Zbyt młodzi na śmierć, utalentowani ludzie.
Uważam że książka jest dobrze napisana, prostym i zrozumiałym językiem. Nie można oczekiwać cudów po 600 stronach w których starano się zmieścić wszystkie niezbędna informacje.
Z pewnością można wiele więcej opowiedzieć o ich historii, ale to co najważniejsze zostało opowiedziane i zapisane.
Co można więcej dodać ? Świat nie był jeszcze na nich przygotowany... a szkoda.

Zbyt młodzi na śmierć, utalentowani ludzie.
Uważam że książka jest dobrze napisana, prostym i zrozumiałym językiem. Nie można oczekiwać cudów po 600 stronach w których starano się zmieścić wszystkie niezbędna informacje.
Z pewnością można wiele więcej opowiedzieć o ich historii, ale to co najważniejsze zostało opowiedziane i zapisane.
Co można więcej dodać ? Świat nie...

Nie mogłam się oderwać od tej książki. Tak, mam słabość do Hłaski (nie tylko literacką). Istotne dla mnie było poznanie historii tej przyjaźni. Zawsze byłam ciekawa, kim był Komeda, którego imieniem nazwano ulicę w Warszawie (tuż obok mojego domu rodzinnego). Niezwykła postawa mamy Nizińskiego. Polecam!!!!!

Nie mogłam się oderwać od tej książki. Tak, mam słabość do Hłaski (nie tylko literacką). Istotne dla mnie było poznanie historii tej przyjaźni. Zawsze byłam ciekawa, kim był Komeda, którego imieniem nazwano ulicę w Warszawie (tuż obok mojego domu rodzinnego). Niezwykła postawa mamy Nizińskiego. Polecam!!!!!

Przed przeczytaniem książki nie wiedziałem zbyt wiele o Krzysztofie Komedzie, oczywiście kojarzył mi się z Dzieckiem Rosemary, ale nic ponadto. Marka Hłaskę znałem z jego opowiadań, to dzięki niemu sięgnąłem po tę książkę, jednak nie wiedziałem o jego życiu prywatnym. O Marku Nizińskim nie wiedziałem wcale. Początek trochę nużący, jednak nadal bogaty w fakty, opowiada głównie o Nizińskim, jego matce i ich europejskich przygodach. Gdy akcja przenosi się do Los Angeles, nabiera rozpędu. Autor starał się opisać wydarzenia możliwie dokładnie, przy tworzeniu książki brała udział Zofia Komedowa oraz matka Nizińskiego. Książka jest prezentuje fakty, które wcześniej były nieznane lub częściowo niejasne. Można poczuć atmosferę jaka towarzyszyła trójce bohaterów podczas pobytu w Kalifornii. Niektóre historie są bardzo ciekawe i wręcz zapierające dech w piersiach. Po przeczytaniu książki nabrałem wielkiego szacunku do Krzysztofa Komedy; taka postać powinna być w rodzimym kraju o wiele bardziej popularna. W szczególności, że jego życiorys jest barwny i tragiczny, jak przystało na wielkiego artystę. Polecam każdemu kto interesuje się PRL, twórczością Komedy i Hłaski, filmem, jazzem.

Przed przeczytaniem książki nie wiedziałem zbyt wiele o Krzysztofie Komedzie, oczywiście kojarzył mi się z Dzieckiem Rosemary, ale nic ponadto. Marka Hłaskę znałem z jego opowiadań, to dzięki niemu sięgnąłem po tę książkę, jednak nie wiedziałem o jego życiu prywatnym. O Marku Nizińskim nie wiedziałem wcale. Początek trochę nużący, jednak nadal bogaty w fakty, opowiada...

W zasadzie, nie wiem, co konkretnie mam tutaj napisać. Nie chcę odnosić się do komentarzy, jakoby wydarzenia/ fakty przedstawione w książce nie były do końca zgodne z prawdą, ponieważ nie czuję się osobą kompetentną. Niemniej jednak wydaje mi się, że niektóre uchybienia spowodowane są na pewno czasem, jaki upłynął od lat, które wspomina Ewa Krzyżanowska, czy Zosia Komedowa. Należy pamiętać, że były to kobiety najbliższe Nizińskiemu/Komedzie, dlatego oczekiwanie iście obiektywnych, a nawet pozbawionych osobistych emocji relacji, byłoby chyba lekkim "nadużyciem".
W każdym razie, nie jestem żadną dozgonną fanką Hłaski, czy Nizińskiego (o którym ledwie kilka razy wcześniej słyszałam),jednak wiedząc, iż oni (nie mówiąc już o Komedzie) byli ludźmi, którzy stanowili "mocną polską ekipę", a dodatkowo obracali się w środowisku Polańskiego, zawsze jakoś fascynowały mnie ich losy. Cała aura tajemniczości, jaka otaczała, a raczej otacza po dziś dzień tych ludzi/te wydarzenia w jakiś sposób od dawna mnie fascynuje.

