Książka mi się podobała! Opowiadania Poego są ciekawe i intrygujące. Lecz cóż się dziwić?! To on przecież jest twórcą kanonu powieści grozy. To właśnie Artur Conan Doyle wzorował się na Edgarze a nie odwrotne jak wielu z nas myśli. Każde opowiadanie było super, ale najlepsze było opowiadanie pt. Czarny kot. Jeny, jaka to była masakryczna opowieść, dosłownie mrożąca krew. Reszta opowiadań też z pomysłem, ale początkowe najlepsze, czym bliżej ku końcowi, tym mniej miały tego porywu i animuszu grozy.. Książka nie jest długa, w miarę szybko się czyta, ale język jest trochę wymyślny i staroświecki. Lecz mnie się to akurat podobało, oddawało sens i klimat opowieściom. Oczywiście wszystko tylko dlatego, że tłumaczył to wybitny polski poeta Bolesław Leśmian. Ten kto zna owego poetę wie czego może się spodziewać. Niestety wadą jest to, że zanim opowiadanie zacznie wciągać i rozwijać się bardziej mija zbyt dużo czasu! Dostatecznie dużo, abym kilka razy chciała książkę odłożyć na bok, bo tak mnie nudziły te przydługie wstępy.
Polecam każdemu kto lubi kryminały i grozę. Idealna lektura na jesień, gdzie pełno ponurości i jesiennej aury!

Książka mi się podobała! Opowiadania Poego są ciekawe i intrygujące. Lecz cóż się dziwić?! To on przecież jest twórcą kanonu powieści grozy. To właśnie Artur Conan Doyle wzorował się na Edgarze a nie odwrotne jak wielu z nas myśli. Każde opowiadanie było super, ale najlepsze było opowiadanie pt. Czarny kot. Jeny, jaka to była masakryczna opowieść, dosłownie mrożąca krew....