W alkoholowych oparach, w LA lat 60-tych trójka polskich artystów dobrze się bawiła.Wszyscy bardzo utalentowani, wybitni, szalenie wrażliwi ale czasem w podłych nastrojach. Wydarzyła się tragedia, która spowodowała śmierć Krzysztofa Komedy, jednego z nich, w kwietniu 1969. Dalej działo się coś nieprawdopodobnego, w czerwcu tego samego roku w niewyjaśnionych okolicznościach umiarł Marek Hłasko. W 1973 samobójczą śmiercią zginął Marek Niziński.

Fakty poznajemy w relacji Ewy, matki Marka Nizińskiego, i Zofii żony Krzysztofa Komedy. To także książka o tych kobietach, którym było bardzo trudno żyć. Ewie z „ nieobliczalnym , pogrążonym w chronicznej depresji i niczym nierozświetlanym mroku nieustającego poszukiwania swojego ja artystą”. Zofii z geniuszem, który był jej życiem,w środowisku gwiazd, którego nie zaakceptowała. Tomasz Lach, pasierb Komedy, zebrał relacje obu kobiet i tak powstała książka trzymająca w napięciu, jak dobry kryminał, mimo że znamy zakończenie.

Jest coś przerażajacego w tej historii, coś co nie pozwala zapomnieć, że nie ma nic stałego. Największy sukces artystyczny i zawodowy w jednej chwili obraca się w pył pociągając za sobą tych najbardziej wrażliwych.
Czytając książkę warto posłuchać jeszcze raz muzyki Komedy, wrócić do tekstów Hłaski i poszukać tajemnicy tamtych dni.

Mam też silne wrażenie, że tak blisko był wtedy „scenariusz B", gdzie przyjaciele położyliby na kolana całe Hollywood, dostarczając na przestrzeni 40 lat wspaniałych wrażeń artystycznych, a teraz wspominaliby wspólnie lata 60-te popijając sok pomarańczowy.
Książkę przeczytałam jednym tchem.

W alkoholowych oparach, w LA lat 60-tych trójka polskich artystów dobrze się bawiła.Wszyscy bardzo utalentowani, wybitni, szalenie wrażliwi ale czasem w podłych nastrojach. Wydarzyła się tragedia, która spowodowała śmierć Krzysztofa Komedy, jednego z nich, w kwietniu 1969. Dalej działo się coś nieprawdopodobnego, w czerwcu tego samego roku w niewyjaśnionych okolicznościach...