To chyba kwintesencja życiowej filozofii Hłaski. To, co przedtem porozsypywane było w jego opowiadaniach, tutaj zebrane jest jak w kompendium, w jeden spójny, przeraźliwie smutny i pełen goryczy obraz, jakby losy kierowców leśnej bazy transportowej były swoistą przypowieścią, opowiadającą i tłumaczącą jego spojrzenie na świat...

Bohaterowie tej opowieści są jak zesłańcy, zmuszeni do ucieczki, wycofania się z rzeczywistości, ukrycia w górskiej głuszy gdzieś na przysłowiowym końcu świata, gdzie cały wszechświat ogranicza się tak naprawdę do ścian ich podłego mieszkalnego baraku, do kabiny zdezelowanej ciężarówki, do groźnego i śmiercionośnego wycinka natury: ograniczającego horyzont gęstego, błotnistego lasu oraz górskich szczytów i przepaści; do pobliskiego niewielkiego miasteczka, do którego jedzie się tylko zdać towar, załatwić interesy, upić się, zabawić w dziewczynami lekkich obyczajów. Każdy z tych ludzi ma swoje marzenia, w każdym tlą się resztki takich czy innych wartości. Ale muszą one zginąć w konfrontacji z rzeczywistością. Czy ktoś ma nadzieję na życie wieczne, czy marzy o własnej taksówce albo normalnej rodzinie i domu - brutalna codzienność doprowadza go do pionu: jego marzenia są wydrwione, wyśmiane i ostatecznie muszą trafić na śmietnik. W tej surowej minipowieści mowa jest o sprawach naprawdę wielkich, o kwestiach poruszanych przez niejednego filozofa egzystencjalistę - tyle, że zaklęte są nie w wydumanych dysputach, ale w wizji walki kierowców, zwożących drzewo z górskich lasów. Walki z własnymi słabościami, z naturą, ze złośliwością losu, z podłością ludzką. Do czytelnika jedynie należy interpretacja, czy walka ta była zwycięska, czy nie. Czy moralne zwycięstwo nie jest tylko małostkową próbą wyidealizowania klęski.

Jak dla mnie: świetna książka. Surowa, męska rzecz, ale o sprawach fundamentalnych. No i scena pożegnalnej "mszy" Apostoła, przy wtórze "Balu na Gnojnej", wygrywanego na organach przez pijanego kompana - coś, co na bardzo długo zostanie w pamięci...

To chyba kwintesencja życiowej filozofii Hłaski. To, co przedtem porozsypywane było w jego opowiadaniach, tutaj zebrane jest jak w kompendium, w jeden spójny, przeraźliwie smutny i pełen goryczy obraz, jakby losy kierowców leśnej bazy transportowej były swoistą przypowieścią, opowiadającą i tłumaczącą jego spojrzenie na świat...

Bohaterowie tej opowieści są jak zesłańcy,...