"Wszyscy Rumuni są fatalistami.Dzielimy się na idealistów i pesymistów.Idealiści wiedzą, jak powinna wyglądać Rumunia,ale konfrontują tę wizję z rzeczywistością i są zgorzkniali. Pesymiści nawet nie są zgorzkniali, oni nie mają żadnej nadziei." (str 46)
Świetny reportaż o Rumunii tej dawnej i współczesnej z bardzo wyraźnymi i sugestywnymi obrazami samego miasta, jego mieszkańców, codziennej rzeczywistości, mentalności, wiary i przekonań.
Mocna i szokująca część pierwsza skupiona na terrorze panującym za czasów dyktatora Nicolae Ceausescu, okrucieństwie więzienia w Pitesti, gdzie "reedukowało się przez tortury" (str 40)i nie było litości i miłosierdzia tylko ból, cierpienie i zwyrodnienie.
"Myślę, że takich metod jakie stosowano w Pitesti nie ma nawet w piekle.....Są rzeczy, których ludzki umysł nie może sobie wyobrazić" (str44)
Obraz Rumunii za rządów "Światowego Geniusza" pełen fałszywej propagandy, kłamstwa,podsłuchów,donosów,rodzin stłoczonych w jednym mieszkaniu, zimna panującego w nich, ograniczeń w dostawach prądu,kary więzienia dla całych rodzin, wszechobecnych bezpańskich psów.
"Minimum wygód w maksymalnie kontrolowanej rzeczywiści" (str48)
Dużo miejsca autorka poświęca postaci dyktatora znienawidzonego z jednej strony, ubóstwianego z drugiej.Jego chore pomysły wcielane w życie dla zaspokojenia jego zachcianek.Wyburzenie najpiękniejszej i najstarszej dzielnicy Bukaresztu w celu wybudowania swojego imperium w postaci Domu Ludu znienawidzonego do dzisiaj symbolu komunizmu. Dekret o zakazie aborcji tragiczny w skutkach dla całego społeczeństwa.
Druga część w łagodniejszej tonacji przedstawiająca dzieje Rumunii sięgając w głąb historii kraju, doszukując się korzeni narodu.Bardzo dużo ciekawych informacji uzyskanych przez autorkę podczas jej pobytu w Rumunii, rozmów z przyjaciółmi i przypadkowo napotkanymi mieszkańcami wzbogaca naszą wiedzę o tym kraju.Społeczeństwo rumuńskie nigdy nie sprzeciwiało się władzy, dlatego dyktatorowi tak łatwo przychodziło wcielanie w życie swoich planów. Wraz z jego odejściem przyszła wolność, lecz ludzie tak długo byli ciemiężeni, że nie wiedzieli co ona znaczy. Po początkowej euforii i radości przychodzi rozczarowanie i gorycz. Autorce udało się zaskarbić moje serce do tamtejszej ludności przedstawiając ich jako ludzi życzliwych, pomagających sobie nawzajem ze swoimi wierzeniami, urokami i rubasznym humorem.
"Rumunia to kraj piękna i chaosu, subtelności i brutalności" (str244)
Ogromnym minusem jest brak zdjęć, które w pełni oddawałyby urok tego miasta.

"Wszyscy Rumuni są fatalistami.Dzielimy się na idealistów i pesymistów.Idealiści wiedzą, jak powinna wyglądać Rumunia,ale konfrontują tę wizję z rzeczywistością i są zgorzkniali. Pesymiści nawet nie są zgorzkniali, oni nie mają żadnej nadziei." (str 46)
Świetny reportaż o Rumunii tej dawnej i współczesnej z bardzo wyraźnymi i sugestywnymi obrazami samego miasta, jego...