27 sztuk teatralnych, stworzył kilkadziesiąt krótkich programów radiowych i słuchowisk, jego książka o Zagłębiu „Troje znad Ciemnej Rzeki”, stała się podstawą filmu w reżyserii Stanisława Jędryki „Zielone lata”.
Również na LC Przeździecki jest znany tak sobie. Umieszczono tu 11 książek, które łącznie zebrały 53 oceny i 8 opinii.
Akcja powieści toczy się dwutorowo: współcześnie i za sprawą wspomnień głównej bohaterki – w przeszłości. W Warszawie początku lat siedemdziesiątych ma miejsce otwarcie hotelu, na które zostaje zaproszona zwyciężczyni konkursu na nazwę tego hotelu, warszawianka od wielu lat, matka i babcia… I niecodzienność sytuacji, w której nasza bohaterka nie może swego czasu podarować innym, skutkuje pojawieniem się wspomnień sięgających nawet najdawniejszych lat życia naszej bohaterki. Wspomnienia przeplatają się z teraźniejszością. Jest gorzko. Jest smutno. Ale jest też nadzieja. Niejako w tle, choć często to one determinują losy bohaterki, mamy wydarzenia z dwudziestowiecznej historii Polski.
Narratorką opowieści jest kobieta. I poza jednym malutkim fragmentem dotyczącym wspomnienia sceny erotycznej, które wywołało u mnie leciutkie zdziwienie nienaturalnością, jestem pełna podziwu dla autora przedstawiającego życie, emocje i rozważania kobiety w taki sposób, że w trakcie lektury nie pamięta się, iż autorem jest mężczyzna.
Nie ma tu szczególnego piękna języka, jakichś literackich fajerwerków, jest natomiast wiarygodnie przedstawiona prawda o życiu kobiety, jej sile, rozpaczy i nadziei. Szkoda jedynie, że wątki współczesne powstaniu książki, tak szybko uległy zdezaktualizowaniu, stając się przez to niezrozumiałymi dla wielu czytelników.