Fabuła ma specyficzny, Lovecraftowski klimat, w którym czuć ducha minionych dekad. To właśnie ta patyna nadaje całości lektury niepowtarzalnego wdzięku, którego próżno szukać we współczesnych powieściach.

To nietypowy, bo dość archaiczny kryminał z zaskakującym zakończeniem wiążący się z narratorem.

Fabuła ma specyficzny, Lovecraftowski klimat, w którym czuć ducha minionych dekad. To właśnie ta patyna nadaje całości lektury niepowtarzalnego wdzięku, którego próżno szukać we współczesnych powieściach.

To nietypowy, bo dość archaiczny kryminał z zaskakującym zakończeniem wiążący się z narratorem.

Książkę tę pożyczył mi znajomy z pracy. Nie zastanawiając się długo postanowiłam spróbować, powieść niedługa, a i tytuł wydawał się całkiem intrygujący. Muszę przyznać, że nie było to coś wartego największych zachwytów, ale całkiem przyzwoity kryminał, który przyjemnie się czytało.

„Żelazny wóz” został wydany po raz pierwszy w 1909 roku. Jego autorem jest Sven Elvestad - norweski pisarz i dziennikarz, piszący najczęściej pod pseudonimem Stein Riverton. Był porównywany do Agathy Christie, jego powieści cieszyły się ogromną popularnością w Norwegii, a jego pseudonimem nazwali jedną z norweskich nagród literackich dla autorów kryminałów – Nagrodę Rivertona.

Akcja „Żelaznego wozu” toczy się w południowej Norwegii. Jest lato, do wiejskiej nadmorskiej posiadłości zjeżdżają się letnicy, chcący odetchnąć od gwaru miasta i cieszyć się obcowaniem z przyrodą. Niestety ich spokój zostaje zburzony przez morderstwo, które miało miejsce nieopodal. Nikt nic nie widział, ale słyszano dźwięk żelaznego wozu. Do wyjaśnienia sprawy zostaje wezwany z miasta detektyw Asbjørn Krag.

Postać detektywa była świetna. Był tak irytujący jak powinien być detektyw. Miał swój świat, traktował innych niby po przyjacielsku, a jednak z góry, nie stronił od dziwactw, szczerze go znielubiłam w trakcie czytania, ale to chyba przez to, że książka (niestety) nie jest pisana z perspektywy detektywa, a jego zachowanie można dopiero rozszyfrować pod koniec powieści. Narratorem jest jeden z letników, przez co w dość pośredni sposób towarzyszymy przy rozwiązywaniu sprawy, stoimy jakby obok wszystkiego i niewiele zostaje dla naszych domysłów, wszystko jest w głowie detektywa i ujawniane stopniowo, jakby podawane nam na tacy. Miało to swoje plusy i minusy. Po lekturze całości, wiem co autor chciał osiągnąć takim zabiegiem, ale na początku czułam się z tym nieco dziwnie. Sama tajemnica żelaznego wozu była całkiem ok, nie domyśliłam się jego tajemnicy. Od początku za to miałam dziwne przeczucie, kto jest mordercą, bo generalnie nie dostajemy żadnego innego większego tropu. Autor starał się zamydlić nam oczy i zwieść na manowce, jednak nie do końca mu się to oddało w moim odczuciu.

Podobał mi się klimat książki. Momentami było naprawdę dziwnie, specyficznie i było napięcie, co strasznie mi się podobało. Mimo iż książka została napisana ponad sto lat temu, czyta się ją dobrze i płynnie. To było dla mnie nowe ciekawe doświadczenie i cieszę się, że miałam okazję spróbować.

Książkę tę pożyczył mi znajomy z pracy. Nie zastanawiając się długo postanowiłam spróbować, powieść niedługa, a i tytuł wydawał się całkiem intrygujący. Muszę przyznać, że nie było to coś wartego największych zachwytów, ale całkiem przyzwoity kryminał, który przyjemnie się czytało.

„Żelazny wóz” został wydany po raz pierwszy w 1909 roku. Jego autorem jest Sven Elvestad -...

Uśmiechnięty trup, widmo topielca, sekrety nadmorskiego kurortu i legenda żelaznego wozu, który pojawia się gdy ktoś ma zginąć...

Krótka powieść Rivertona to nieoczywisty kryminał w starym stylu, z psychologicznym (i w pewnym momencie fantastycznym) zacięciem. Nie jest to przykład z najwyższej półki, ale czyta się go dość szybko i bezboleśnie. Język i tłumaczenie powieści są nieco ubogie, postacie właściwie płaskie, a wątek kryminalny zaczyna ciekawić dopiero od połowy. Zaskakujące natomiast będą dla niejednego czytelnika narracja opowieści oraz jej nietuzinkowe zakończenie, godne współczesnych thrillerów. Atmosfera książki - tajemnicze odgłosy na pustkowiu, stara legenda i specyficzny detektyw - przywodzą na myśl twórczość Arthura Conana Doyle’a. I zapewne spodoba się fanom jego powieści, do których ja się niestety nie zaliczam. Podroż „Żelaznym wozem” to krótka przygoda bez większych wrażeń, ale jej finał wart jest zachodu.

Uśmiechnięty trup, widmo topielca, sekrety nadmorskiego kurortu i legenda żelaznego wozu, który pojawia się gdy ktoś ma zginąć...

Krótka powieść Rivertona to nieoczywisty kryminał w starym stylu, z psychologicznym (i w pewnym momencie fantastycznym) zacięciem. Nie jest to przykład z najwyższej półki, ale czyta się go dość szybko i bezboleśnie. Język i tłumaczenie powieści...

Stein Riverton to pseudonim Svena Elvestada, ojca norweskiego kryminału. "Żelazny wóz" to wg mnie kryminał psychologiczny. Mamy tutaj morderstwo, mamy podejrzanych i mamy detektywa, Asbjorna Kraga. Narracja jest prowadzona w pierwszej osobie. Główny bohater opowiada o wakacjach, podczas których ktoś zabija leśniczego. Na miejsce przybywa detektyw, który doprowadza do zatrzymania winnego popełnienia zbrodni. Książka ciekawa z ciekawym zakończeniem.

Stein Riverton to pseudonim Svena Elvestada, ojca norweskiego kryminału. "Żelazny wóz" to wg mnie kryminał psychologiczny. Mamy tutaj morderstwo, mamy podejrzanych i mamy detektywa, Asbjorna Kraga. Narracja jest prowadzona w pierwszej osobie. Główny bohater opowiada o wakacjach, podczas których ktoś zabija leśniczego. Na miejsce przybywa detektyw, który doprowadza do...

Przeciętny kryminał sprzed wieku.

Przeciętny kryminał sprzed wieku.