Choć ta książka bez wątpienia jest cegiełką, czyta się ją migiem.
Na pewno przeczytam dwie kolejne części, bo nie sposób rozstać się z Emely i Elyasem.

"Tak wielu ludzi na darmo szuka przez całe życie swojej drugiej połówki, brakującej części, która mogłaby ich dopełnić. Łatwiej jest im znaleźć igłę w stogu siana, więc w końcu zadowalają się tym, co dostają w zamian, i z czasem zapominają, że może istnieć coś innego, coś o wiele głębszego."

Mimo braku napiętej akcji, książka jest niezwykle angażująca.
Autorka świetnie wykreowała bohaterów i chyba w tym tkwi największy sukces tej historii.
Zaznaczę, że książka należy do literatury młodzieżowej.
Oprócz tego jest lekka, zabawna, napisana ze smakiem i po prostu świetna.🤗

Choć ta książka bez wątpienia jest cegiełką, czyta się ją migiem.
Na pewno przeczytam dwie kolejne części, bo nie sposób rozstać się z Emely i Elyasem.

"Tak wielu ludzi na darmo szuka przez całe życie swojej drugiej połówki, brakującej części, która mogłaby ich dopełnić. Łatwiej jest im znaleźć igłę w stogu siana, więc w końcu zadowalają się tym, co dostają w zamian, i z...

Historia Elyasa i Emely jest przezabawna. Może miejscami jest infantylna, a czasem trochę przerysowana i przewidywalna, ale wiecie co? Naprawdę świetnie spędziłam czas przy tej książce. Wzajemne docinki i kąśliwe uwagi rzucane przez bohaterów co chwilę wywoływały u mnie śmiech. Nie mogłam oderwać się od lektury i z zapartym tchem śledziłam rozgrywające się wydarzenia. Akcja nie pędzi tutaj jak szalona, ale wbrew pozorom dzieje się dużo.

Żeby nie było zbyt nudno, główna bohaterka musi radzić sobie nie tylko z Elyasem i jego zaczepkami, ale i z tajemniczym Lucą i chwytającymi za serce mailami. Luca jest ideałem, a Elyas? Cóż... Pojawia się wątek tajemnicy i wątek kłamstwa, okazuje się też, że zachowania bohaterów są dużo bardziej złożone niż mogłoby się wydawać. Relacja pomiędzy Emely a Elyasem przyprawia o szybsze bicie serca. Może nie ma tu niewiadomo jak romantycznych wyznań, ale są za to czułe pocałunki w policzek, szczerość wobec siebie, no i otwartość. A ich potyczki słowne mogłabym śledzić godzinami.

Jeśli szukacie lekkiej, przyjemnej historii miłosnej w stylu subtelnego hate-love - sięgnijcie po tę książkę, a na pewno się nie zawiedziecie. To pozytywnie zakręcona opowieść z szalonymi bohaterami i prostym, nieco prymitywnym i dziecinnym, ale jednocześnie wyśmienitym humorem.

Historia Elyasa i Emely jest przezabawna. Może miejscami jest infantylna, a czasem trochę przerysowana i przewidywalna, ale wiecie co? Naprawdę świetnie spędziłam czas przy tej książce. Wzajemne docinki i kąśliwe uwagi rzucane przez bohaterów co chwilę wywoływały u mnie śmiech. Nie mogłam oderwać się od lektury i z zapartym tchem śledziłam rozgrywające się wydarzenia. Akcja...

Emely jest studentką literaturoznawstwa, czuję się samotna do czasu gdy Alex jej przyjaciółka również zaczyna studiować w Berlinie. Jedyny problem w tym że zamieszka ze swoim bratem, z którym dziewczyna ma niemile wspomnienia. Co wyniknie z tych częstych spotkań i słownych sprzeczek między bohaterami?
Miła lektura w klimacie uniwersyteckim, lekki romans z wątkiem enemies to lovers. Choć to jeden z moich ulubionych wątków nie porwał mnie za bardzo. Także myślę że po następna część nie będę sięgać.

Emely jest studentką literaturoznawstwa, czuję się samotna do czasu gdy Alex jej przyjaciółka również zaczyna studiować w Berlinie. Jedyny problem w tym że zamieszka ze swoim bratem, z którym dziewczyna ma niemile wspomnienia. Co wyniknie z tych częstych spotkań i słownych sprzeczek między bohaterami?
Miła lektura w klimacie uniwersyteckim, lekki romans z wątkiem enemies...

