Bitwa nad Bzurą, jako największa kontrofensywa Aliantów z lat 1939/40, budzi ogromne emocje wśród historyków i czytelników. Większość opracowań, zwłaszcza z czasów PRL, postrzega ją jako genialny pomysł, zmarnowany z powodu bierności marszałka Śmigłego. Książka Tadeusza Jurgii jest jedną z pierwszych prób racjonalnego spojrzenia na to starcie. Niestety, mimo dobrych chęci i prób zachowania bezstronności, robi to dosyć nieudolnie. Zawodzi przede wszystkim styl, który przypomina bardziej dawne powieści dla młodzierzy, niż naukowe (lub popularnonaukowe) opracowanie. Autorowi bardziej zależało na dramatyźmie przekazu, niż na faktach historycznych. W dodatku przedstawia mnóstwo szczegółów przedstawionych z perspektywy batalionów, a nawet kompanii, co powoduje spore zamieszanie. Autor nie zdołał również uniknąć zachwycenia się kontrofensywą, przez co niezwykle rzadko zdarzało mu się zwrócić uwagę na błędy i niedociągnięcia popełniane przez polskich dowódców. Biorąc pod uwagę datę powstania książki, jest to dosyć bezstronna pozycja, jednak specyficzny styl autora dramatycznie odbija się na odbiorze całości.

Bitwa nad Bzurą, jako największa kontrofensywa Aliantów z lat 1939/40, budzi ogromne emocje wśród historyków i czytelników. Większość opracowań, zwłaszcza z czasów PRL, postrzega ją jako genialny pomysł, zmarnowany z powodu bierności marszałka Śmigłego. Książka Tadeusza Jurgii jest jedną z pierwszych prób racjonalnego spojrzenia na to starcie. Niestety, mimo dobrych chęci i...