Strasznie wydumana ta intryga. Jacyś okultyści stawiają sobie za punkt honoru, by główny bohater "odszczekał" krzywdzące ich słowa wypowiedziane przez tegoż, będącego w ciągu alkoholowym. Czekają na sposobność kilka lat i chcąc osiągnąć cel zabijają kilka osób. Strasznie honorowi ci bracia okultyści, tylko jak ta honorowa postawa ma się do zdegenerowanego półświatka Wrocławia? Niby wszyscy strasznie dbają o swoje dobre imię, a rozpusta i alkoholizm rozbuchane do granic. Główni bohaterowie, i nie tylko - dziwkarze i pijacy. Śledztwo rozpoczęte z rozmachem szybko traci swój impet, bo głowni śledczy są nieporadni (właściwie to nawet nie wiemy co oni robią, bo Krajewski postanawia nas o tym nie informować) zaś główny bohater szybko zapomina o swoich obowiązkach kiedy tylko pierwsza lepsza zakręci mu tyłkiem przed nosem.
Bardzo dziwi fakt wyjazdu Mocka nad morze w momencie kiedy ma już w rękach najważniejsze ogniwo śledztwa łączące go z mordercami. Co wtedy robi główny bohater? Zabiera to najważniejsze ogniwo do Darłowa by trenować Kamasutrę.
Eh... mógłbym tak jeszcze długo... ale po co?
Fabuła tej książki to słabe alibi na te wszystkie ...strasse i historyczne niuanse dawnego Wrocławia.

Strasznie wydumana ta intryga. Jacyś okultyści stawiają sobie za punkt honoru, by główny bohater "odszczekał" krzywdzące ich słowa wypowiedziane przez tegoż, będącego w ciągu alkoholowym. Czekają na sposobność kilka lat i chcąc osiągnąć cel zabijają kilka osób. Strasznie honorowi ci bracia okultyści, tylko jak ta honorowa postawa ma się do zdegenerowanego półświatka...