John D. MacDonald

Jeden z najwybitniejszych i zarazem najpłodniejszych twórców amerykańskiego kryminału, z dorobkiem literackim obejmującym kilka zbiorów opowiadań oraz prawie 70 powieści. Do inspiracji jego twórczością przyznają się tak znani autorzy, jak Stephen King, Dean Koontz, Carl Hiassen, Kurt Vonnegut i Lee Child. King nazwał go „jednym z najważniejszych pisarzy amerykańskich XX wieku”; Vonnegut napisał: „Za jakiś tysiąc lat na nowo odkryta spuścizna literacka MacDonalda okaże się znaleziskiem na miarę skarbów z grobowca Tutanchamona”. W wywiadzie prasowym Koontz stwierdził, iż wszystko, co napisał MacDonald, „czytał cztery czy pięć razy”. W 1980 roku pisarz otrzymał najbardziej prestiżową nagrodę literacką w USA – National Book Award. Najważniejsze w jego dorobku pozycje stanowią takie tytuły, jak The Executuiners, The Dead Low Tide, The End of Night, A Bullet for Cinderella i Condominium. Światową sławę przyniosła twórcy seria 21 powieści z prywatnym detektywem Travisem McGee. Filmowcy niejednokrotnie sięgali po powieści MacDonalda. The Executioners była dwukrotnie ekranizowana jako Przylądek strachu – najpierw z Gregorym Peckiem i Robertem Mitchumem, w latach 90-tych z Nickiem Nolte’em i Robertem de Niro.
- 204 przeczytało książki autora
- 309 chce przeczytać książki autora
Wszystkie książki i czasopisma
Cytaty
[prywatność] Wspaniała rzecz, której mam bardzo mało. Każdego dnia muszę spędzić trochę czasu samotnie. Czuję się dzięki temu odświeżona, wiesz? Żal mi ludzi, którzy nie mają wystarczających zasobów wewnętrznych, by spędzać czas w samotności. Zamykam się w swoim pokoju (...) i czytam. Bardzo dużo czytam. To jedyny sposób, by prowadzić więcej niż jedno życie.
[prywatność] Wspaniała rzecz, której mam bardzo mało. Każdego dnia muszę spędzić trochę czasu samotnie. Czuję się dzięki temu odświeżona, wi...
Rozwiń ZwińKobiety oceniam jak łódki - po wyglądzie rufy" (Travis McGee)
Kobiety oceniam jak łódki - po wyglądzie rufy" (Travis McGee)
Wszyscy mamy zamiar zrobić to, co trzeba, tylko trochę później. Najchętniej w niedalekiej przyszłości. Tylko że ta niedaleka przyszłość tak łatwo odpływa w dal. Potem przysięgamy sobie, że już następnym razem... Wszystkim nam kołacze się gdzieś myśl, że powinniśmy żyć lepiej, więcej z siebie dawać, ale jakoś tego nie robimy. Żyjemy tak, jak nas na to stać w danej chwili. I wciąż żałujemy, i wciąż chcemy lepiej.
Wszyscy mamy zamiar zrobić to, co trzeba, tylko trochę później. Najchętniej w niedalekiej przyszłości. Tylko że ta niedaleka przyszłość tak ...
Rozwiń Zwiń