Emely jest studentką literaturoznawstwa w Berlinie. Do miasta przeprowadza się również jej ukochana przyjaciółka Alex, która zamieszkuje ze swoim bratem, Elyasem. Emely nie darzy chłopaka szczególną sympatią, a wszystko za przyczyną wydarzeń z przeszłości, z którymi do dziś nie może się pogodzić. Jednak nie da się ukryć, że ta dwójka nie potrafi przejść obok siebie obojętnie.

Bardzo leciutki romans. Przez lekturę się płynie i rozpływa 🤭 jest naprawdę przyjemna. Może nie wniosła do mojego życia niczego szczególnego, ale była idealnym przerywnikiem od ciężkich kryminałów i fantastyki. Jest napisana lekkim piórem, z odrobiną humoru. Przy niej się po prostu odpoczywa. Bardzo dobrze się przy niej bawiłam. Wciągnęła mnie. Chyba tego po prostu potrzebowałam. Oczywiście zakończenie książki nie jest końcem historii i sięgam po kontynuację. Nie spodziewałam się, że będę ciekawa jak potoczą się ostatecznie losy bohaterów.

Emely jest studentką literaturoznawstwa w Berlinie. Do miasta przeprowadza się również jej ukochana przyjaciółka Alex, która zamieszkuje ze swoim bratem, Elyasem. Emely nie darzy chłopaka szczególną sympatią, a wszystko za przyczyną wydarzeń z przeszłości, z którymi do dziś nie może się pogodzić. Jednak nie da się ukryć, że ta dwójka nie potrafi przejść obok siebie...

Uwielbiam!
Chyba nigdy nie usmialam sie tak bardzo, jak podczas lektury tej ksiazki.
Jest wyjatkowa, ciekawa, przezabawna. Zastanawiam sie tylko, co za pech sprawil, ze wczesniej nie siegnelam po nia. Ustawicznie sie wzbranialam przed czytaniem, w koncu przemoglam sie, a tu, takie mile zaskoczenie!
Podejrzewam, ze wroce do "Lato koloru wisni" nie raz.
Przed chwila skonczylam przygode z obydwiema czesciami tej niesamowitej historii milosnej Emely i Elyasa, i doslownie rozplywam sie nad nia w zachwycie. Drugi tom "Zima koloru turkusu" jest odrobine slabszy, ale calosc wypada bardzo dobrze.
Polecam!

Uwielbiam!
Chyba nigdy nie usmialam sie tak bardzo, jak podczas lektury tej ksiazki.
Jest wyjatkowa, ciekawa, przezabawna. Zastanawiam sie tylko, co za pech sprawil, ze wczesniej nie siegnelam po nia. Ustawicznie sie wzbranialam przed czytaniem, w koncu przemoglam sie, a tu, takie mile zaskoczenie!
Podejrzewam, ze wroce do "Lato koloru wisni" nie raz.
Przed chwila...

Nareszcie znalazłam bohaterkę książki, która tak samo jak ja, mimo wszelkich prób starania się, nie unika robienia sobie krzywdy, czy to poprzez lot ze schodów, czy potknięcie się o wycieraczkę 🫢 Chyba nie powinnam się z tego cieszyć, ale pokazanie tego na kartach książki sprawiło, że nie czuję się jako wyjątek z moim niebywałym szczęściem.

🍒

Emely to studentka trzeciego roku literaturoznawstwa. Jej dotychczasowe życie powoli toczy się do przodu, jednak nie jest wypełnione spektakularnymi fajerwerkami, aż do pewnego momentu. Jej przyjaciółka, jeszcze z dziecięcych lat, pchnięta ostatnimi wydarzeniami, postanawia rzucić studia i przeprowadzić się do Berlina. Alex zamieszkuje ze swoim bratem, przez co Emely jest w znacznym stopniu narażona na częste spotykanie go. Ta dwójka ma za sobą pewne incydenty, które nie zostały jeszcze przepracowane, przez co ich odnowienie znajomości jest spisane na wiele niezbyt miłych rozmów, jednak te szybko stają się ich znakiem rozpoznawczym. Mało tego, w życiu dziewczyny pojawia się pewien tajemniczy chłopak. Jak potoczą się te znajomosci?

🍒

Początkowo byłam średnio przekonana co do tej pozycji, zwłaszcza przez to, że początkowe rozdziały mam wrażenie, iż nie podlegały żadnej korekcie. Ponadto dostrzegalne jest zestarzenie się fabuły, co jest widoczne chociażby w postępie dzisiejszej technologii. Mimo tych kilku wad, dałam jej szansę i chyba się nie zawiodłam. Przez książkę wręcz się płynęło. Główna bohaterka w wielu swych decyzjach była niezwykle irytująca, ale wykreowanie takiego charakteru ma swoje uzasadnienie. Próba stworzenia innej postaci, odbiłaby się zdecydowanie na wszystkich wydarzeniach oraz relacjach.