Książka porwała mnie już od pierwszej strony. Jak ktoś wcześniej wspomniał - Ewę Krzyżanowską obudził telefon, w którym jej syn prosił o pomoc, ponieważ wplątał się w kłopoty. Jak zwykle. Jak zwykle również nie był sam. "Jestem z Krzysiem. Z Komedą." - wtedy właśnie zaczyna się niezwykła opowieść.
Czytanie "Ostatnich takich przyjaciół" było dla mnie ogromną przyjemnością. Chłonęłam każdy rozdział, stronę, słowo. Wyobrażałam sobie tamten, nieco już nam odległy (lepszy) świat i totalnie nim przesiąknęłam.
Nawet już teraz, po skończeniu lektury, cały czas w nim żyję, nie potrafię do końca przestawić się na teraźniejszość. :)

Ktoś napisał chyba, że źle się czyta, czy że w zły sposób napisana - dla mnie to bzdura, było wręcz przeciwnie. Moim zdaniem czytało się doskonale! Trudno nawet, żebym mówiła o "czytaniu", bo ja, jak już napisałam - tą książką się upajałam, chciałam więcej i więcej.


Jeszcze raz wspomnę, że nie chcę tak naprawdę dociekać i wchodzić w zawiłe dyskusje a propos szczegółów, jakie zostały w książce Tomasza Lacha przedstawione (swoją drogą - tam nigdzie się nie wspomina, że Tomek był biologicznym synem Komedy, zresztą nawet na okładce napisane jest o nim po prostu "syn Zofii Komedy - Trzcińskiej"). Ja bardzo się cieszę, że (przypadkiem) natknęłam się na tę pozycję, bo obcowanie z nią, było ogromną przyjemnością.
To jedna z tych książek, które ciężko oddać mi do biblioteki, ponieważ stały się tak bliskie mojemu sercu (a raczej wiadomo - historii w niej zawartej),że chcę mieć ją jak najbliżej. :)

W zasadzie, nie wiem, co konkretnie mam tutaj napisać. Nie chcę odnosić się do komentarzy, jakoby wydarzenia/ fakty przedstawione w książce nie były do końca zgodne z prawdą, ponieważ nie czuję się osobą kompetentną. Niemniej jednak wydaje mi się, że niektóre uchybienia spowodowane są na pewno czasem, jaki upłynął od lat, które wspomina Ewa Krzyżanowska, czy Zosia Komedowa....

Książka opisuje pobyt Komedy w USA w czasie pracy nad muzyka do filmu Polańskiego. Ale tak naprawdę dotyczy męskiej przyjaźni, która zrodziła sie miedzy wspomnianym Komedą, Hłaską i Nizińskim. Cały tekst oparty jest na wspomnieniach ludzi otaczających tych trzech niezwykłych mężczyzn i w barwny sposób ukazuje życie Polonii w USA w latach 60tych, gdzie niestety też trafiały sie typy spod ciemnej gwiazdy takie jak Frykowski i inni. Ale może dzięki temu to co ważne w tej książce wysuwa sie na plan pierwszy czyli wspomniana przyjaźń, która zakończyła sie w tak tragicznych okolicznościach dla każdego z nich.

Książka opisuje pobyt Komedy w USA w czasie pracy nad muzyka do filmu Polańskiego. Ale tak naprawdę dotyczy męskiej przyjaźni, która zrodziła sie miedzy wspomnianym Komedą, Hłaską i Nizińskim. Cały tekst oparty jest na wspomnieniach ludzi otaczających tych trzech niezwykłych mężczyzn i w barwny sposób ukazuje życie Polonii w USA w latach 60tych, gdzie niestety też trafiały...

Interesująca historia zatopiona w morzu niepotrzebnych słów. Książce przydałaby się porządna redakcja albo ghost writer.

Interesująca historia zatopiona w morzu niepotrzebnych słów. Książce przydałaby się porządna redakcja albo ghost writer.

Przeciętna.

Przeciętna.

Historia arcyciekawa, ale styl jest strasznie męczący.

Historia arcyciekawa, ale styl jest strasznie męczący.

Słaba literacko, niezła faktograficznie.

Słaba literacko, niezła faktograficznie.

Wyjątkowo wkurzająca, męcząca książka. Doczytałem tylko ze względu na bohaterów.

Wyjątkowo wkurzająca, męcząca książka. Doczytałem tylko ze względu na bohaterów.