Od samego początku zostajemy wrzuceni w sam środek wiru wydarzeń. Akcja nie zwalnia tempa, krew bryzga, trup ściele się gęsto, intryga goni intrygę, a wszystko to okraszone tajemnicami i ukrytymi intencjami. Nie jest to kolejna książka podobna do innych traktujących o przewrocie i obaleniu złego władcy. Okazuje się, że tak wyeksploatowany temat jednak można opowiedzieć na nowo. Przykładem może być choćby fakt, że fabuła rozpoczyna się w środku zamachu stanu, a nie od przygotowań, zbierania ludzi i układania planu itp. Mimo podjęcia znanego motywu, lektura oferuje nam dużo więcej niż w innych tego typu historiach. Niewątpliwymi zaletami są dobrze zbudowany świat z polityką, religią, biologią(np. uzależnienie od prochu) i geografią, ciekawy system magiczny i ukazanie kilku punktów widzenia, dzięki czemu nawet moja początkowa mocna niechęć do Vlory ustąpiła miejsca pożałowaniu tej postaci. W ogóle bohaterów bardzo łatwo polubić. Na czele jest oczywiście moja faworytka Ka-poel - tajemnicza milcząca dziewczyna niezwykle przywiązana do Taniela, która będzie strzec go w każdej sytuacji za pomocą swoich nieoczywistych i czasem niewidocznych lecz ponadprzeciętnych mocy i umiejętności. Bardzo spodobał mi się również Taniel odnoszący sukcesy na polu bitwy mag prochowy, ale też skrzywdzony na wiele sposobów chłopak i syn ciągle próbujący dorównać oczekiwaniom ojca. Moje uznanie zdobył też szorstki Tamas, który zrobi wszystko, co jest według niego niezbędne w danej sytuacji, a jednocześnie czasem zachowa litość, a czasem poniosą go emocje. Detektyw również budzi sympatię, a Mihalem to już w ogóle wyższa szkoła jazdy. Niepokorny acz wierny Olem jest wisienką na torcie.
Jedną wadą jaką zauważyłam, jest pewna niezręczność pojawiająca się od czasu do czasu w dialogach lub opisach, która skutkuje pewnym skołowaniem czytelnika. Możliwe jednak, że to wina tłumaczenia. Drugą jest delikatna niekonsekwencja - na przykład fakt, że Adamat nie jest jakimś wybitnym szermierzem, a jednak daje sobie radę ze zbójami i nawet wytrzymuje chwilę z mistrzem fechtunku w Adro. Nie są to jednak sytuacje bardzo częste i utrudniające lekturę.
Nie jest to może wybitna literatura nawet w swoim gatunku, ale wciąż "Obietnica krwi" to niezwykle udany debiut literacki. Polecam.

Od samego początku zostajemy wrzuceni w sam środek wiru wydarzeń. Akcja nie zwalnia tempa, krew bryzga, trup ściele się gęsto, intryga goni intrygę, a wszystko to okraszone tajemnicami i ukrytymi intencjami. Nie jest to kolejna książka podobna do innych traktujących o przewrocie i obaleniu złego władcy. Okazuje się, że tak wyeksploatowany temat jednak można opowiedzieć na...