Nareszcie znalazłam bohaterkę książki, która tak samo jak ja, mimo wszelkich prób starania się, nie unika robienia sobie krzywdy, czy to poprzez lot ze schodów, czy potknięcie się o wycieraczkę 🫢 Chyba nie powinnam się z tego cieszyć, ale pokazanie tego na kartach książki sprawiło, że nie czuję się jako wyjątek z moim niebywałym szczęściem.

🍒

Emely to studentka trzeciego...

📖🐲
DNF str. 62
Coś nie mam ostatnio szczęścia do lekkiej lektura na lato. W tej książce w zasadzie nic się nie dzieje. Historia jest zwyczajnie nudna, bo co interesującego może się dziać w życiu studentki, który tylko się uczy, chodzi do pracy i spotyka z wkurzającą as f@ck "przyjaciółką" czytaj samolubnym pasożytem.

Emely ma poza tym zero dystansu do siebie, jest irytująca, bo niepotrzebnie nakręca dramę, obrażając się o coś, co wydaje się totalną głupotą i przypomina przez to bardziej pięciolatkę a nie laskę po dwudziestce. Jest po za tym egzaltowana, ale nie ma nic ciekawego do powiedzenia. W ogóle nie wierzę, że jej jakoś idą te studia z literaturoznawstwa, bo przez te sześćdziesiąt kilka stron nie przeczytałam ani jednej jej oryginalnej myśli. O zabawnych spostrzeżeniach można pomarzyć. Czasami mamy za to mało zgrabne i zawiłe porównania i nie wiem, czy to wynik nieudanego tłumaczenia, czy oryginału.

Polecam osobom, które mają kłopoty ze snem i chcą posłuchać o nudnym życiu nudnej i marudnej osoby, która narzeka na przykład, że nie ma kondycji, ale nic nie robi, żeby to zmienić. Cała reszta może spokojnie zająć się lektura czegoś innego, bo tutaj kolor wiśni jest bardzo mdły.

📖🐲
DNF str. 62
Coś nie mam ostatnio szczęścia do lekkiej lektura na lato. W tej książce w zasadzie nic się nie dzieje. Historia jest zwyczajnie nudna, bo co interesującego może się dziać w życiu studentki, który tylko się uczy, chodzi do pracy i spotyka z wkurzającą as f@ck "przyjaciółką" czytaj samolubnym pasożytem.

Emely ma poza tym zero dystansu do siebie, jest...

Wow, jednym słowem. Takie książki lubię i to bardzo. Emely czasami złośliwa, zabawna czasami irytująca ale książka bardzo mi się podobała, biorę się za kolejną część ciekawa jestem co będzie dalej. Książka bardziej młodzieżowa ale na oderwanie od rzeczywistości idealna, przyjemna lektura, strony czytają się same.

Wow, jednym słowem. Takie książki lubię i to bardzo. Emely czasami złośliwa, zabawna czasami irytująca ale książka bardzo mi się podobała, biorę się za kolejną część ciekawa jestem co będzie dalej. Książka bardziej młodzieżowa ale na oderwanie od rzeczywistości idealna, przyjemna lektura, strony czytają się same.

