Książka Joanny Burej jest ciekawą powieścią ponieważ porusza wiele aspektów z życia. Możne wzbudzać wiele kontrowersji ponieważ dotyka sfer elit- zakonnic i księży. Dobrze się ja czyta, bo jest prosto napisana i zrozumiale. Choć zastanawia mnie postać tajemniczego Marka,który może być nie tyle niedojrzały emocjonalnie ale możliwe że inaczej czuje. Ania jest przebiegła i przebojowo radzi sobie w życiu. Kombinuje na wiele sposobów i to jej się udaje wraz z Markiem. Wszystko jest na pokaz oprócz przyjażni jaka jest między nimi i to mi się najbardziej podoba w tej książce. Przyjazń i wzajemne pomaganie sobie. Ponadto bardzo miły stosunek do jego matki osób najbliższych. Jeden z rozdziałów pt.,,Tajemnica wielkiego spotkania" zaczyna się od słów:,,Nawet jeśli ,,człowiek umarł", jak chcą niektórzy strukturaliści, to znaczy, że istniał, a jeśli istniał, to znaczy, że może się narodzić". Ks. Józef Tischner i ten rozdział pobudza do głębszej refleksji nad życiem , przemijaniem i nadzieją na lepszy świat. Cenię w autorce książki odwagę, bo poruszyła dużo prawdy kolącej w oczy.

Książka Joanny Burej jest ciekawą powieścią ponieważ porusza wiele aspektów z życia. Możne wzbudzać wiele kontrowersji ponieważ dotyka sfer elit- zakonnic i księży. Dobrze się ja czyta, bo jest prosto napisana i zrozumiale. Choć zastanawia mnie postać tajemniczego Marka,który może być nie tyle niedojrzały emocjonalnie ale możliwe że inaczej czuje. Ania jest przebiegła i...