Miałam szczęście, że do lektury trylogii "Synowie rewolucji" zabrałam się tak ni przypiął ni wypiął- czyli od środowego tomu. Kończąc go, zobaczyłam, że ostatni tom jest o piracie i już nie mogłam jego lektury odłożyć, bo kocham wszelkie opowieści o piratach. Ostatecznie tom pierwszy przeczytałam jako ostatni- i jak wspomniałam - dobrze się stało, bo mogłabym po jego przeczytaniu zrezygnować z lektury reszty cyklu i stracić dwie świetne historie.
Tom I mnie zupełnie nie zachwycił, choć wplecione francuskie zwroty szalenie przypadły mi do gustu.( W żadnym innym języku zaklęcia miłosne nie brzmią tak słodko). Ale na tym koniec dobrego - Typowość bohaterów i akcji nudziła i nużyła. Pseudo szpiegowska intryga, wpleciona w ten romans, również mnie nie zaciekawiła. Wszystko to było po prostu mdłe i bez większego wyrazu. Nie mam tylko całkowitej pewności, czy można odpuścić sobie lekturę tomu pierwszego i zacząć od znacznie lepszej dwójki, a potem przejść do rewelacyjnego tomu 3, bo jednak między jedynką dwójką i trójką jest dużo powiązań, które są istotne, choć może nie aż kluczowe.
Decyzję zatem pozostawiam wam. Czy przymknąć oko i przebrnąć przez jedynkę, ale za to wiedzieć wszystko- czy też pominąć pierwszą najsłabszą część, przechodząc od razu do tego, co naprawdę smakowite, ale jedynie domyślać się szczegółów :)

Miałam szczęście, że do lektury trylogii "Synowie rewolucji" zabrałam się tak ni przypiął ni wypiął- czyli od środowego tomu. Kończąc go, zobaczyłam, że ostatni tom jest o piracie i już nie mogłam jego lektury odłożyć, bo kocham wszelkie opowieści o piratach. Ostatecznie tom pierwszy przeczytałam jako ostatni- i jak wspomniałam - dobrze się stało, bo mogłabym po jego...