Po książkę sięgnęłam zachęcona dobrymi opniami, gdzie była opisywania jako świetna lektura z dobrze wykreowanymi bohaterami, przy której będę zaśmiewać się do łez. Potrzebowałam przeczytać coś lekkiego, więc stwierdziłam, że sięgnę właśnie po nią. O tym jak bardzo się zawiodłam wiedziałam już po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów. Nigdy wcześniej nie byłam tak zirytowana podczas czytania i zamiast relaksu przy lekturze czułam coraz większe napięcie.
Historia "Lata koloru wiśni" opiera się na losach dwudziestokilku latków, a czytając tę książkę ma się wrażenie, że bohaterowie nie opuścili jeszcze podstawówki. Emely- główna bohaterka książki to wiecznie niezadowolona z życia maruda, która nigdy nie potrafi wypowiedzieć swojego zdania, a potem narzeka, że została do czegoś zmuszona. Jej najlepsza przyjaciółka Alex, dziewczyna kreowana na jej przeciwieństwo, wcale nie jest mniej irytująca. Alex nie szanuje w ogóle czasu i przestrzeni Emely, narzucając jej swoją wolę. Przykładami takiego zachowania może być przyprowadzenie swojego brata i chłopaka na "randkę" Emely lub kazanie jej spać w namiocie z jej bratem podczas wycieczki. Ostatnim z bohaterów jest Elyas, brat Alex. Tak jak pozostała dwójka nie przypadł mi do gustu poprzez swoje dziecinne zachowanie, a czasami nawet noszące znamiona stalkingu. Scena z przeszukiwaniem torby z zakupami Emely jest tego najlepszym dowodem.
W innych recenzjach przeczytałam o tym jak znakomicie napisane są dialogi Emely i Elyasa, w których para się "uroczo się" przekomarza, jak dla mnie przypominało to kłótnie dzieci w wieku przedszkolnym, o to "czyj tata jest silniejszy", tylko w tym przypadku dotyczyło to tego jak bardzo Emely nienawidzi Elyasa i jak bardzo chce, aby nie był obecny w jej życiu.
Mimo wielkiej irytacji książkę czytałam dalej, ponieważ byłam ciekawa powodu nienawiści Emely do Elyasa, ponieważ liczyłam na to, że będzie to coś innego niż się domyśliłam po przeczytaniu sceny z ich pierwszego spotkania po przeprowadzce Alex do Berlina. Tutaj też się zawiodłam, bo było to najbardziej schematyczny motyw.
"Lato koloru wiśni" było też opisywane jako pełna humoru książka, niestety przez 399 stron ebooka, nawet nie drgnął mi kącik ust, a nie jestem osobą pozbawioną poczucia humoru, jednak w tej książce nie było miejsca, żeby gdziekolwiek się zaśmiać, czy nawet uśmiechnąć.
Podsumowując, w książce nie ma żadnych plusów, które mogłyby podwyższyć jej ocenę. Może gdyby autorka umieściłaby swoich bohaterów w szkole średniej to lektura byłaby bardziej znośna, ponieważ wtedy zachowania bohaterów byłyby bardziej dopasowane do ich wieku, przez co nie irytowałyby tak bardzo czytelnika.

Po książkę sięgnęłam zachęcona dobrymi opniami, gdzie była opisywania jako świetna lektura z dobrze wykreowanymi bohaterami, przy której będę zaśmiewać się do łez. Potrzebowałam przeczytać coś lekkiego, więc stwierdziłam, że sięgnę właśnie po nią. O tym jak bardzo się zawiodłam wiedziałam już po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów. Nigdy wcześniej nie byłam tak...

„Lato koloru wiśni”

Recenzja:

Jest to historia Emely, która jest studentką literaturoznawstwa. Jej przyjaciółka Alex przeprowadza się do Berlina, z czego niezmiernie się cieszy. Ma mieszkać ze swoim bratem Elyasem, mężczyzną ze swojej przeszłości. Jednocześnie dostaje e maila od tajemniczego wielbiciela…

Ta książka mnie w sobie rozkochała od pierwszej strony. Jest bardzo wciągająca, nie mogłam się oderwać od czytania. Historia idealna na lato, lekka, łatwa i przyjemna. Relacja Emely i Elyasa była czymś cudownym, pełnym humoru wirem. Miło się o niej czytało. Tak się cieszę, że przede mną jeszcze dwa tomy tej serii. Romans akademicki, literatura, bitwy na słowa, sarkastyczna bohaterka i klimat Berlina – czy to nie brzmi idealnie? Śmiałam się na głos podczas lektury wiele razy. Najbardziej jednak podobało mi się to, że znalazłam kawałek siebie w postaci Emely. Miłość tutaj jest ukazana tak jak w książkach lubię najbardziej: delikatnie, powolnie tak jak wygląda prawdziwa miłość w życiu.

Co prawda wadą tej książki jest fakt, że Elyas zachowuje się trochę dupkowato na początku, potem jednak mnie to nie denerwowało. Uwielbiam jego postać i to mój nowy książkowy chłopak J.

Polecam wam z całego serca te książkę, bo jest warta uwagi. Nie mogę doczekać się „Zimy koloru turkusu”! 9 / 10 ⭐ lub 5 / 5 ⭐

„Lato koloru wiśni”

Recenzja:

Jest to historia Emely, która jest studentką literaturoznawstwa. Jej przyjaciółka Alex przeprowadza się do Berlina, z czego niezmiernie się cieszy. Ma mieszkać ze swoim bratem Elyasem, mężczyzną ze swojej przeszłości. Jednocześnie dostaje e maila od tajemniczego wielbiciela…

Ta książka mnie w sobie rozkochała od pierwszej strony. Jest...