Nie do końca rozumiem zasadę dobierania tytułów do tej serii. Całkowity rozstrzał historii, bez związku. Za to kończymy jeden utwór i zostaje jeszcze na deser drugi. I chyba też mam takie odczucie, że "Zakończeniem jest śmierć" jest lepsze.

Nie do końca rozumiem zasadę dobierania tytułów do tej serii. Całkowity rozstrzał historii, bez związku. Za to kończymy jeden utwór i zostaje jeszcze na deser drugi. I chyba też mam takie odczucie, że "Zakończeniem jest śmierć" jest lepsze.

1. „Tragedia w trzech aktach”

Klasyczny kryminał z udziałem detektywa Herkulesa Poirot, próżnego, błyskotliwego Belga, który nie szuka zbrodni, ponieważ ona sama do niego przychodzi. Tym razem na towarzyskim spotkaniu nagle umiera pastor- stary, miły, nieszkodliwy człowiek. Wstrząsające, ale goście skłaniają się do hipotezy, że to była śmierć z przyczyn naturalnych- chociaż beztroski aktor Charles oraz młoda dziewczyna Egg mają wątpliwości. Ale kolejna nagła śmierć sprawia, że sprawą interesuje się Poirot- wprawdzie akurat w tym kryminale nie jest go zbyt wiele, ale wyrusza jak pies na polowanie, bo nuda jest straszna. Zaprzęga do pracy swoje małe (przysłowiowe niemal) szare komórki, dedukując, rekonstruując, by odkryć prawdę.

„Niech pan wystrzega się dnia, w którym spełnią się wszystkie marzenia.”

Dla wielbicieli belgijskiego detektywa: zaskakująca uczta, ukazująca, że zbrodnia i psychologia często idą ręka w rękę, ludzka natura to coś pasjonującego, a kult bohatera potrafi zaślepić. Polecam.


2. „Zakończeniem jest śmierć”

Pisarka tutaj mnie zaskoczyła umiejscawiając akcję kryminału ok. 2000 roku p.n.e. w Egipcie. Nakreśla obraz rodziny: patriarchalnego ojca, rządzącego domostwem, trójki synów, córki- wdowy która powraca do domu, z czającym się złem.

„Jest zepsucie, które legnie się wewnątrz, którego nie widać.”

Przybycie pięknej konkubiny pana domu wywleka na światło dzienne skrywane dotąd emocje, budząc prawdziwe ja bohaterów skryte za ślepymi wrotami, które stwarzali by oszukiwać innych. Śmierć goni śmierć, otwiera się mroczna otchłań nienawiści i nieszczęścia.

Jak w innych autorstwa Christie wydaje nam się, że jesteśmy na pewnym tropie zabójcy, ale niespodzianka: zostajemy zbici z tropu, dopiera na sam koniec wszystko staje się zupełnie jasne, że aż dziwimy się, że sami nie wpadliśmy na takie rozwiązanie.

1. „Tragedia w trzech aktach”

Klasyczny kryminał z udziałem detektywa Herkulesa Poirot, próżnego, błyskotliwego Belga, który nie szuka zbrodni, ponieważ ona sama do niego przychodzi. Tym razem na towarzyskim spotkaniu nagle umiera pastor- stary, miły, nieszkodliwy człowiek. Wstrząsające, ale goście skłaniają się do hipotezy, że to była śmierć z przyczyn naturalnych-...

Jedna z tych części gdzie nie występuje Hastings, szkoda bo bardzo lubie te które są pisane z jego perspektywy.
Ale....jak zwykle uwielbiam serie z tym małym człowieczkiem o jajowatym kształcie głowy.
Polecam tą serie i szare komórki Poirota :)

Jedna z tych części gdzie nie występuje Hastings, szkoda bo bardzo lubie te które są pisane z jego perspektywy.
Ale....jak zwykle uwielbiam serie z tym małym człowieczkiem o jajowatym kształcie głowy.
Polecam tą serie i szare komórki Poirota :)

o.k.

o.k.

DWie bardzo rozne historie piora znakomitej pisarki. Wiecej nie trzeba chyba dodawac.
Jak zwykle morderstwo, tym razem czy to kamerdyner zabil?
Akcja drugiej rozwija sie w Starozytnym Egipcie...

DWie bardzo rozne historie piora znakomitej pisarki. Wiecej nie trzeba chyba dodawac.
Jak zwykle morderstwo, tym razem czy to kamerdyner zabil?
Akcja drugiej rozwija sie w Starozytnym Egipcie...