Recenzja:

To ostatnia część serii o romansie Emely i Elyasa. Była bardzo dobra, świetnie się bawiłam podczas lektury. Było trochę humoru i sarkazmu tak jak w dwóch poprzednich tomach. Jednak dość intrygowało mnie to, że przyjaciele i znajomi głównych bohaterów byli na pierwszym planie. Pozwoliło to na ich lepsze poznanie i oceniam to jako plus. W „Lato koloru wiśni” i „Zima koloru turkusu” byli oni w tle. Co do głównych bohaterów są tak samo uroczy jak w poprzednich tomach. Ich rozmowy i docinki to złoto, uwielbiam je. Dużo wycieczek i fabuła poza Berlinem podobała mi się, bo stanowiła miłą odmianę od scenerii w poprzednich częściach. Emely i Elyas są na ten moment moją ulubioną parą książkową. Ludzie uwielbiają te serię przede wszystkim przez Elyasa, który jest ultra uroczy i szarmancki. Gdzie mogę takiego znaleźć w prawdziwym życiu?

A tak poważnie to ta trylogia jest idealna na wakacje. Lekka i przyjemna fabuła, cudowni główni bohaterowie, sarkazm i podróże – cudowna książka na plażę lub wyjazd wakacyjny. Relacja między Emely i Elyasem rozwijała się na przestrzeni historii przedstawionej w tych książkach, dojrzewała. Nie jest to instant love co bardzo sobie cenię. Na pewno będę za nimi tęsknić.



Macie polecenia innych książek podobnych do tych? Chętnie przyjmę. Polecam wam te trylogię, zaczytajcie się w opowieści o miłości między Emely a Elyasem – nie pożałujecie! 7 / 10 ⭐

Recenzja:

To ostatnia część serii o romansie Emely i Elyasa. Była bardzo dobra, świetnie się bawiłam podczas lektury. Było trochę humoru i sarkazmu tak jak w dwóch poprzednich tomach. Jednak dość intrygowało mnie to, że przyjaciele i znajomi głównych bohaterów byli na pierwszym planie. Pozwoliło to na ich lepsze poznanie i oceniam to jako plus. W „Lato koloru wiśni” i...

Sięgnęłam po trzeci tom właściwie z sentymentu do dwóch poprzednich i okropnie się zawiodłam. Nic nie wnosi do historii, narracja sztywna, dialogi sztuczne, cięty humor autorów stał się irytujący i żenujący. Jeszcze nigdy nie widziałam żeby temat depresji został tak spłycony i przedstawiony tak szkodliwe.

Sięgnęłam po trzeci tom właściwie z sentymentu do dwóch poprzednich i okropnie się zawiodłam. Nic nie wnosi do historii, narracja sztywna, dialogi sztuczne, cięty humor autorów stał się irytujący i żenujący. Jeszcze nigdy nie widziałam żeby temat depresji został tak spłycony i przedstawiony tak szkodliwe.

Spędziłam z tą serią trzy piękne dni. Dwa pierwsze tomy bardzo mi się podobały. Co do tego mam pewne przemyślenia. Po pierwsze postanowiłam, że Alex to oficjalnie najgorsza przyjaciółka ever! W ostatnim tomie już nie mogłam jej zwyczajnie znieść. Po drugie nie wiem czemu autorka zdecydowała się na takie poprowadzenie postaci Elyasa. On był bohaterem, który rekompensował mi wszystkie braki w tej serii, ale w tym tomie wiele stracił w moich oczach. Po trzecie Emely zaczęła mnie coraz bardziej drażnić. Jej nieśmiałość i pruderyjność trochę kłóciła się z tym co myślała i jaka była. Rozumiem, że miała wątpliwości, złe doświadczenia i obawy, ale bez przesady. W ogóle bardzo mnie denerwowało, że podsumowanie tej historii mogło wyjść tak pięknie, mogliśmy obserwować jak uczucie tej pary się rozwija, a zamiast tego dostaliśmy 300 str rozprawy na temat seksu, przeplatanej mało ważnymi wątkami, które mnie nudziły. Czytałam ją głównie dla interakcji Emely i Elyasa, bo niewątpliwie ta dwójka miała niezaprzeczalną chemię między sobą. Podsumowując, bardzo się cieszę, że mogłam jeszcze raz wskoczyć do ich świata, ale nie był to piękny skok z saltem na główkę, tylko raczej bolesne plaśnięcie na dechę.

Spędziłam z tą serią trzy piękne dni. Dwa pierwsze tomy bardzo mi się podobały. Co do tego mam pewne przemyślenia. Po pierwsze postanowiłam, że Alex to oficjalnie najgorsza przyjaciółka ever! W ostatnim tomie już nie mogłam jej zwyczajnie znieść. Po drugie nie wiem czemu autorka zdecydowała się na takie poprowadzenie postaci Elyasa. On był bohaterem, który rekompensował mi...

Pełna ciepła, niekonwencjonalna historia o miłości, miłości pięknej, czystej, silnej, która rozkwita na przestrzeni stron. Bardzo rozbudowana psychologia bohaterów, niezwykle zróżnicowane charaktery postaci, ukazane powolne przełamywanie barier wewnętrznych, pokonywanie trudności.

Wizerunek wewnętrzny i zewnętrzny bohaterów wykreowany mistrzowsko - ich obraz jest wyjątkowo żywy w moich myślach.

