O rany, dzisiaj przypomniałem sobie o przeczytanej już dawno temu serii Time Riders. Pamiętam tylko że bardzo mi się podobało, jednak nie pamiętam już szczegółów. To najlepszy dowód na to, że musze ją przeczytać jeszcze raz :)

O rany, dzisiaj przypomniałem sobie o przeczytanej już dawno temu serii Time Riders. Pamiętam tylko że bardzo mi się podobało, jednak nie pamiętam już szczegółów. To najlepszy dowód na to, że musze ją przeczytać jeszcze raz :)

Niewymagająca książka z niebanalną fabułą. Pomysł na poprowadzenie akcji jest na pewno bardzo ciekawy i oryginalny. Forma przypomina komiks albo grę komputerową. Krótka rozrywka, szkoda że bez żadnych wyniesionych wartości czy przemyśleń.

Niewymagająca książka z niebanalną fabułą. Pomysł na poprowadzenie akcji jest na pewno bardzo ciekawy i oryginalny. Forma przypomina komiks albo grę komputerową. Krótka rozrywka, szkoda że bez żadnych wyniesionych wartości czy przemyśleń.

Szukałem jakiejś dobrej historii o podróżach w czasie - coś jak twórczość Connie Willis czy D.O.D.O. Stephensona - i znalazłem historię, ale czy dobrą, to już nie do końca.

Mocno w konwencji young adult - tym razem z naciskiem na young - historia odstawia na bok wszelkie naukowe rozważania zasłaniając się słowami dowódcy, że "nie jest fizykiem" i elo. To jest dobry sposób na wrzucenie czytelnika w wir wydarzeń bez zanudzania go technikaliami.

No, ale właśnie przez całą powieść mamy wir wydarzeń, bez żadnych technikaliów; żadnych głębszych refleksji, okej, to też ujdzie, ale nie ma też eksploracji reperkusji ingerencji w czasie. To, co tu jest, jest pójściem na łatwiznę - fale czasowe zmieniają wszystko i szlus. No nie.

Cała reszta gdzieś już była - odciski czasowe, naziści, "dobrzy naziści", roboty bez emocyj, ale jednak z emocyjami, przechwytywanie na chwilę przed śmiercią.

Zasadniczo - nic odkrywczego, do bólu wtórne, misz-masz pokraczny i po łebkach, ale czytało się na tyle szybko i dobrze, że jednak ta szósteczka a nie piątka, bo ostatecznie to o frajdę w czytaniu chodzi.

Szukałem jakiejś dobrej historii o podróżach w czasie - coś jak twórczość Connie Willis czy D.O.D.O. Stephensona - i znalazłem historię, ale czy dobrą, to już nie do końca.

Mocno w konwencji young adult - tym razem z naciskiem na young - historia odstawia na bok wszelkie naukowe rozważania zasłaniając się słowami dowódcy, że "nie jest fizykiem" i elo. To jest dobry sposób...

Skończyłem pierwszy tom i zacząłem drugi ale szybko stwierdziłem, że jest naprawdę dużo innych lepszych pozycji. Szkoda czasu.

Skończyłem pierwszy tom i zacząłem drugi ale szybko stwierdziłem, że jest naprawdę dużo innych lepszych pozycji. Szkoda czasu.

Chyba nigdy tak długo nie czytałam żadnej książki. Miałam ogromne oczekiwania wobec pierwszego tomu serii "Time Riders", który powinien czytelnika zainteresować na tyle, aby sięgnął on po następny tom. Ja niestety na ten moment nie wiem, czy w ogóle kiedykolwiek wrócę do tej serii.

Powierzchowni i słabo wykreowani bohaterowie, monotonność, znikoma liczba scen akcji, nieumiejętność budowania napięcia, brak momentu zaskoczenia - to główne wady, dla których moim zdaniem nie warto czytać tej książki. Nie umiem chyba nawet wskazać rzeczy, które w tym tomie by mi się podobały. Zaletą może być jedynie wybranie prostego i znanego raczej wszystkim momentu historii, który jednak dla mnie był zbyt banalny. Może spowodowane jest to tym, że sama kiedyś zastanawiałam się, co by było gdyby III Rzesza wygrała II wojnę światową. Niemniej jednak oczekiwałam mocnego science-fiction, którego w tym tomie nie znalazłam.

Chyba nigdy tak długo nie czytałam żadnej książki. Miałam ogromne oczekiwania wobec pierwszego tomu serii "Time Riders", który powinien czytelnika zainteresować na tyle, aby sięgnął on po następny tom. Ja niestety na ten moment nie wiem, czy w ogóle kiedykolwiek wrócę do tej serii.

Powierzchowni i słabo wykreowani bohaterowie, monotonność, znikoma liczba scen akcji,...

Trafiłam na tą książkę zupełnie przypadkiem podczas poszukiwania czegoś zupełnie odmiennego, ale zainteresował mnie tytuł. Posprawdzałam, poszukałam i stwierdziłam, że co mi szkodzi, może być fajne, bo przypomina mi moje ulubione serie, które czytałam za młodu!

Wyobraź sobie, że pracujesz jako kelner na Titanicu i na własne oczy obserwujesz katastrofę i tą cholerną górę lodową, która właśnie pokrzyżowała twoje życie. Jednak nie umierasz, bo znikąd pojawia się człowiek, wyciąga do ciebie dłoń i przenosi prawie sto lat w przód. Taka sytuacja przydarza się Liamowi O'Connorowi, który powinien był umrzeć w 1912 roku, a nagle znajduje się w 2001, cały i zdrowy. Maddy Carter powinna zginąć w katastrofie lotniczej w 2010 roku, a Sal Vikram w pożarze w 2026 roku, ale każde z nich zostało uratowane przez tą samą tajemniczą osobę otrzymali szansę na drugie życie.

