Gereon Goldmann

Franciszkanin z SS Jakie jest twoje pierwsze skojarzenie, gdy słyszysz słowo "franciszkanin"? Wiara, Bóg, ubóstwo? A co ze skojarzeniami po słowie SS? Wojna, obozy koncentracyjne, zbrodnia? Więc czy da się połączyć te dwie role? Opowieść Gereona to idealny przykład na to, że jeśli się chce, to wszystko można. Nawet nieść dobro w mundurze znienawidzonego SS. A wręcz robić na złość dowództwu, które na sto procent nie pochwaliłoby procedensu przesyłania książek religijnych pod płaszczykiem pilnej przesyłki wojskowej. Takie przynajmniej były początki Goldmanna w wojsku. Później został sanitariuszem Czerwonego Krzyża. Z tego etapu ujęły mnie dwie sceny. Pierwsza dotyczyła ucieczki przez nalotem amerykańskich bombowców. Gereon machał wtedy jak oszalały flagą Czerwonego Krzyża, ale zdawał sobie sprawę, że z tej wysokości piloci mogą jej nie zauważyć. Jednak w ostatniej sekundzie któryś z pilotów dostrzegł ten istotny szczegół i zamiast bombardować bombami, zaczął paczkami pełnymi czekolady. Druga scena znów wiąże się z ucieczką, ale tym razem z hełmem pełnym omletów. Bowiem oddział Goldmanna został pozbawiony dostaw żywności i podczas przejazdu przez wieś w jednej z chat znaleziono kosz jajek i mąkę. A kierowca był także wielkim miłośnikiem kuchni, więc szybko zaczął smażyć omlety dla wygłodzonych kompanów. Jednak znów pojawili się Amerykanie, więc panowie zgarnęli omlety do hełmów i heja! Ponadto książka jest ciekawym stadium przypadku o sile modlitwy i wiary oraz pozostawia pytanie, czy Bóg na pewno nie istnieje. Jednak ja, jako zatrwardziała ateistka, nie mam żadnych reflekcji. Książkę natomiast przeczytałam z ciekawością i niedowierzaniem, że tyle wydarzeń było udziałem jednego człowieka.