World War Z w planach czytelniczych miałem już od dawna. Bo jakże by inaczej jeśli człowiekowi oczy się świecą na widok książek postapokaliptycznych szczególnie takich, w których zombiaki rozłażą się po całym świecie siejąc spustoszenie. Trylogia Przeglądu Końca Świata Miry Grant rozłożyła mnie na łopatki i wysoko w moim rankingu postawiła poprzeczkę w tematyce zombie. Zombiaki jednak były tam tylko tłem dla ukazania rozgrywki między ludźmi i dramatycznych wydarzeń z grupą blogerów w roli głównej. W World War Z otrzymujemy inny rodzaj opowieści, przez co nawet nie będę porównywał obu i stwierdzę tylko, że tak jak uwielbiam PKŚ Miry Grant tak też uwielbiam World War Z i tylko żałuje, że tak długo to cudo przeleżało u mnie na regale.


Minęło kilka lat od czasu wojny między człowiekiem a zombie. Wojny wygranej przez człowieka, lecz jakie to zwycięstwo, jaką cenę rasa ludzką musiała za nią zapłacić. Jak wiele błędów popełniono, jak przebiegała, ilu bohaterskich czynów wymagała i jak mocno została w psychice tych który przetrwali? Dowiemy się tego z relacji uczestników spisanych przez współpracownika Komisji Raportu Powojennego ONZ, ukrytego w tle głównego bohatera książki, który wysłuchał kilka osób starając się jak najbardziej obiektywnie przekazać te relacje bez własnych ocen minimalizując swoją osobę właściwie do wstępu i pytań zadawanych rozmówcą.

I tak znajdujemy się w Chinach gdzie lekarz Kwang Jing-Shu opowiada o pacjencie zero, pierwszym zombie, którego przypadek zanotowano. Potem autor odwiedza inne osoby w różnych częściach świata. Trafimy do Brazylii do wioski na szczycie najwyższych drzew. Znajdziemy też się w Indiach, Izraelu, USA, Finlandii, Rosji, choć nazwy tych krajów uległy modyfikacjom związanym z przemianą, jaka zaszła po wojnie. Narody się zmieszały, tworząc nową świat wymuszony przez żywe trupy. Opowiadają oni o tym, jak rozpoczęła się pandemia, jak rozwijała się, kto do kogo i za co ma pretensje za późniejszy rozwój wydarzeń. Jak wiele błędów popełniano lekceważąc doniesienia o pojawianiu się żywych trupów. Następnie otrzymujemy relacje z przebiegu samej wojny w której człowiek musiał zmierzyć się z milionami zombie. Ogrom bowiem apokalipsy jest porażający, a przedstawione wydarzenia niezwykle sugestywne i realistyczne.

Od pierwszych stron uderzył mnie, jako czytelnika realizm wydarzeń, zadbanie o szczegóły w określeniu wielu elementów związanych z miejscami, z sytuacją polityczną, historią, bronią czy medycyną. Nie dziwie się, że książka Brooksa została określona jako non-fiction, bo można by uznać ją za relacje z wydarzeń, które faktycznie miały miejsce.

Ale Max Brooks oprócz tego, że przyłożył się do ciężkiej pracy oddania realizmu nie zapomniał też o takich elementach jak budowanie napięcia, emocjonujących i zaskakujących scenach, budowaniu dramatyzmu i zmuszeniu do refleksji. Autor wyciągnął możliwe konsekwencje z takiej totalnej wojny wrzucając człowieka na morze, do podziemi, w powietrze czy pod wodę. Gdzie tylko można by ukryć się lub walczyć z zombiakami. A one są wszędzie. Miliony żywych trupów. Aż żal, że film na podstawie książki nie podołał jej rozmachowi.

Całość: https://ksiazkizklimatem.wordpress.com/2015/08/08/max-brooks-world-war-z-swiatowa-wojna-zombie-w-relacjach-uczestnikow/

World War Z w planach czytelniczych miałem już od dawna. Bo jakże by inaczej jeśli człowiekowi oczy się świecą na widok książek postapokaliptycznych szczególnie takich, w których zombiaki rozłażą się po całym świecie siejąc spustoszenie. Trylogia Przeglądu Końca Świata Miry Grant rozłożyła mnie na łopatki i wysoko w moim rankingu postawiła poprzeczkę w tematyce zombie....