Kontynuacji "Nekrofikcji" brakuje już polotu swojej poprzedniczki. Opowiadania napisane są w sposób bardziej wyszukany (choć sądzę że odjęcie niektórych wulgaryzmów poprawiłoby jakość czytania), niemniej można odnieść wrażenie że autor jest już zmęczony swoimi bohaterami. Wątki opowiadań z "Nekrofikcji" trzymały nas w napięciu do końca, a zakończenia potrafiły zbić z nóg. Podczas lektury "Środkowego palca opatrzności" miałam czasem wrażenie że autor kopiuje swoje pomysły z "Nekrofikcji", by po przekształceniu pokazać je nam na nowo. W efekcie powstaje wyzuta z akcji papka, która chce zachęcić czytelnika do pewnych filozoficznych przemyśleń. Nie zawsze się to jednak udaje. Żal należy też mieć do wydawnictwa, które najwyraźniej nie potrafiło przeprowadzić porządnej korekty. Myślę że chociaż w tym przypadku należało by się postarać, skoro i tak prawie nic z szaty graficznej wydania nie zależało od woli autora.
Plusem książki są ciekawe charaktery bohaterów oraz proste, konkretne i krwawe rozwiązywanie problemów. Niezłe na zimowe wieczory.

Kontynuacji "Nekrofikcji" brakuje już polotu swojej poprzedniczki. Opowiadania napisane są w sposób bardziej wyszukany (choć sądzę że odjęcie niektórych wulgaryzmów poprawiłoby jakość czytania), niemniej można odnieść wrażenie że autor jest już zmęczony swoimi bohaterami. Wątki opowiadań z "Nekrofikcji" trzymały nas w napięciu do końca, a zakończenia potrafiły zbić z nóg....