"Nigdy nie mów nigdy" - takie stwierdzenie chyba najlepiej pasuje do tej części.
Tylko przez jedną, krótką chwilę czytelnik żyje w przekonaniu, że nareszcie Claire zasmakuje normalnego życia, z dala od wampirów i ciągłych niebezpieczeństw. W zasadzie wiadomo było, że ta nadzieje były płonne, bo przecież w książce musiało się COŚ dziać, ale jednak... wiele, wiele rzeczy zaskakiwało - w szczególności końcówka, przez która nie jestem pewna, czy wytrzymam do następnego roku na ostatnią część.
I zapewniam was, że tytuł 15 części Wampirów z Morganville, "Daylighters" idealnie oddaje atmosferę, która będzie tam panować (przynajmniej po niesamowitej końcówce tej części)! Jestem niemal pewna, że będę zmuszona - przez nieposkromioną ciekawość - dorwać ostatnią część w wersji angielskiej, bo inaczej moja głowa będzie do maja 2014 roku produkować niewiarygodne historie dotyczące tego, jak to się wszystko skończy...

Ale wracając... bardzo szybko okazuje się, że od przeszłości nie można uciec, bo nawet, jeżeli Claire zostawiła Morganville za sobą, to nie znaczy, że miasto postanowiło zostawić ją. Cóż, wiadomo, że od wampirów nie można uciec, ale nie zawsze to one są naszymi największymi wrogami, o czym Claire...i nie tylko ona, przekuje się bardzo boleśnie.
I nawet wtedy, gdy wydaje się, że problemy się kończą... należy sobie przypomnieć, że naprawdę: Nigdy nie można mówić nigdy!

-----------------------------

Dla bardziej ciekawych i, żeby nieco pobudzić waszą wyobraźnię, cytat kończący tę część:
"- Nic nam nie będzie - powiedział do niej Shane. Brzmiało to jak modlitwa. - Wszystko będzie dobrze.
Ale...Claire nie bardzo w to wierzyła."

Nie ma, co! W Morganville zabawa dopiero się zaczyna!

"Nigdy nie mów nigdy" - takie stwierdzenie chyba najlepiej pasuje do tej części.
Tylko przez jedną, krótką chwilę czytelnik żyje w przekonaniu, że nareszcie Claire zasmakuje normalnego życia, z dala od wampirów i ciągłych niebezpieczeństw. W zasadzie wiadomo było, że ta nadzieje były płonne, bo przecież w książce musiało się COŚ dziać, ale jednak... wiele, wiele rzeczy...