Odpaliłam książkę na czytniku. Już samo pierwsze zdanie mnie nakręciło na tę powieść... i to by było na tyle. Po kilku próbach, mega sprzyjających warunkach do czytania, na 38% książki zorientowałam się, że to ten cały Grant jest jej ukochanym, po scenie przebudzenia w łóżku. Zatem skoro cykl o ochronie ukochanego jest dla mnie mniej pasjonujący od obierania ziemniaków do obiadu, niniejszym porzucam tę serię. Bez żalu.

Odpaliłam książkę na czytniku. Już samo pierwsze zdanie mnie nakręciło na tę powieść... i to by było na tyle. Po kilku próbach, mega sprzyjających warunkach do czytania, na 38% książki zorientowałam się, że to ten cały Grant jest jej ukochanym, po scenie przebudzenia w łóżku. Zatem skoro cykl o ochronie ukochanego jest dla mnie mniej pasjonujący od obierania ziemniaków do...

Ciało Maxine pokrywają tatuaże, które za dnia sprawiają, że dziewczyna jest nieśmiertelna, zaś w nocy odrywają się od jej skóry i chronią ją, tworząc przy tym małą armię demonów. Dziewczyna jest ostatnią tropicielką demonów, przez co jej życie składa się głównie z tajemnic, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Maxine Kiss nie może długo pozostać w jednym miejscu - nie ma miejsca na miłość, rodzinę czy sentymenty, a jej jedynymi towarzyszami są demony zamieszkujące ciało. Pewnego dnia poznaje mężczyznę obdarzonego niezwykłym darem, który całkowicie odmieni życie dziewczyny.

"Pocałunek łowcy" był jedną z pierwszych moich gimnazjalnych miłości. Pamiętam, że historia Tropicielki oczarowała mnie na tyle mocno, że gdzieś tam po cichu zaczęłam marzyć o podobnych tatuażach na moim ciele (całe szczęście przeszło mi 😅). Zważywszy na brak czasu i ilość stron, postanowiłam wrócić do tej powieści po latach.
Zawiodłam się. Strasznie się zawiodłam. Książka mimo niewielkiej objętości, dłużyła mi się niemiłosietnie. Styl, w którym została napisana okazał się bardzo męczący, a zdania składały się z dwóch, trzech wyrazów. Nie mówię, że to źle, po prostu przeszkadzały mi zdania typu "Padał deszcz. Byłam mokra. Zrobiło mi się zimno". Po opisie możemy oczekiwać powieści fantasy z nutą romansu, jednak miałam wrażenie, że dostajemy coś lekko innego. Do fantastyki zaliczyłabym demony, ożywające tatuaże i umiejętności Granta oraz "przeskakiwanie" do innych miejsc. Czytając to bardziej odczuwałam, że jest to coś w rodzaju powieści detektywistycznej - przez cały czas główna bohaterka musiała rozwiązać zagadki, dojść do sprawcy pewnego morderstwa. Bardzo nie podobało mi się także postępowanie Maxine. Jej życie miało być tajemnicą, a "chłopcy" na jej ciele pilnie strzeżonym sekretem. Prowadziła ona niebezpieczne życie i raczej jako Tropicielka demonów powinna mieć ograniczone zaufanie. Czytając to, miałam wrażenie, że ufa każdej osobie, którą napotka na swojej drodze. O swoich przeżyciach opowiadała dosłownie każdemu i niezwykle mnie to irytowało.
Jednak żeby nie było tak negatywnie - sam pomysł bardzo mi się spodobał. Książka ta miała naprawdę duży potencjał, który po prostu nie został wykorzystany. Mogła wyjść z tego świetna historia, bo sam pomysł był fajny, ale treść okazała się słaba.

