Lato koloru wiśni

Po przeczytaniu tej książki pluje sobie w twarz, że wcześniej po nią nie sięgnęłam...

Emely Winter obdarzona odrobiną (chociaż to mało powiedziane) sarkastycznego humoru studentka literaturoznawstwa, bardzo cieszy się z przeprowadzki jej najlepszej przyjaciółki do Berlina. Nie wie jednak, że jej szalona przyjaciółka postanawia zamieszkać w mieszkaniu swojego brata, przystojnego bruneta z którym Emely łączą pewne niemiłe wspomnienia. Na szczęście wkrótce dziewczyna otrzyma otrzyma romantyczny i zaskakujący mail od tajemniczego wielbiciela...

Tak naprawdę nie wiem od czego zacząć. Ta książka była JEDNĄ z lepszych książek romantycznych, które przeczytałam w moim życiu. Chyba powinnam zacząć od Emely, niby zwyczajna dziewczyna, ale jej cudowne poczucie humoru jest tym co w niej uwielbiam całym sercem. Wielokrotnie wybuchałam głośnym śmiechem podczas jej pogawędek z Elyasem, a tak naprawdę ich docinkami. Moim zdaniem jest to jedna z lepszych postaci z jakimi się spotkałam. Natomiast jeśli chodzi o Elyasa to polubiłam go już od pierwszych słów, które padły z jego ust. To co wyróżnia tę książkę na tle innych to zdecydowanie poczucie humoru autorki i bohaterowie za którymi poszłoby się i na koniec świata. Relacja pomiędzy tą dwójką młodych ludzi jest tak dobrze rozbudowana, że ani razu nie przeszło mi przez głowę, że coś jednak dzieje się tutaj za szybko. Poznajemy również dużo innych postaci m.in Eve- współlokatorkę głównej bohaterki, rodziców Emely jak i Elyasa oraz jego przyjaciół. Jeśli szukacie bardzo dobrej, prześmiesznej książki od której nie będziecie mogli się oderwać to powinniście sięgnąć po "Lato koloru wiśni". Ta książka tak bardzo przemówiła do mojego serduszka, że uważam ją za taką "moją" perełkę. Jestem PEWNA, że większość osób ją pokocha i będzie błagać o więcej. Bardzo gorąco polecam!

Po przeczytaniu tej książki pluje sobie w twarz, że wcześniej po nią nie sięgnęłam...

Emely Winter obdarzona odrobiną (chociaż to mało powiedziane) sarkastycznego humoru studentka literaturoznawstwa, bardzo cieszy się z przeprowadzki jej najlepszej przyjaciółki do Berlina. Nie wie jednak, że jej szalona przyjaciółka postanawia zamieszkać w mieszkaniu swojego brata,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsze wrażanie jakie na mnie wywarła książka było naprawdę dobre! Od dawna nie miałam w rękach tak lekkiej i przezabawnej książki! Czym się to skończyło? Przeczytaniem prawie 500 stron w niecałe 2 dni! Książka charakteryzuje się dużą ilością dialogów i to całkiem dobrych! Czytając je nie sposób się nie uśmiechnąć, czy nawet parsknąć śmiechem. Jednakże, żeby nie było tak kolorowo - bardziej irytującej postaci niż główna bohaterka książki dawno „nie spotkałam”. Pomimo tego, że Emely ma pozytywne cechy to jej ośli upór, wmawianie sobie pewnych rzeczy i pewne zamknięcie na prawdę doprowadzało mnie do szału. Dochodziło do sytuacji, kiedy miałam ochotę nią potrząsnąć. Sama historia jest dość przewidywalna i od samego początku zaczęłam się domyślać kto jest tajemniczym nieznajomym, ale to nie przeszkadzało mi w czytaniu.
Podsumowując - książka pomimo swoich małych „mankamentów” jest ciekawa, zabawna, „charakterna” i szybko się ją czyta. Zakończenie okazało się być zaskakujące, dlatego chętnie sięgnę po drugą część.
Książkę oceniam dobrze i zdecydowanie polecam! ✨

