To jedna z najbardziej poruszających książek, jakie miałam okazję przeczytać. Trudno się dziwić - jest świadectwem Matki, która straciła swojego syna. Syna, który stał się świętym...
I nie przez przypadek "matka" napisałam wielką literą. Marianna Popiełuszko zasługuje na ten tytuł. O swoim Synu opowiada z niezwykłym spokojem i precyzją, nazywając go zawsze "Księdzem Jerzym", niczym najlepszy biograf. Któż inny może znać jego życie z większą dokładnością? W jej opowieściach jest jednocześnie tak wiele miłości i tęsknoty za straconym dzieckiem, że trudno przeczytać je bez emocji.
Marianna Popiełuszko urodziła się w 1920 roku, ma więc ponad dziewięćdziesiąt lat. Pomimo zaawansowanego wieku nie opuszcza uroczystości związanych z pamięcią księdza Popiełuszki i chętnie o nim opowiada. Wzbraniała się przed tym przez lata, aż zgodziła się udzielić wywiadu-rzeki i opowiedzieć całe życie - swoje i syna. Choć, jak można się dowiedzieć z treści książki, szczegóły jego pracy w najtrudniejszym okresie nie były jej znane. Ksiądz Jerzy Popiełuszko chciał oszczędzić Matce trosk, przemilczał więc kwestię gróźb, zastraszeń i szpiegów, którzy wciąż go pilnowali.
Książka jest z jednej strony łatwa w odbiorze jako zapis wypowiedzi prostej wiejskiej kobiety, z drugiej, jako świadectwo cierpienia, niewyobrażalnie trudna. Nie brakuje momentów zabawnych związanych z dzieciństwem Alfonsa, bo tak miał na imię ks. Popiełuszko (imię zmienił przed święceniami, żeby uniknąć negatywnych skojarzeń). Jednak pani Marianna zaznacza, że powołanie syna przeczuwała od samego początku. I zawsze się o niego bała. Trudno sobie wyobrazić emocje, które towarzyszyły jej w związku z działalnością syna i jego męczeńską śmiercią.
Opowieść doskonale uzupełniają rodzinne fotografie, których nie brakuje w publikacji. Całość tworzy świadectwo historii i ogromnej miłości. To historia dwojga wielkich i świętych ludzi - wyniesionego na ołtarze Synu, o którym usłyszał cały świat i Matki, która pozostała anonimowa w swojej skromności. On dał świadectwo wiary i męstwa, ona - miłości i cierpliwości.
Warto przeczytać.

To jedna z najbardziej poruszających książek, jakie miałam okazję przeczytać. Trudno się dziwić - jest świadectwem Matki, która straciła swojego syna. Syna, który stał się świętym...
I nie przez przypadek "matka" napisałam wielką literą. Marianna Popiełuszko zasługuje na ten tytuł. O swoim Synu opowiada z niezwykłym spokojem i precyzją, nazywając go zawsze "Księdzem...