Jakiś czas temu pisałam Wam o Daryndzie Jones. Pierwszy grób po prawej niezwykle zaskoczył mnie poruszonym tematem i humorem, o jaki został urozmaicony. Tym razem sięgnęłam po tom drugi, Drugi grób po lewej. Jak wrażenia?

Charley Davidson jest kostuchą. Widzi zmarłych, świeci aurą jak latarnia morska, a zagubione dusze przechodzą przez nią niczym przez wrota do świata niebieskiego. Prócz tego nasza bohaterka jest twardą babką z koszulkami z fajnymi nadrukami. Jest też detektywem. Rozwiązywanie spraw przychodzi jej z łatwością, bo zawsze może zapytać umarlaków, kto ich pozabijał. Teraz czeka na nią kolejna sprawa. I Reyes.

O ile podczas lektury pierwszego tomu miałam problemy z zaklimatyzowaniem się w historii ze względu na specyficzny humor narratorki, tak w kontynuacji nie odczuwałam tego dyskomfortu. Do żartów Charley rzeczywiście trzeba się przyzwyczaić, bo potrafi sypać nimi z rękawa przy najbardziej niebezpiecznej sytuacji, a większość z nich zasługuje na miano suchara. To jednak nadaje bohaterce charyzmy i sprawia, że nie możemy nazwać jej mdłą czy płaską. W tym tomie o wiele bardziej przypadł mi do gustu również zarys fabuły. Cieszyłam się, że autorka nieco odpuściła kwestię romansowe, a postawiła na kryminał, zagadki i tajemnice. Człowiek się wciąga, chichocze pod nosem i zapisuje kolejne cytaty, których będzie chciał użyć w rozmowie.

Teraz z niecierpliwością czekam na moment, aż sięgnę po trzeci tom tej serii. I mam nadzieję, że wydawnictwo Papierowy Księżyc zdecyduje się na dostarczenie nam kolejnych części w polskiej wersji już niebawem ^^

http://www.nastosie.pl/2017/05/rozmawiam-z-niezywymi-drugi-raz-drugi.html

Jakiś czas temu pisałam Wam o Daryndzie Jones. Pierwszy grób po prawej niezwykle zaskoczył mnie poruszonym tematem i humorem, o jaki został urozmaicony. Tym razem sięgnęłam po tom drugi, Drugi grób po lewej. Jak wrażenia?

Charley Davidson jest kostuchą. Widzi zmarłych, świeci aurą jak latarnia morska, a zagubione dusze przechodzą przez nią niczym przez wrota do świata...