Teraz znajdują się w pętli, ich domem są dwa dni - dzień poprzedzający i ten, w którym wydarzyła się jedna z największych katastrof XXI wieku - atak na World Trade Center. Mają nauczyć się tych dni na pamięć, a każde odstępstwo od normy, jakakolwiek zmiana będzie znaczyła, że coś się dzieje w przeszłości. To ich zadanie - mają na celu monitorować przyszłość i ścigać innych podróżników w czasie, którzy będą próbowali namieszać.

Brzmi mega spoko, prawda? I przez większość czasu tak jest. Moje pierwsze skojarzenie nasunęło mi pierwszy tom Pendragona, jednej z moich najukochańszych serii, a potem płynnie przeszło w serial Timeless - ten akurat mi się nie podobał, ale mniej więcej chodzi o to samo. Nie do końca dostałam to, czego oczekiwałam, ale też nie do końca wiem, na co się pisałam. Pierwsza połowa książki zleciała mi błyskawicznie, za to druga była dosyć... nużąca.

Bardzo podoba mi się pomysł, polubiłam się z bohaterami i sam motyw podróży w czasie jest fajny, chociaż zdecydowanie jest to książka skierowana do młodzieży i starszy czytelnik może się czasami nudzić. Jeśli spodziewacie się, że same podróże w czasie zostaną dogłębnie wyjaśnione albo poznamy mechanikę tego wszystkiego to niestety musze was rozczarować, bo ja czegoś takiego nie zauważyłam. Przynajmniej nie tak dokładnie. Owszem, zostało powiedziane, że istnieje wehikuł, jak doszło do jego wynalezienia, dostajemy dokładne informacje, w jaki sposób mogą wrócić, ale nie wyhaczyłam informacji jak to się dzieje, że są w stanie przenosić się zarówno sto lat w przeszłość, jak i 10 lat do przodu. Plus za uwydatnienie minusów takich podróży i ich oddziaływania na człowieka! W tej kwestii jestem zadowolona, ale czegoś mi zabrakło

Kuleją trochę sami bohaterowie, ale bardziej na zasadzie ich reakcji na to wszystko. A właściwie braku reakcji. Zrozumiem jeszcze obie dziewczynki, które przeniosły się w przeszłość - jedna w tych czasach już żyła, druga jeszcze się nie urodziła. Ale chłopak, który żył sto lat wcześniej i jego absolutny brak reakcji i takiego zagubienia wobec techniki, która diametralnie się zmieniła? Hm. Zabawne, ale nie w taki pozytywny sposób.

Nie podobała mi się przygoda Liama, ale głównie dlatego, że była niesamowicie rozwleczona, jego powrót do domu stanowił taki problem, po drodze miał tyle przeszkód, ciągle coś było nie tak, że momentami już naprawdę było mi wszystko jedno, czy on do tego domu dotrze, bo czekałam tylko na koniec. Szkoda, bo zaczęło się naprawdę nieźle.

No i kocham Boba. Matko, co to za cudowna postać jest! Zdecydowanie mam zamiar sięgnąć po kolejne tomy. Jestem trochę znudzona, ale jak najbardziej zaintrygowana tą historią i chcę poznać kolejne losy bohaterów.

Trafiłam na tą książkę zupełnie przypadkiem podczas poszukiwania czegoś zupełnie odmiennego, ale zainteresował mnie tytuł. Posprawdzałam, poszukałam i stwierdziłam, że co mi szkodzi, może być fajne, bo przypomina mi moje ulubione serie, które czytałam za młodu!

Wyobraź sobie, że pracujesz jako kelner na Titanicu i na własne oczy obserwujesz katastrofę i tą cholerną górę...

Pomysł jest oryginalny i byłoby 8/10 gdyby nie papierowi bohaterowie o identycznych charakterach
„Podróże w czasie istnieją”- kozacko
„Zostaliście zwerbowani do supertajnej organizacji”-spoko
„Już nigdy nie zobaczycie swoich bliskich”-fajnie

Pomysł jest oryginalny i byłoby 8/10 gdyby nie papierowi bohaterowie o identycznych charakterach
„Podróże w czasie istnieją”- kozacko
„Zostaliście zwerbowani do supertajnej organizacji”-spoko
„Już nigdy nie zobaczycie swoich bliskich”-fajnie

Piszą tutaj:
- że dla młodzieży
- że tyle jest już książek o podróżach w czasie
A dla mnie rewelacja
Książka pełna akcji i to wciągającej akcji, czyta się świetnie, zresztą autor ten już raz mnie zaskoczył pozytywnie pozycją " Gdy zgasną światła"
Brawo
No i ta wizja apokaliptycznego świata powstałego z żądzy jednego szaleńca.
Książka pełna przygód i braterstwa oraz nieograniczonej fantazji autora.

Piszą tutaj:
- że dla młodzieży
- że tyle jest już książek o podróżach w czasie
A dla mnie rewelacja
Książka pełna akcji i to wciągającej akcji, czyta się świetnie, zresztą autor ten już raz mnie zaskoczył pozytywnie pozycją " Gdy zgasną światła"
Brawo
No i ta wizja apokaliptycznego świata powstałego z żądzy jednego szaleńca.
Książka pełna przygód i braterstwa oraz...

Dla młodzieży

Dla młodzieży

Zarąbiste!!!!!!!!!

Zarąbiste!!!!!!!!!