Sam styl pisania autorki jest przepiękny, bardzo dojrzały. Książki przepełnione są humorem, a liczne poważne rozmowy i udzielane sobie nawzajem przez bohaterów rady wielokrotnie skłaniają do refleksji.

Jest to najlepsza książka o miłości, jaką kiedykolwiek przeczytałam.

Pełna ciepła, niekonwencjonalna historia o miłości, miłości pięknej, czystej, silnej, która rozkwita na przestrzeni stron. Bardzo rozbudowana psychologia bohaterów, niezwykle zróżnicowane charaktery postaci, ukazane powolne przełamywanie barier wewnętrznych, pokonywanie trudności.

Wizerunek wewnętrzny i zewnętrzny bohaterów wykreowany mistrzowsko - ich obraz jest...

Carina Bartsch jest mistrzynią tworzenia postaci, których po prostu nie da się lubić i ta książka jest idealnym tego przykładem. Pierwszy raz spotkałam się z historią, gdzie postaci które nie irytują czytelnika można policzyć na palcach jednej ręki. Całe szczęście, że to już koniec tej serii.

Carina Bartsch jest mistrzynią tworzenia postaci, których po prostu nie da się lubić i ta książka jest idealnym tego przykładem. Pierwszy raz spotkałam się z historią, gdzie postaci które nie irytują czytelnika można policzyć na palcach jednej ręki. Całe szczęście, że to już koniec tej serii.

Według mnie, ta książka jest idealnym zakończeniem ich historii i szczerze polecam ją każdemu. Nie ma niepotrzebnych komplikacji, które autorzy lubią dodawać do rozwijającej się relacji. Ciężko mi było ją skończyć bo to jednak definitywny koniec ale naprawdę warto.

Według mnie, ta książka jest idealnym zakończeniem ich historii i szczerze polecam ją każdemu. Nie ma niepotrzebnych komplikacji, które autorzy lubią dodawać do rozwijającej się relacji. Ciężko mi było ją skończyć bo to jednak definitywny koniec ale naprawdę warto.

Długo zabierałam się za przeczytanie tej książki. Pierwszy tom nawet zdołał mnie zaciekawić na tyle, by dobrnąć do końca i chociaż wiele elementów fabularnych mi się nie podobało to jednak uznałam, że ta historia może mieć jakie szanse. Wraz z czytaniem kolejnej części musiałam zmienić zdanie, ponieważ nie było w niej nic, co przyciągnęłoby moją uwagę. Nie byłabym jednak sobą, gdybym zostawiła niedokończoną serię, dlatego – wreszcie – możecie zapoznać się z moją opinią na temat ostatniego (na ten moment) tomu opowiadającego o losach Emely i Elyasa.
Najwięcej pojawia się tutaj dialogów pomiędzy głównymi bohaterami i chociaż często bywa śmiesznie, to prócz nich nie ma żadnego elementu, który przyciągnąłby do siebie czytelnika. Bolało mnie z jaką pobieżnością zostały przedstawione postacie drugoplanowe, zaś wszystkie bolączki Emely i Elyasa wydawały mi się trywialne. Wydawać by się mogło, że prócz związku głównej pary nie istnieje nic innego na świecie. Lubię lekkie książki, ale wychodzę z założenia, że nawet w nich coś powinno się dziać. Gdyby autorka dodała kilka elementów zazdrości, wtrąciła trochę głębszych przemyśleń, pokazała Emely czy Elyasa od tej gorszej strony to myślę, że fabuła zyskałaby na wartości.
W drugiej połowie książki trochę bardziej wciągnęłam się w tekst. Myślę, że wynika to z drobnych trudności przeżywanych przez bohaterkę, jak i jej przyjaciół, spodobały mi się także refleksje snute przez Emely i Elyasa, które ukazały ich w nieco dojrzalszym świetle. Po raz pierwszy tych dwoje przestało mnie tak irytować, ale to i tak za mało, by uratować tę historię. Niestety, brakowało mi jakiejś konkretnej akcji, zaś opisy tego, co robi Emely lub Elyas w pewnym momencie wychodziły mi bokiem. Fabuła nie zaskoczyła mnie wcale i miałam ochotę ciągle powtarzać nuda, nuda, nuda. Już dawno się w ten sposób nie rozczarowałam lekturą.

Długo zabierałam się za przeczytanie tej książki. Pierwszy tom nawet zdołał mnie zaciekawić na tyle, by dobrnąć do końca i chociaż wiele elementów fabularnych mi się nie podobało to jednak uznałam, że ta historia może mieć jakie szanse. Wraz z czytaniem kolejnej części musiałam zmienić zdanie, ponieważ nie było w niej nic, co przyciągnęłoby moją uwagę. Nie byłabym jednak...

Nudna ta część, wymeczyła mnie strasznie a nic w sumie nie wniosła do historii.

Nudna ta część, wymeczyła mnie strasznie a nic w sumie nie wniosła do historii.

Dwie poprzednie cześci były ciekawsze, tutaj w sumie nic takiego się nie dzieje, trochę za dużo pobocznych tematów a głównych bohaterów jakby mało.

Dwie poprzednie cześci były ciekawsze, tutaj w sumie nic takiego się nie dzieje, trochę za dużo pobocznych tematów a głównych bohaterów jakby mało.

Dwie poprzednie części podobały mi się bardziej. Ta jest trochę naciągana i jak dla mnie to o niczym.

Dwie poprzednie części podobały mi się bardziej. Ta jest trochę naciągana i jak dla mnie to o niczym.