,,Niby dlaczego zabójstwo nie miałoby sprawiać przyjemności? Bóg najwyraźniej to lubi, skoro robi to bez przerwy, a czyż nie jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Jego?"

Przyznam się bez bicia, to jest jeden z pierwszych kryminałów, które miałam okazję przeczytać. I również bez bicie powiem, że ten rodzaj nie przypadł mi do gustu.
Zafascynowana wspaniałą grą aktorską Mikkelsena w serialu ,,Hannibal" kupiłam całą serię książek Thomasa Harrisa.
A co Mistrz Kryminału mógł zaserwować zauroczonej fance? Wartką, nieprzerwaną akcję, w której nie było miejsca choćby na napomknięcie o wyglądzie poszczególnych bohaterów. Staram się zrozumieć, że tu właśnie o to chodzi, o emocje, trzymanie napięcia, jednak po lekturze czułam duży niedosyt.
Nie oznacza to jednak, że uważam ją za bezowocną. Mamy tu wspaniale nakreślony portret psychologiczny (uważajcie, gdy poczytacie kilka kryminałów, też zaczniecie używać takiego żargonu) tytułowego mordercy- Czerwonego Smoka, oraz wydarzenia, które doprowadziły do tego, kim się stał. Jego przeciwnikiem zostaje Will Graham. Mam nadzieję, że słowo przeciwnik nie kojarzy wam się od razu z jakimś złym charakterem, bo Will to przeciwieństwo badboya, posiada jedynie zdolność absolutnej empatii, co oznacza, że sam może poczuć się przez moment mordercą. Ale bez obaw, to jedynie krótki moment, który przecież znacznie ułatwia zadanie mundurowym.
Reszty dowiedzcie się sami, a mogę wam obiecać, że po lekturze przynajmniej w małym stopniu zaczniecie interesować się twórczością William'a Blake'a.

,,Niby dlaczego zabójstwo nie miałoby sprawiać przyjemności? Bóg najwyraźniej to lubi, skoro robi to bez przerwy, a czyż nie jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Jego?"

Przyznam się bez bicia, to jest jeden z pierwszych kryminałów, które miałam okazję przeczytać. I również bez bicie powiem, że ten rodzaj nie przypadł mi do gustu.
Zafascynowana wspaniałą grą aktorską...