Ocena: 8/10

Pierwsze wrażanie jakie na mnie wywarła książka było naprawdę dobre! Od dawna nie miałam w rękach tak lekkiej i przezabawnej książki! Czym się to skończyło? Przeczytaniem prawie 500 stron w niecałe 2 dni! Książka charakteryzuje się dużą ilością dialogów i to całkiem dobrych! Czytając je nie sposób się nie uśmiechnąć, czy nawet parsknąć śmiechem. Jednakże, żeby nie było tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najlepsza przyjaciółka z dzieciństwa Emely - Alex - przeprowadza się do Berlina na studia. Emely cieszy się niezmiernie, a przynajmniej cieszy się do momentu, aż dowiaduje się, że Alex zamieszka ze swoim starszym bratem Elyasem. Elyas był pierwszą (nieszczęśliwą) miłością Emely, toteż dziewczyna szczerze go nie znosi i stara się go unikać. Z marnym skutkiem, gdyż wszystko wskazuje na to, że Elyas uwielbia się nad nią znęcać i - co gorsze - cały czas okazuje jej miłosne zainteresowanie.

Postawmy sprawę jasno - to romans akademicki jakich wiele, czego Lato koloru wiśni nie podważa i w żaden sposób nie wychodzi poza schemat: Ona + On = Miłość. Fabuła także prezentuje się bardzo typowo: Ona za nim nie przepada, On wydaje się być nią zainteresowany, Ona mu nie wierzy, ale wydarza się małe nieszczęście, Oni spędzają razem dużo czasu, Ona zaczyna go lubić... itd... Brzmi ciekawie? Polemizowałabym. Ale na całe szczęście ta powieść ma coś, czego masa jej podobnych nie posiada - humor!

Lato koloru wiśni jest książką stworzoną z dialogów i - co trzeba podkreślić - dialogów bardzo dobrych. Podczas lektury nie sposób się non stop nie uśmiechać. Mało tego! Zostałam przyłapana na tym, że kilka razy parsknęłam gromkim śmiechem. Serio! Rozmowy między Emely a Elyasem (parą głównych bohaterów) zostały rozpisane w taki sposób, że nie sposób ich nie polubić. Sarkastyczny intelekt wręcz kipi z tej książki.

Bohaterów przewija się całkiem sporo, ale najważniejsi są oni. Emely to dziewczyna o ciętym języku. Trochę nie rozumiałam, dlaczego przedstawiona na pierwszych stronach jako średnio urodziwa dwudziestotrzylatka nieoczekiwanie staje się obiektem westchnień dla kilku kolegów głównego bohatera, ale w to wolałam nie wchodzić. Szczera, pracowita, inteligentna, no i dowcipna - oto dlaczego można ją polubić. Elyas posiada podobne cechy charakteru, tyle że na dokładkę jest przystojny i bardzo uzdolniony muzycznie (studiując medycynę!). Lubiłam go za cięty język, aczkolwiek irytowały mnie jego wstawki w stylu: "piękna, śliczna, mój aniele". Brzmiały sztucznie i robiły z niego słabego amanta.

Jak łatwo się domyślić, to książka jakich wiele z bohaterami jakich wiele, ale czyta się ją doskonale. Uważam, że ta powieść byłaby jeszcze ciekawsza, gdyby kryła w sobie drugie dno. Niestety należy na ten moment (gdyż to dopiero pierwszy tom trylogii) do bardzo jednowymiarowych historii o miłości silniejszej od wszystkiego innego, która, choć przyjemna, nie zostawia po sobie niczego na później. Czyta się lekko, przyjemnie, z wielkim bananem na twarzy, ale to wszystko. Chociaż może - to wystarczy? Oceńcie sami!

