KULTURALNE INGREDIENCJE BLOG

Pod koniec 2013 roku ukazała się w Wydawnictwie Prószyński i S-ka interesująca biografia Bette Davis. Autorka – Charlotte Chandler – przeprowadziła z gwiazdą szereg wywiadów pod koniec jej życia, dzięki czemu nie jest to zwykła faktografia, ale przede wszystkim refleksje starej, dojrzałej kobiety na temat aktorstwa, rodziny, miłości, samotności.

Chandler uzupełniła je o wywiady z osobami, które znały aktorkę w różnych okresach jej życia, narracja nie jest więc jednostronna. Ponadto znajdziemy w biografii Bette Davis fragmenty scenariuszy filmów ważnych w jej artystycznej biografii. Starannie wydany, w czarno-białej tonacji, tom zawiera również pełną filmografię aktorki.

Po biografię aktorki sięgnęłam chętnie z dwóch powodów: po pierwsze, lubię literaturę faktu, po wtóre, pamiętam Davis z jej świetnych ról, takich jak "Wszystko o Ewie" J. L. Mankiewicza, "Co się zdarzyło Baby Jane?" R. Alricha czy "Sierpniowe wieloryby" L. Andersona. Grała niemal do końca, mimo ciężkiej choroby. Wyznawała zasadę, że starość nie jest dla mięczaków. Pełna sprzeczności – do końca utrzymywała matkę i siostrę, adoptowała dziecko, z drugiej zaś strony jej własna córka – i nie tylko ona - uważała ją za potwora. Miała tego gorzką świadomość:
Mówili, że jestem potworem, ale nawet jeśli stałam się potworem, to dlatego, że pracowałam w potwornym przemyśle. Nie mogłam dopuścić, by mój pancerz został przebity, ponieważ pod spodem nie miałam już żadnej ochrony. (…) Nikt nie chce zostać zraniony. Ale jeśli człowiek nie zaufa, nie otworzy się w pełni na życie, będzie stary, bez względu na wiek.
Uciekając od taniej psychoanalizy, źródeł takiej postawy należy jednak poszukiwać w dzieciństwie aktorki. Bette, a właściwie Ruth Elisabeth Davis, urodziła się jako dziecko niechciane przez ojca, który nie umiał okazywać uczuć i który ostatecznie opuścił żonę i dwie córki. Pozostawił po sobie ból i kompleks, z którym Bette zmagała się całe życie. Jej relacje z mężczyznami były skomplikowane - od zachwytu do nienawiści - i kończyły się fiaskiem. Natomiast bardzo wiele zawdzięcza matce - jej pogodnemu usposobieniu i uporowi. To ona sprawiła, że Ruth przyjęto do szkoły aktorskiej, mimo że nie stać jej było na czesne, ona też wspierała ją zawsze i była niezawodna:
Ruthie nie była klasyczną matką aktorki. Nie jeździła ze mną, kiedy pracowałam. Była niezwykła. Jej wiara we mnie była niezwykła. Trudno iść naprzód, jeśli nie ma się kogoś, kto mocno w ciebie wierzy.
Bette była bardzo ambitna i pracowita. Jednak jej stosunek do aktorstwa wykracza daleko poza umiejętności warsztatowe.
Każdy może nauczyć się podstaw aktorstwa - czytamy w biografii - ale tylko nieliczni zostają prawdziwymi aktorami. Oni tam są, widzowie siedzą jak wykuci z kamienia i czekają, aż aktor natchnie ich życiem. Prawdziwy aktor, jak każdy prawdziwy artysta, musi znaleźć furtkę do tego wielkiego, wspólnego serca.

cd. na blogu:
http://kulturalneingrediencje.blogspot.com/2018/03/bette-davis-chce-umrzec-na-szpilkach-i.html

KULTURALNE INGREDIENCJE BLOG

Pod koniec 2013 roku ukazała się w Wydawnictwie Prószyński i S-ka interesująca biografia Bette Davis. Autorka – Charlotte Chandler – przeprowadziła z gwiazdą szereg wywiadów pod koniec jej życia, dzięki czemu nie jest to zwykła faktografia, ale przede wszystkim refleksje starej, dojrzałej kobiety na temat aktorstwa, rodziny, miłości,...