Przyzwoita biografia, choć nie wybitna. Decyzja o porzuceniu układu chronologicznego na rzecz tematycznego nie do końca trafiona. W jej efekcie autor ciągle skacze po chronologii, opisując wydarzenia z lat 30, potem z 20, następnie z 40, znowu z 20 itd. Jednocześnie powoduje to liczne powtórzenia opisów tych samych wydarzeń, które tematycznie pasują do kilku rozdziałów jednocześnie. Ostatecznie wynika z tego spory chaos, trudny do ogarnięcia dla czytelnika nie będącego specjalistą od historii Czech w XIV w. Są natomiast bardzo interesujące rozdziały, np. o bitwie pod Crécy.

Przyzwoita biografia, choć nie wybitna. Decyzja o porzuceniu układu chronologicznego na rzecz tematycznego nie do końca trafiona. W jej efekcie autor ciągle skacze po chronologii, opisując wydarzenia z lat 30, potem z 20, następnie z 40, znowu z 20 itd. Jednocześnie powoduje to liczne powtórzenia opisów tych samych wydarzeń, które tematycznie pasują do kilku rozdziałów...

Nieco przypadkowy król czeski, niedoszły cesarz, zarazem przeciwnik, jak i swat Kazimierza Wielkiego, krzyżowiec, rozrzutnik, dyplomata, czasem sojusznik papiestwa, a czasem cesarstwa to postać wielowymiarowa. Jak wielu wybitnych ludzi, Jan Luksemburski to postać, którą trudno zaszufladkować. Jego życie było pełne nierozwiązywalnych sprzeczności. Sławie "błędnego" rycerza towarzyszyła aura niezwykle skutecznego dyplomaty, a rozrzutnemu trybowi życia umiejętność dbania o interesy najbliższej rodziny. Choć słynął jako ostoja rycerskiego honoru, to równie często zmieniał sojuszników we wrogów i odwrotnie.

Stosunkowo krótki, bo ledwo pięćdziesięcioletni żywot "bohatera" książki obfitował w wielkie wydarzenia. Książka Iwańczaka w oparciu o zachowane źródła i wielojęzyczną literaturę wciągająco przedstawia pogmatwane dzieje Jana Luksemburskiego. Trochę szkoda, że autor przyjął układ problemowy. Uważam, że układ chronologiczny bardziej pomógłby czytelnikowi w objęciu rozumem "linii życia" Jana Luksemburskiego. Nieco męczy maniera pisarska autora. Pojawiają się też drobne kiksy, np. na str. 21-22 Iwańczak pisze, że Henryk VI był ostatnim cesarzem owładniętym ideą restytucji Imperium Romanorum (a co z jego synem Fryderykiem II?),a na str. 250 pisze o "wojnie stuletniej z Wyspami Brytyjskimi" (tu wiadomo o co chodzi, ale językowo to bardzo karkołomna konstrukcja). Zdziwił mnie też brak w bibliografii innego "marmurka" - "Karola IV" Ferdinanda Seibta (choć inne biografie Karola są). Jeśli mam być szczery, książka o synu z tej samej serii wciągnęła mnie bardziej niż niniejsza pozycja poświęcona jego ojcu.

Nieco przypadkowy król czeski, niedoszły cesarz, zarazem przeciwnik, jak i swat Kazimierza Wielkiego, krzyżowiec, rozrzutnik, dyplomata, czasem sojusznik papiestwa, a czasem cesarstwa to postać wielowymiarowa. Jak wielu wybitnych ludzi, Jan Luksemburski to postać, którą trudno zaszufladkować. Jego życie było pełne nierozwiązywalnych sprzeczności. Sławie "błędnego"...

Jedna z najlepszych książek o średniowieczu jakie czytałem. Z pewnością powodem tego jest barwna postać jej bohatera, ale największa tutaj zasługa autora. Profesor Iwańczak stworzył dzieło przede wszystkim do czytania, a nie jest to zawsze takie jasne i oczywiste jeśli chodzi o publikacje - jakby nie było - naukowe. Sprzyja temu także układ problemowy, chociaż nie jeden powie, że klasyczna chronologia wydarzeń bardziej pasuje do biografii. Jeśli chodzi natomiast o język, co przecież również istotne, to jest on bardzo przystępny także dla osoby, która niekoniecznie ma duży zasób wiadomości z zaprezentowanego okresu.
Dlaczego warto przeczytać książkę o Janie Luksemburskim? Z wielu powodów. Po pierwsze jest to postać bardzo ważna dla historii powszechnej - jego wieloaspektowa polityka europejska doprowadziła finalnie do cesarskiego tronu jego syna Karola (Polakom kojarzącego się najczęściej z mostem Karola w Pradze),czwartego władcę tego imienia. Po drugie relacje Jana z państwem Piastów. Antypolska polityka Luksemburga skutkowała nie tylko przejęciem przez Koronę Czeską większości Śląska, ale walnie pomogła Zakonowi Krzyżackiemu wzmocnić się kosztem naszego państwa. Bez wiadomości z zakresu polityki Luksemburgów wobec Polski w XIV wieku bardzo ciężko zrozumieć walkę dwóch ostatnich Piastów o restytucję i wzmocnienie Korony Królestwa Polskiego. Dzieje życia Jana Luksemburskiego to także esencja kultury wyższych sfer średniowiecza, z licznymi turniejami i z całym etosem ówczesnego rycerstwa. I nie chodzi tu jedynie o fakt "romantycznej" śmierci Jana na polu pod Crecy w czasie wojny stuletniej, kiedy to ślepy władca kazał się poprowadzić do boju, aby znaleźć śmierć godną chwały oraz potwierdzającą ideały jego całego życia.
Polecam książkę miłośnikom średniowiecza. Jedna z lepszych pozycji w serii BSL.

Jedna z najlepszych książek o średniowieczu jakie czytałem. Z pewnością powodem tego jest barwna postać jej bohatera, ale największa tutaj zasługa autora. Profesor Iwańczak stworzył dzieło przede wszystkim do czytania, a nie jest to zawsze takie jasne i oczywiste jeśli chodzi o publikacje - jakby nie było - naukowe. Sprzyja temu także układ problemowy, chociaż nie jeden...

Autor podjął niełatwą próbę obiektywnego spojrzenia na swego bohatera, który w naszej literaturze (i świadomości) funkcjonuje jako niemal dyżurny czarny charakter, przyjaciel Krzyżaków, polakożerca itd.
Czy mu się udało? Moim zdaniem tak.

Autor podjął niełatwą próbę obiektywnego spojrzenia na swego bohatera, który w naszej literaturze (i świadomości) funkcjonuje jako niemal dyżurny czarny charakter, przyjaciel Krzyżaków, polakożerca itd.
Czy mu się udało? Moim zdaniem tak.