Najlepsza przyjaciółka z dzieciństwa Emely - Alex - przeprowadza się do Berlina na studia. Emely cieszy się niezmiernie, a przynajmniej cieszy się do momentu, aż dowiaduje się, że Alex zamieszka ze swoim starszym bratem Elyasem. Elyas był pierwszą (nieszczęśliwą) miłością Emely, toteż dziewczyna szczerze go nie znosi i stara się go unikać. Z marnym skutkiem, gdyż wszystko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Typowa literatura dla młodzieży, opowieść Young Adult; miła, lekka, przyjemna, zabawna.
Historia Emely i Elyasa. Ona jest bardzo uparta i odpycha chłopaka, którego kiedyś kochała. On jest jeszcze bardziej uparty i próbuje zdobyć tę dziewczyną, którą kiedyś kochał. Pewne nieporozumienie sprawiło, że 7 lat temu ich drogi się rozeszły. Ale dzięki zmianom planów przyjaciółki Emely i jednocześnie siostry Elyasa, tych dwoje znów się spotyka.
Cała książka jest o tym ich ścieraniu się, potyczkach słownych, śmiesznych i ciętych ripostach. Oboje są w tym tak zawzięci, że aż słodcy😊 Uwielbiam tę parę! Nie da się ich nie lubić. Na uwagę zasługują również bohaterowie drugoplanowi - szczególnie zwariowana i romantyczna Alex- przyjaciółka Emely (wspomniana wcześniej już przeze mnie).
Ciekawe jak zakończy się wojna tej dwójki? 🤔 Tym bardziej, że wychodzi na to, iż Elyas ma rywala...😬 Pojawił się bowiem na horyzoncie tajemniczy Luca, z którym Emely notorycznie koresponduje mailowo...😬
Zakończenie - urwane! No tak się nie robi! Chwytam zaraz za kontynucję😉
Zdecydowanie polecam. Ocena 9/10.

Typowa literatura dla młodzieży, opowieść Young Adult; miła, lekka, przyjemna, zabawna.
Historia Emely i Elyasa. Ona jest bardzo uparta i odpycha chłopaka, którego kiedyś kochała. On jest jeszcze bardziej uparty i próbuje zdobyć tę dziewczyną, którą kiedyś kochał. Pewne nieporozumienie sprawiło, że 7 lat temu ich drogi się rozeszły. Ale dzięki zmianom planów przyjaciółki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo fajna! Jeśli ktoś czyta tego typu książki to może się spodziewać co się będzie dziać jednak jest tak fajnie napisana, że i tak czyta się ją z uśmiechem na twarzy :)

Bardzo fajna! Jeśli ktoś czyta tego typu książki to może się spodziewać co się będzie dziać jednak jest tak fajnie napisana, że i tak czyta się ją z uśmiechem na twarzy :)

Pokaż mimo to

Ogłaszam to oficjalnie. Lato koloru wiśni trafia do mojej listy ulubionych romansów. Każda romantyczna dusza zakocha się w tej historii!

Emely, studentka literaturoznawstwa, jest podekscytowana wieścią, że jej najlepsza przyjaciółka Alex przeprowadza się do Berlina. Jest tylko jeden problem. Współlokatorem Alex jest jej brat Elyas, którego Emely szczerze nienawidzi. Spotkanie z nim wiąże się z przeszłością, do której nie chce wracać.

Niezdarność głównych bohaterek bardziej mnie męczy niż bawi. Mam wrażenie, że ta cecha jest w ostatnich latach nadużywana przez pisarzy. Do pewnego stopnia nieporadność bywa urocza, potem już irytuje. W przypadku Lata koloru wiśni jest to akceptowalne, ponieważ Emely nadrabia zadziornością. Ma cięty język. Nawet bardzo. Nie każdemu może się on spodobać. Dziewczyna czasem przesadza ze swoimi odzywkami i wychodzi przez nie na wredną. Jednak w większości przypadków jej riposty są trafne i powodują dużą dawkę szczerego śmiechu.

Elyas to natomiast pewny siebie chłopak, czasami arogancki, ale tylko tak silna osobowość jest w stanie dorównać Emely. Ma w sobie coś czarującego i skrywa w sobie wrażliwość, którą okazuje tylko przy dziewczynie.

Może zabrzmi to banalnie, ale mam wrażenie, że każda dziewczyna może odnaleźć jakąś część swojego życia w tej historii - pierwsze zakochanie, niepewność, złamane serce, poszukiwanie prawdziwej i głębokiej relacji...

"Tak wielu ludzi na darmo szuka przez całe życie swojej drugiej połówki, brakującej części, która mogłaby ich dopełnić. Łatwiej jest im znaleźć igłę w stogu siana, więc w końcu zadowalają się tym, co dostają w zamian i z czasem zapominają, że może istnieć coś innego, coś o wiele głębszego.” (cytat z książki)

Bartsch nie przyspiesza niczego na siłę. Powoli rozwija akcję i buduje relację między bohaterami. Pokazuje różnicę między pożądaniem, a prawdziwą, głęboką więzią. Pojawiają się pytania o prawdziwą miłość i kontakt, zarówno emocjonalny, jak i fizyczny z drugą osobą.
Pozycja obowiązkowa dla fanów romansów.

