Ukryty świat Nocnych Łowców.

Dopiero niedawno w moje ręce trafiła pierwsza książką z trylogii Dary Anioła i natychmiast zaczęłam ją czytać, a właściwie to pochłaniać w zaskakującym tempie. Wystarczyły mi trzy dnia na pokonanie odległości od pierwszego rozdziału aż po epilog i było warto, zdecydowanie sięgnę po kolejne części. Skupmy się jednak na „Mieście Kości”, którego akcja rozpoczyna się w klubie o nazwie Pandemonium. Autorka nie bawi się w niepotrzebne wydarzenia, które nie mają wpływu na fabułę, tylko już na wstępie przedstawia nam głównych bohaterów. Możemy domyślić się jednego, że dostarczą nam oni mnóstwo atrakcji oraz emocji.

„-Co to jest?
-Dziewczyna - odparł Jace (...) - Na pewno widywałeś je wcześniej. Twoja siostra też nią jest.”*

Wszystko skupia się na tajemniczym świecie Nocnych Łowców, na których Clary natrafiła we wspomnianym wcześniej klubie, a którzy stali się dla niej wielką zagadką. Kim tak naprawdę są? Dlaczego zabijają, jak sami twierdzą demony? Nie ma pojęcia, czy to oni są szaleńcami, czy może ona sama zaczęła tracić zmysły. To zdecydowanie za dużo dla dziewczyny, która należy do normalnego świata, jak się jej wydaje, a jednak tamto spotkanie nie było ostatnim. Z całą pewnością bohaterka nie spodziewała się, że zostanie nagle wciągnięta w wir wielu wydarzeń, które sprowadzają się do tajemniczego świata, o jakim wcześniej nie miała pojęcia. Spotyka w nim następujące osoby: Jace’a, Isabelle oraz Aleca i tym samym staje się częścią tego, od czego matka starała się ją za wszelką cenę uchronić. Bezskutecznie, jak możemy zauważyć. Przypadek czy przeznaczenie? Tego można się już tylko domyślać między rozdziałami.

„Kochać to niszczyć, a być kochanym, to zostać zniszczonym.”*

Jednym z największych plusów książki są jej bohaterowie, którzy nie zostali wykreowani na nieustraszonych wojowników o samych pozytywnych cechach. Są ludzcy, tak po prostu. Mają swoje słabości oraz gorsze dni, cechy charakteru odróżniające od innych i chociaż nazywamy ich Nocnymi Łowcami, to wydają się naturalni, nie ma w nich żadnej przesady. Jace, który zdecydowanie lepiej radzi sobie z bronią niżeli relacjami międzyludzkimi, do tego jest arogancki oraz nazbyt pewny siebie, wręcz nie da się go nie lubić. Zdobył moją sympatię tym swoim sarkazmem i rolą tak zwanego złego chłopca, który przyciąga do siebie oprócz kłopotów również kobiety. Jak to określiła Clary „Jace natomiast wyglądał jak chłopak, który przychodzi do czyjegoś domu, żeby go spalić dla zabawy.” Jest uroczy na swój sposób i właśnie ten tajemniczy urok sprawia, że można go tylko kochać. Następna jest piękna i jednocześnie niebezpieczna Isabelle, to jedna z tych dziewczyn, z którymi lepiej nie zadzierać, o ile nie planuje się szybkiego odejścia z tego świata. Polubiłam ją od samego początku, lojalna względem rodziny oraz przyjaciół, a jednocześnie gotowa pokazać pazurki. Niby jest wredna i w pewien sposób ironiczna, ale mogę ją zaliczyć do tych bohaterów, którzy zdobyli moją bezgraniczną sympatię. Kolejny jest Alec i chociaż od samego początku nie wykazuje pozytywnego nastawienia względem Clary, to podobała mi się ta tajemnica, która go spowiła. Jest całkowitym przeciwieństwem Jace’a i tym samym wielokrotnie stara się odciągnąć go od kłopotów, to prawdziwy przyjaciel, który zaryzykuje nawet własnym życiem dla swego parabatai. Właśnie ta trójka tworzy grupę Nocnych Łowców, których bohaterka poznała w Pandemonium. Ekipa nie do podrobienia, moi drodzy.

„Wiesz jakie jest najgorsze uczucie, jakie mogę sobie wyobrazić? Nie ufać osobie, którą się kocha najbardziej na świecie.”*

Bohaterowie będą musieli dokonywać trudnych wyborów, niektóre może nawet ich przerosną i przerodzą się w problemy. Ta książka nie opowiada tylko o dziewczynie, która przenosi się do świata aniołów i demonów, gdzie powinna się znajdować od dziecka. To również historia o ludziach, ludzkich dylematach oraz decyzjach, które muszą nauczyć się podejmować, niejednokrotnie są one ciężkie i wielu z nas zapewne by przytłoczyły. Chęć uchronienia najbliższych, skrywane uczucia oraz pragnienia, tajemnice, ale również chwile szczęścia. Właśnie w to obfituje życie Nocnych Łowców, ich świat jest tak podobny do naszego, że to czyni go niezwykłym. Ta książka zachwyca z powodu swej naturalności i takiej prawdziwości, która towarzyszy nam od pierwszych stron.

„(...) bardzo łatwo jest stracić wszystko, co uważało się za dane na zawsze.”*

Autorka wprowadza nas w niesamowity świat, który mógłby się wydawać przereklamowany ze względu na te wszystkie wampiry, wilkołaki czy demony, a jednak jest wręcz przeciwnie! Nie da się porównać tego do światów, jakie znamy, ponieważ pani Cassandra stworzyła odrębną rzeczywistość, w której osobiście mogę zamieszkać. Nie starała się na siłę niczego podkoloryzować, wszystko po prostu tworzy jedną i spójną całość. Książka zachwyca dosłownie każdym szczegółem, detalem i polecam ją wszystkim, ponieważ ta historia nie pozwala czytelnikowi się nudzić. Zakochałam się w „Darach Anioła” i z całą pewnością będę jeszcze czasem wracać wspomnieniami do przygód, jakie towarzyszyły ich bohaterom. Zżyłam się z nimi i żałuję, że takie historie nie dzieją się w prawdziwym świecie, ale właśnie temu służą nam książki. Pozwalają na oderwanie się do szarej egzystencji i zagłębiają nas w tajemnicy, jakie niesie ze sobą kolejny rozdział.
Gorąco polecam!

* Cytaty pochodzą z książki „Miasto Kości”

Ukryty świat Nocnych Łowców.

Dopiero niedawno w moje ręce trafiła pierwsza książką z trylogii Dary Anioła i natychmiast zaczęłam ją czytać, a właściwie to pochłaniać w zaskakującym tempie. Wystarczyły mi trzy dnia na pokonanie odległości od pierwszego rozdziału aż po epilog i było warto, zdecydowanie sięgnę po kolejne części. Skupmy się jednak na „Mieście Kości”, którego...