W pierwszej chwili, na początku lektury, byłam zdania, że powieść jest nudna, przewidywalna i raczej nie zainteresuje mnie. Zastanawiałam się, czy książki nie odłożyć. Jednak zdecydował styl „Rajskiej doliny” i tak powoli, strona po stronie, rozdział za rozdziałem, zostałam przez powieść pochłonięta, a może to ja pochłonęłam ją. Chyba to twierdzenie jest prawdziwe w obie strony. Powolna narracja, przewidywalny początek, ale dużo bardziej zaskakująca część dalsza łącznie z zakończeniem. Do tego mimo prostoty języka, styl pisarski, który może się podobać, no i klimat całej powieści to niewątpliwe zalety. Sama nie wiem, jak to się stało, ale te 350 stron zniknęły nie wiadomo kiedy, a to chyba najlepiej świadczy o jakości „Rajskiej doliny”. Książka jest wydana w serii Literacki Kryminał [Amber], ale nie zaliczyłabym jej do żądnego z powyższych gatunków, określenie z okładki jako psychologiczny suspens pasuje dużo lepiej. Powieść Marie Hermanson określam jako bardzo dobrą, może trochę zawyżam, biorąc swoje początkowe opinie, ale perspektywy całości stwierdzam, że mi się podobała, więc dlaczego nie?

W pierwszej chwili, na początku lektury, byłam zdania, że powieść jest nudna, przewidywalna i raczej nie zainteresuje mnie. Zastanawiałam się, czy książki nie odłożyć. Jednak zdecydował styl „Rajskiej doliny” i tak powoli, strona po stronie, rozdział za rozdziałem, zostałam przez powieść pochłonięta, a może to ja pochłonęłam ją. Chyba to twierdzenie jest prawdziwe w obie...