Drugi Kadare w mojej kolekcji (po "Kolacji dla wroga"). Po "Wypadku" miałam się określić, czy ten autor dołączy do grona ulubionych, czy nie.

Nadal nie wiem.

Jest coś nieuchwytnego, magicznego w jego pisaniu. Duch. Sprawia, że czytam dalej, mimo, iż to co czytam, niezmiernie mnie irytuje. Historia kryminalna, historia miłosna, a może alegoria samych bałkańczyków, ludzi, którzy pod płaszczykiem spokoju i ucywilizowania, kryją ogromne emocje?

Nie mam pojęcia. I nie jestem także pewna, czy naprawdę wyczuwam w prozie Kadare coś wielkiego, czy to tylko obłuda z mojej strony - skoro nie w pełni pojmuję, o co tu chodzi, to się chociaż niezrozumiale powymądrzam...

Drugi Kadare w mojej kolekcji (po "Kolacji dla wroga"). Po "Wypadku" miałam się określić, czy ten autor dołączy do grona ulubionych, czy nie.

Nadal nie wiem.

Jest coś nieuchwytnego, magicznego w jego pisaniu. Duch. Sprawia, że czytam dalej, mimo, iż to co czytam, niezmiernie mnie irytuje. Historia kryminalna, historia miłosna, a może alegoria samych bałkańczyków, ludzi,...

Kurczę! Nie umiem się określić po lekturze tej książki. Coś mnie w niej urzekło, pochłonęło i nie chciało wypuścić. Jakbym na parę chwil została zaklęta w czasie i przestrzenii. Ciekawe spotkanie, mam nadzieje, że kolejne książki tego autora będą równie magiczne.

Kurczę! Nie umiem się określić po lekturze tej książki. Coś mnie w niej urzekło, pochłonęło i nie chciało wypuścić. Jakbym na parę chwil została zaklęta w czasie i przestrzenii. Ciekawe spotkanie, mam nadzieje, że kolejne książki tego autora będą równie magiczne.

Chciałam uciec od kryminaoharełów i trafiłam na powieść, która choć zaczyna się sensacyjnie, to zmieniła się w obyczajową historię o tajemniczej miłości, z politycznymi i quasibiograficznymi wątkami.
Nikt nie zrozumie tej historii, dopóki podobnej nie przeżyje, tak przynajmniej interpretacyjnie błądzę niczym zadręczający się tajemnicą dwojga bohaterów równie tajemniczy Badacz. Przyszło mi teraz do głowy, że gdyby on i Lulu byli B i R to by dopiero rozwaliło mózgi. Coś podobnego na pewno było w zakończeniu. Świetne jest to niedopowiedzenie. Podejrzewam, że ten odpowiedzi musi być frustrujący dla wielu. Chciałabym kiedyś o tym rozprawiać tak jak dziś ludzie zachwycają się tandetną literaturą typu Zmierzch (który, o Boże - przebacz, doczytuję).
Jestem zaskoczona tak niską oceną powieści, ale cóż.
Książkę bardzo polecam, sama pochłonęłam ją w 2 dni, ale da się w jeden.

Chciałam uciec od kryminaoharełów i trafiłam na powieść, która choć zaczyna się sensacyjnie, to zmieniła się w obyczajową historię o tajemniczej miłości, z politycznymi i quasibiograficznymi wątkami.
Nikt nie zrozumie tej historii, dopóki podobnej nie przeżyje, tak przynajmniej interpretacyjnie błądzę niczym zadręczający się tajemnicą dwojga bohaterów równie tajemniczy...

Wypadek, dochodzenie, zamknięcie sprawy. W śmierci pary Albańczyków nawet przedstawiciele rządów bałkańskich nie doszukali się niczego podejrzanego. Tylko anonimowy badacz nie jest usatysfakcjonowany wynikami śledztwa. Uporczywie studiuje zgromadzone materiały, świadkom zdarzenia i znajomym ofiar zadaje coraz bardziej zaskakujące pytania, chwyta się najmniejszych drobiazgów. Zupełnie bez powodu odtwarza ostatnie czterdzieści tygodni życia Roveny i Besforda.

Zaangażowanie badacza bliskie jest obsesji i taki był też związek łączący ofiary. Zmęczeni sobą nawzajem, przygodnymi spotkaniami i atmosferą zagrożenia nie potrafią (i po trosze nie chcą) się rozstać. W tej relacji, karmionej niedomówieniami i fałszywymi sygnałami, nie ma żadnego punktu zaczepienia, nic pewnego – w rezultacie gubią się kochankowie, gubi się dociekliwy badacz, a wraz z nimi czytelnik. Granica między prawdą a domysłami staje się tak słabo widoczna, że cała historia wydaje się snem albo projekcją chorego umysłu.

„Wypadek”, jak większość książek o obsesji, wymaga dużo cierpliwości, jednak efekt końcowy wart jest tego wysiłku. W pozornie prostej powieści Kadare pomieścił historię miłosną, obsesję i politykę, wplatając w całość mit o Orfeuszu i Eurydyce. I choć „Wypadek” trudno uznać za szczytowe osiągnięcie albańskiego pisarza, nie sposób oprzeć się niezwykłej atmosferze książki.

http://czytankianki.blogspot.com/2013/10/na-siedemnastym-kilometrze.html

Wypadek, dochodzenie, zamknięcie sprawy. W śmierci pary Albańczyków nawet przedstawiciele rządów bałkańskich nie doszukali się niczego podejrzanego. Tylko anonimowy badacz nie jest usatysfakcjonowany wynikami śledztwa. Uporczywie studiuje zgromadzone materiały, świadkom zdarzenia i znajomym ofiar zadaje coraz bardziej zaskakujące pytania, chwyta się najmniejszych...