Dawno,dawno temu...Tam gdzie panował pokój i dobrobyt,jak to zwykle bywa w bajkach,zaczęło się panoszyć zło.
Czasami zło przybiera formy wielkich kudłatych potworów,z paszczą pełną zębów,a czasami ukrywa się pod postacią pięknej,zagubionej,niby to delikatnej kobiety.

Mmmmm mogłabym tak snuć się w krainie bajki,pływać sobie na tej puszystej chmurze,i opowiadać jak to zła macocha,zniszczyła życie biednej dziewczynie,a jej braci skazała na banicję.

Mogłabym rzucać wyzwiska pod adresem głupiego króla,który dał się w tak krótkim czasie,omotać jak naiwne dziecko,odstrzelonej mściwej wiedźmie.
Bo musicie wiedzieć,to był najgorszy rodzaj wiedźmy - śliczna twarzyczka,boskie długie włosy,a oczy pełne niecnych zamiarów. Tylko zaślepiony słaby mężczyzna tego nie zauważy.

Mogłabym opowiedzieć całą historię całkiem znośnie...Jednak Ci co chcą ją przeczytać nie potrzebują zachęty.

Jest coś o czym muszę wspomnieć.
Odgłosy,smaki,zapachy,barwy,kształty są tak wyraźnie wykreowane,że niemal można je poczuć,dotknąć,zobaczyć.

Czytasz i czujesz pulsującą moc ziemi pod stopami...

Czujesz jak przepływa przez ciebie falami,napełniając każdą komórkę ciała nadzieją,energią,blaskiem...

Dostrzegasz głęboką zieleń lasu,trawy pod nogami...

Czujesz powietrze przesiąknięte solą,i słyszysz morskie fale uderzające wściekle o skalisty brzeg...

Czytasz i czujesz tę czerń,która goni cię przez ciemny,ponury las;panikę,że zaraz może cię pochłonąć,a strach na języku ma metaliczny smak.

A później pojawia się to ciche pulsujące uczucie,kiedy on widzi ją tańczącą w świetle księżyca,na piaszczystej plaży,a chłodne nocne fale obmywają jej ciało...
Niezwykle wyraźne,ekscytujące odczucie,jakbym trzymała w dłoniach dopiero co wyklutego,żółciutkiego kurczaka - nowe życie,nowy początek.

Bogato zdobiony język,plastycznie smaczne porównania,pozwalają poszybować wyobraźni. Wszystko byłoby super,gdyby nie marne dialogi,które wprost z wysoka ściągają cię na sam dół.
Ale jak to mówią,nie można mieć wszystkiego!
Nie była to ekstaza czytelnicza,ale było naprawdę warto!

Dawno,dawno temu...Tam gdzie panował pokój i dobrobyt,jak to zwykle bywa w bajkach,zaczęło się panoszyć zło.
Czasami zło przybiera formy wielkich kudłatych potworów,z paszczą pełną zębów,a czasami ukrywa się pod postacią pięknej,zagubionej,niby to delikatnej kobiety.

Mmmmm mogłabym tak snuć się w krainie bajki,pływać sobie na tej puszystej chmurze,i opowiadać jak to zła...