Ciało Maxine pokrywają tatuaże, które za dnia sprawiają, że dziewczyna jest nieśmiertelna, zaś w nocy odrywają się od jej skóry i chronią ją, tworząc przy tym małą armię demonów. Dziewczyna jest ostatnią tropicielką demonów, przez co jej życie składa się głównie z tajemnic, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Maxine Kiss nie może długo pozostać w jednym...

Dawno temu demony zamieszkiwały Ziemię, zabijały i pożerały istoty ludzkie. Pojawiły się też istoty, które w powietrzu utworzyły więzienie składające się z warstw, okręgów i barier. Umieściły w nim demony, rozdzielając je według siły, przewrotności i inteligencji, a potem zaplombowały je na wieki. Tyle tylko, że wszystko ma swój kres, a plomby zaczynają się kruszyć i pojawiają się szczeliny.

Do obrony świata przed demonami zostali powołani Strażnicy, mężczyźni i kobiety na tyle potężni, że mogą walczyć z potworami. Lecz Strażnicy nie przeżyli... Została tylko ona – ostatnia…

To historia demonicznej strażniczki ludzkości,Maxine Kiss, której ciało pokryte jest żyjącymi tatuażami. Po zachodzie słońca z malunków na jej skórze powstają chłopcy, jej mała armia. Mają oni pomóc w walce ze złem, które sączy się do rzeczywistego świata.

Pięć lat temu została zamordowana matka Strażniczki i od tego czasu stara się ona zapomnieć, że jest inna. Żyje z chłopakiem, Grantem Cooperonem, spędzając czas w schronisku dla bezdomnych i dopiero zbrodnia dokonana w pobliżu jej dzielnicy przypomina jej o przeznaczeniu. Ofiarą był Brian Badelt, prywatny detektyw, który w kieszeni miał gazetkę z jej imieniem i nazwiskiem.

Czego chciał Badelt od Maxine i skąd znał jej tożsamość? Kto go wynajął? Co wspólnego ma artykuł traktujący o otwarciu objazdowej wystawy azjatyckich starożytności z dziewczyną?

Główna bohaterka jest silna, niezależna, waleczna i pełna wigoru, ale ma także słabe strony i stara się z nimi walczyć. Ma też przyjaciół, albo raczej współtowarzyszy, których początkowo nie trawi, ale ostatecznie są jej bardzo pomocni.

Dawno temu demony zamieszkiwały Ziemię, zabijały i pożerały istoty ludzkie. Pojawiły się też istoty, które w powietrzu utworzyły więzienie składające się z warstw, okręgów i barier. Umieściły w nim demony, rozdzielając je według siły, przewrotności i inteligencji, a potem zaplombowały je na wieki. Tyle tylko, że wszystko ma swój kres, a plomby zaczynają się kruszyć i...

Początek książki jest jeszcze dość ciekawy, ale im dalej tym gorzej.
Pojawiają się wyjaśnienia nużące, akcja jako tak jest, język literacko ubogi.
Dużo opisów, ale nic nie wnoszą, to jak bicie piany.
Nic nie wiemy o bohaterach, Brak emocji, opisów, wprowadzenia napięcia itd.

Początek książki jest jeszcze dość ciekawy, ale im dalej tym gorzej.
Pojawiają się wyjaśnienia nużące, akcja jako tak jest, język literacko ubogi.
Dużo opisów, ale nic nie wnoszą, to jak bicie piany.
Nic nie wiemy o bohaterach, Brak emocji, opisów, wprowadzenia napięcia itd.

Nie wiem czy to wina tłumaczenia czy ta książka jest tak napisana, ale forma tekstu była dla mnie strasznie męcząca. Nie byłam w stanie przeczytać nawet 30 stron...

Nie wiem czy to wina tłumaczenia czy ta książka jest tak napisana, ale forma tekstu była dla mnie strasznie męcząca. Nie byłam w stanie przeczytać nawet 30 stron...