Ogłaszam to oficjalnie. Lato koloru wiśni trafia do mojej listy ulubionych romansów. Każda romantyczna dusza zakocha się w tej historii!

Emely, studentka literaturoznawstwa, jest podekscytowana wieścią, że jej najlepsza przyjaciółka Alex przeprowadza się do Berlina. Jest tylko jeden problem. Współlokatorem Alex jest jej brat Elyas, którego Emely szczerze nienawidzi....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zachęcona dobrymi ocenami postanowiłam sięgnąć po tę książkę jednak trochę się zawiodłam. Doceniam sarkastyczny humor bohaterki jednak jej zachowanie po jakiś 400 stronach zaczęło mnie mega irytować. Nie mogłam się doczekać końca książki ale mimo to dam szansę kolejnej części.

Zachęcona dobrymi ocenami postanowiłam sięgnąć po tę książkę jednak trochę się zawiodłam. Doceniam sarkastyczny humor bohaterki jednak jej zachowanie po jakiś 400 stronach zaczęło mnie mega irytować. Nie mogłam się doczekać końca książki ale mimo to dam szansę kolejnej części.

Pokaż mimo to

Książka niestety mnie nie porwała ,ciągle to samo nic się nie dzieje ,powtarzające się wiecznie sowo "powiedział..,powiedziała.." masakra nie polecam drugą część już nie czytam

Książka niestety mnie nie porwała ,ciągle to samo nic się nie dzieje ,powtarzające się wiecznie sowo "powiedział..,powiedziała.." masakra nie polecam drugą część już nie czytam

Pokaż mimo to

Przezabawna i cudowna historia! Po ostatnim emocjonalnym zniszczeniu potrzebowałam książki lżejszego kalibru. Książkę kupiłam, bo... spodobała mi się okładka i to nawiązanie do wiśni (mam sentyment do wiśni, bo kiedyś miałam wiśniowe włosy i to był jeden z najlepszych okresów mojego życia). Szybko się okazało, że historia również nawiązuje do moich nastoletnich lat.
Emely jest wkurzająca do granic możliwości, ale przy tym taka zabawna, że wielokrotnie parskałam śmiechem. Momentami to wręcz zanosiłam się ze śmiechu (miła odmiana po ostatnim topieniu się we łzach). A Emely i Elyas... wow, ta dwójka nieźle daje sobie popalić. Ich specyficzne poczucie humoru dodaje wiele uroku tej książce. Ma ona blisko 500 stron, ale naprawdę szybko się czyta. Historia wciąga, chociaż można mieć wrażenie, że Emely jest uparta jak osioł i każda scena kończy się w ten sam sposób - Elyas obrywa (dosłownie!) i zostaje zmieszany z błotem.
Wszystko pięknie i ładnie, ALE TA KOŃCÓWKA. KTO TAK KOŃCZY KSIĄŻKĘ? Autorko, dlaczego mi to zrobiłaś?! Tak, wiem, taka trochę hipokryzja, ale no naprawdę... jak można kończyć w ten sposób historię? Siedziałam z otwartą buzią i zastanawiałam się, co tu się właśnie odwaliło, i gdzie jest dalszy ciąg... Nie pozostaje mi nic innego, jak kupić drugi tom i wreszcie się dowiedzieć, co tam się stało!

Polecam! ❤ Idealna na poprawę humoru!

Przezabawna i cudowna historia! Po ostatnim emocjonalnym zniszczeniu potrzebowałam książki lżejszego kalibru. Książkę kupiłam, bo... spodobała mi się okładka i to nawiązanie do wiśni (mam sentyment do wiśni, bo kiedyś miałam wiśniowe włosy i to był jeden z najlepszych okresów mojego życia). Szybko się okazało, że historia również nawiązuje do moich nastoletnich lat.
Emely...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowicie wciągająca książka, intensywna historia miłosna pełna zwrotów akcji i humoru, Gorąco polecam!

Niesamowicie wciągająca książka, intensywna historia miłosna pełna zwrotów akcji i humoru, Gorąco polecam!

Pokaż mimo to