Jest to powieść Wydawnictwa Literatura. Jest jedną z wielu, które do tej pory czytałam, i które mnie wzruszyły aż do łez. Rzadko zdarza mi się płakać podczas czytania, chyba, że książka jest bardzo dobra, i ta właśnie taka jest. Mój egzemplarz jest w twardej oprawie. Czcionka jest duża, a język lekki, więc z wielką przyjemnością się ją czyta. Rozdziały są krótkie, co moim zdaniem jest bardzo praktyczne. Każdy tytuł rozdziału ma swoje jakieś symboliczne znaczenie. Między rozdziałami przewijają się "Listy do samej siebie", w których główna bohaterka pisze co tak na prawdę czuje. Opisy zjawisk, przyrody czy choćby miejsc są tak obszerne, że wyobraźnia działa mimowolnie. Wielkim zaskoczeniem i plusem według mnie jest fakt, że dialog prowadzony przez Alicję i jej młodszego brata Fryderyka, jest tak napisany, że czytelnik może sobie wyobrazić,że na prawdę rozmawia z małym dzieckiem. Litery w wyrazach są zmiękczane, przekręcane itp. Jest to powieść o losach nastolatki, którą doświadcza życie. Rodzice się rozwodzą, z czym bardzo ciężko jej się pogodzić. Po pewnym czasie jej tata zakochuje się w innej kobiecie, która nazywana jest przez główną bohaterkę- Alicję, "Miss Lata". Wkrótce na świat przychodzi jej brat- Fryderyk, który w wieku 5 lat, trafia do szpitala, ponieważ jest bardzo chory... Do tego między czasie, dochodzą kłótnie z najbliższą przyjaciółką- Sarą oraz mamą. Pojawia się również mały płomyczek szczęścia, który działa radośnie na nią i jej serce, a jest nim Robert, wielka miłość Alicji. Czy Fryderyk wyzdrowieje? Czy Alicja polubi "Miss Lata"? Czy Alicja pogodzi się z najbliższą przyjaciółką? Czy wielka miłość przetrwa? Na te i wiele innych pytań, ja znam już odpowiedzi. Jeżeli Wy również chcecie je poznać, to koniecznie musicie ją przeczytać. Polecam ją każdemu, bez względu na wiek. Dosłownie każdemu! To jest fragment, który wzruszył mnie do łez: "...Gdzieś nieopodal gra trąbka. Ciekawe, czy Fryderyk lubi głos trąbki?-zastanawia się Alicja.-Niekoniecznie. Raczej by go rozśmieszyła. Wśród zebranych dostrzega Symbiozę i przynajmniej pół klasy. Sara, Berta, Miłka, Borys...Patrzą na świeżą czarną ziemię, usypaną w kopczyk, który teraz powoli przykrywają kwiaty. A może to wcale nie jest Symbioza?-myśli Alicja, bo z jej oczami dzieje się coś przerażającego..." (str.148-149). Polecam gorąco!!!!

Jest to powieść Wydawnictwa Literatura. Jest jedną z wielu, które do tej pory czytałam, i które mnie wzruszyły aż do łez. Rzadko zdarza mi się płakać podczas czytania, chyba, że książka jest bardzo dobra, i ta właśnie taka jest. Mój egzemplarz jest w twardej oprawie. Czcionka jest duża, a język lekki, więc z wielką przyjemnością się ją czyta. Rozdziały są krótkie, co moim...