Czytając książkę co chwilę zastanawiałam się, czy przeszła przez jakąkolwiek korektę. Powtórzenia, literówki, jeden błąd składniowy goni drugi. To znacznie obniżało wygodę czytania. Miałam wrażenie, jakby było to opowiadanie z bloga a nie coś, co przeszło przez redakcję i doczekało się papierowej wersji.
Sama historia nie jest lekka, jednak książek nie ocenia się pod względem moralności i tego zamierzam się trzymać. Gdy czytałam nie opuszczała mnie nachalna myśl, że to już było. Dużo wątków kojarzyło mi się się z innymi książkami i serialami, zupełnie jakby po prostu zostały zebrane do kupy. Ale z drugiej strony ciężko wymyślić coś nowego o realiach, o których rozpisuje się połowa pisarzy. Środkowa, najdłuższa część była moim zdaniem najgorsza i nie, nie chodzi mi o tematy tabu. Po prostu w tej części najbardziej widoczny był brak biegłości w pisaniu, częste opisywanie tych samych emocji/wspomnień/przemyśleń w odstępie paru kartek. Ostatnia część była najlepsza, szkoda tylko, że również najkrótsza.
Myślę, że sporą winę ponosi tu wydawnictwo. Nie mogę pozbyć się wrażenia, że nikt nie przeczytał książki przed wydaniem, choć to oczywiście niemożliwe. Gdyby ktokolwiek poprawił te cholerne błędy gramatyczne, które strasznie mnie irytowały, tym bardziej, że pojawiały się bardzo często, książka wiele by zyskała. Bo historia ma potencjał i chciałoby się ją pochłaniać bez ciągłego zatrzymywania się na zdaniach, poprawiania ich w głowie, by brzmiały poprawnie oraz rozszyfrowywania zdań zbyt długich.
Podsumowując - nie żałuję, że przeczytałam, jednak żałuję, że kupiłam.

Czytając książkę co chwilę zastanawiałam się, czy przeszła przez jakąkolwiek korektę. Powtórzenia, literówki, jeden błąd składniowy goni drugi. To znacznie obniżało wygodę czytania. Miałam wrażenie, jakby było to opowiadanie z bloga a nie coś, co przeszło przez redakcję i doczekało się papierowej wersji.
Sama historia nie jest lekka, jednak książek nie ocenia się pod...