Ach, ty oszustko! Rdzo tocząca kwiaty, złodziejko uczuć, coś przyszła po nocy i skradła serce, które było moje. "Sen nocy letniej, Akt III, scena 2, Hermia do Heleny.

Ach, ty oszustko! Rdzo tocząca kwiaty, złodziejko uczuć, coś przyszła po nocy i skradła serce, które było moje. "Sen nocy letniej, Akt III, ...

Ach, więc i ona należy do spisku! Teraz rozumiem, że się wszyscy troje bawicie kłamstwem, żeby mnie ukrzywdzić. Złośliwa Hermio! Niewdzięczna dziewczyno! Czyś się sprzysięgła i zmówiła z nimi, żeby mnie targać tym niecnym szyderstwem? Czyż te rozmowy, które nas łączyły, śluby siostrzane, godziny tak słodkie, że strofowałyśmy czas szybkonogi, co nas rozdzielał - wszystkoś zapomniała? A przyjaźń szkolna, niewinność dzieciństwa? Bo myśmy, Hermio, jak dwa bóstwa twórcze, dwiema igłami kwiat jeden wyszyły z jednego wzoru; siedząc obok siebie nuciły obie tę samą melodię, jak gdyby ręce nasze, głosy, serca zbiegły się w jedno. Tak rosłyśmy razem niczym podwójna wiśnia, co z pozoru jest rozdzielona, a w istocie jedna; jak dwie jagody na jednej łodydze, dwa ciała wprawdzie, ale serce jedno. Dwie tarcze, ale znak jednego herbu, nakryte z wierzchu jednym pióropuszem. I ty byś chciała potargać tę miłość, by z mężczyznami z przyjaciółki szydzić? Gdzież twoja przyjaźń? Gdzie twoja kobiecość? Cała płeć nasza może cię potępić, choć zniewazona jestem ja jedynie. "Sen nocy letniej", Akt III, scena 2, Helena do Hermii.

Ach, więc i ona należy do spisku! Teraz rozumiem, że się wszyscy troje bawicie kłamstwem, żeby mnie ukrzywdzić. Złośliwa Hermio! Niewdzięczn...