Trudna książka,fabuła ciekawa i czekam na serial na jej podstawie ale napisana tak topornym językiem,że skutecznie zniechęca do siebie.Autorka miała chyba milion myśli na sekundę albo była pod wpływem czegoś.

Trudna książka,fabuła ciekawa i czekam na serial na jej podstawie ale napisana tak topornym językiem,że skutecznie zniechęca do siebie.Autorka miała chyba milion myśli na sekundę albo była pod wpływem czegoś.

Na początku perspektywa demono tatuaży nie przypadła mi do gustu lecz książka mnie z czasem zauroczy LA im głębiej się w nią zanuzalam tym lepiej ja rozumiała

Na początku perspektywa demono tatuaży nie przypadła mi do gustu lecz książka mnie z czasem zauroczy LA im głębiej się w nią zanuzalam tym lepiej ja rozumiała

"Pocałunek łowcy" to pierwsza część trylogii o przygodach Tropicielki i jej tatuażach, a raczej to czym są, gdy Słońce zajdzie. Razem ze swoim przyjacielem Grantem ratują świat przed Zombie, Krwawą Mamuśką, a także stworzeniami, o których nie mieliśmy pojęcia, że istnieją...

Mimo, że jest to dopiero pierwsza część, całość zapowiada się dobrze. Główna bohaterka jest silna, niezależna, waleczna i pełna wigoru, ale ma także słabe strony i stara się z nimi walczyć.
Ma też przyjaciół, albo raczej współtowarzyszy, których początkowo nie trawi, ale ostatecznie są jej bardzo pomocni.

Zarówno świat, który stworzyła Marjorie, jak i bohaterowie, których wykreowała są ciekawi, wielowymiarowi i intrygujący.

Polecam serdecznie wszystkim fanom fantastyki, zwłaszcza że nasza bohaterka nie jest niezniszczalna, chociaż.... kto wie :)
Polecam 1000% :)

"Pocałunek łowcy" to pierwsza część trylogii o przygodach Tropicielki i jej tatuażach, a raczej to czym są, gdy Słońce zajdzie. Razem ze swoim przyjacielem Grantem ratują świat przed Zombie, Krwawą Mamuśką, a także stworzeniami, o których nie mieliśmy pojęcia, że istnieją...

Mimo, że jest to dopiero pierwsza część, całość zapowiada się dobrze. Główna bohaterka jest silna,...

Zmęczyła mnie ta książka. Więcej opisów niż akcji w dodatku autorka posługuje się bardzo poetyckim słownictwem co jest dużym minusem jeśli chodzi o ten gatunek literacki.

Zmęczyła mnie ta książka. Więcej opisów niż akcji w dodatku autorka posługuje się bardzo poetyckim słownictwem co jest dużym minusem jeśli chodzi o ten gatunek literacki.

Demoniczny romans rozpoczynający bestsellerową serię o strażniczce ludzkości zakochanej w śmiertelniku, który potrafi okiełznać demony.

Chronię śmiertelników przed demonami. Czy śmiertelny mężczyzna ochroni mnie?

Za dnia tatuaże są jej zbroją. Nocą ożywają, odrywają się od jej ciała, by stworzyć jej własną demoniczną armię. Są jedynymi przyjaciółmi ostatniej tropicielki demonów Maxine Kiss w jej walce ze złem. Jedynymi bliskimi istotami w jej życiu, w którym nie ma miejsca na miłość. Lecz nadchodzi dzień gdy wszystko się zmienia za sprawą niezwykłego mężczyzny...

Demoniczny romans rozpoczynający bestsellerową serię o strażniczce ludzkości zakochanej w śmiertelniku, który potrafi okiełznać demony.

Chronię śmiertelników przed demonami. Czy śmiertelny mężczyzna ochroni mnie?

Za dnia tatuaże są jej zbroją. Nocą ożywają, odrywają się od jej ciała, by stworzyć jej własną demoniczną armię. Są jedynymi przyjaciółmi ostatniej tropicielki...