Jestem wielkim fanem Brigheli , przypomina mi trochę Lobo. Ksiażka chyba nie dla każdego aczkolwiek dla mnie na pewno . Super opisy i wiele cytatów zapamiętam . Polecam i każdy musi ocenić sam .

Jestem wielkim fanem Brigheli , przypomina mi trochę Lobo. Ksiażka chyba nie dla każdego aczkolwiek dla mnie na pewno . Super opisy i wiele cytatów zapamiętam . Polecam i każdy musi ocenić sam .

Ciećwierz /ur.1978/, filmoznawca i dr literaturoznawstwa, napisał omawianą książkę w 2013, podobno jako kontynuację "Nekrofikcji" /2009/. Niestety, pech mnie prześladuje w moich poszukiwaniach ciekawej literatury. Zadowolony ze strony polskafantastyka.pl, dopiero co naciąłem się na Hemerlingu, a teraz znowu wpadłem, mimo, że wydawało mnie się, że doktorat autora ustrzeże mnie przed rozczarowaniem.

Po paru stronach, wydawało się, że mam do czynienia z groteską; niestety okazało się, że nie. A więc z czym? Odnoszę wrażenie, że sam autor zmieniał wielokrotnie swoją koncepcję w trakcie pisania, ale całość wyszła na "groch z kapustą". Do tego silenie się na ordynarny język, jak i niespójny atak na Kościół w ogóle, jak i eksponowanie problemu z Kościołem Narodowym to chwyty "pod publiczkę", które w żaden sposób nie uratują książki. A PAŁA, bo DOKTORAT zobowiązuje!!

Ciećwierz /ur.1978/, filmoznawca i dr literaturoznawstwa, napisał omawianą książkę w 2013, podobno jako kontynuację "Nekrofikcji" /2009/. Niestety, pech mnie prześladuje w moich poszukiwaniach ciekawej literatury. Zadowolony ze strony polskafantastyka.pl, dopiero co naciąłem się na Hemerlingu, a teraz znowu wpadłem, mimo, że wydawało...

Kontynuacji "Nekrofikcji" brakuje już polotu swojej poprzedniczki. Opowiadania napisane są w sposób bardziej wyszukany (choć sądzę że odjęcie niektórych wulgaryzmów poprawiłoby jakość czytania),niemniej można odnieść wrażenie że autor jest już zmęczony swoimi bohaterami. Wątki opowiadań z "Nekrofikcji" trzymały nas w napięciu do końca, a zakończenia potrafiły zbić z nóg. Podczas lektury "Środkowego palca opatrzności" miałam czasem wrażenie że autor kopiuje swoje pomysły z "Nekrofikcji", by po przekształceniu pokazać je nam na nowo. W efekcie powstaje wyzuta z akcji papka, która chce zachęcić czytelnika do pewnych filozoficznych przemyśleń. Nie zawsze się to jednak udaje. Żal należy też mieć do wydawnictwa, które najwyraźniej nie potrafiło przeprowadzić porządnej korekty. Myślę że chociaż w tym przypadku należało by się postarać, skoro i tak prawie nic z szaty graficznej wydania nie zależało od woli autora.
Plusem książki są ciekawe charaktery bohaterów oraz proste, konkretne i krwawe rozwiązywanie problemów. Niezłe na zimowe wieczory.

Kontynuacji "Nekrofikcji" brakuje już polotu swojej poprzedniczki. Opowiadania napisane są w sposób bardziej wyszukany (choć sądzę że odjęcie niektórych wulgaryzmów poprawiłoby jakość czytania),niemniej można odnieść wrażenie że autor jest już zmęczony swoimi bohaterami. Wątki opowiadań z "Nekrofikcji" trzymały nas w napięciu do końca, a zakończenia potrafiły zbić z nóg....