Billy Bob Thornton wydaje się być naprawdę równym gościem. Nie tylko na podstawie tej autobiografii, ale i sądząc po rolach, jakie odgrywa, a być może przede wszystkim po nich. Aktor raczej drugoplanowy, nawet jak gra postacie reprezentujące moralnie wątpliwe postawy, to i tak udaje mu się nimi wzbudzić w widzu sympatię.
Tak też jest w tych wyznaniach, niby próbuje sprawiać wrażenie niegrzecznego, umieszczając od czasu do czasu w swoich wypowiedziach zupełnie niepotrzebne wulgaryzmy, ale widać, że to tylko pewna poza.
Dowiedziałem się o nim dawno temu za sprawą rosnącej popularności Angeliny Jolie, z którą wówczas był związany. Potem zaczął grywać w głośnych filmach. Książkę znalazłem jeszcze w Tesco, w koszu z tanimi książkami i wziąłem ze względu na niską cenę, żeby przeczytać kiedyś, gdy nie będę miał pod ręką niczego lepszego.
Czy warto? Myślę, że na pewno nie zaszkodzi. Choć jest to pozycja przede wszystkim dla fanów tego aktora i reżysera, to nawet dla osób takich jak ja, znających jego twórczość dość powierzchowne, może stanowić okazję do odprężenia się, a w niektórych momentach być nawet inspirująca.

Billy Bob Thornton wydaje się być naprawdę równym gościem. Nie tylko na podstawie tej autobiografii, ale i sądząc po rolach, jakie odgrywa, a być może przede wszystkim po nich. Aktor raczej drugoplanowy, nawet jak gra postacie reprezentujące moralnie wątpliwe postawy, to i tak udaje mu się nimi wzbudzić w widzu sympatię.
Tak też jest w tych wyznaniach, niby próbuje sprawiać...

Fakty są następujące: wywaliłem na tę książkę cztery dychy i przeczytałem ją w dwa popołudnia. Nie jest więc źle, bo co najmniej tyle wydałbym prowadząc z Thorntonem przez ten czas rozmowę przy piwie i szlugach. Taki właśnie charakter ma według mnie ta książka, nie jest to typowa autobiografia, punkt po punkcie wszystkie szczegóły z życia. Billy gadał z różnymi kumplami, wszystko to nagrywało się na dyktafon i do rąk otrzymaliśmy w gruncie rzeczy odpowiednio zredagowaną transkrypcję. Jest mocno anegdotycznie, pod koniec zaczyna się co prawda może lekko zbyt intensywne wjeżdżanie na show business i internet, ale rację chyba jednak ma. Jeden cytat zwłaszcza przypadł mi do gustu, pozwolę go sobie przytoczyć:

"Chciałbym, by krytykami byli ludzie, którzy mówią po prostu o tym, co lubią, i chcą zaprezentować to innym. Niby że: 'Hej, może o tym nie słyszeliście, a sądzę, że powinniście to obejrzeć'. Zamiast pisać o rzeczach, które im się nie podobają, bo chcą zrobić wrażenie mądrych czy cynicznych".

Ogólnie w czasie lektury towarzyszyło mi wrażenie, że doskonale bym się z Billym Bobem dogadał, z czego wynika, że jak na swój wiek jestem niezłym zgredem.

Fakty są następujące: wywaliłem na tę książkę cztery dychy i przeczytałem ją w dwa popołudnia. Nie jest więc źle, bo co najmniej tyle wydałbym prowadząc z Thorntonem przez ten czas rozmowę przy piwie i szlugach. Taki właśnie charakter ma według mnie ta książka, nie jest to typowa autobiografia, punkt po punkcie wszystkie szczegóły z życia. Billy gadał z różnymi kumplami,...

Świetna autobiografia wspaniałego Bille'go Boba. Polecam.

Świetna autobiografia wspaniałego Bille'go Boba. Polecam.