Wszystko zaczęło się od "11 cięć", w którym to zbiorze opowiadań grozy wystąpili tacy autorzy jak Guy N. Smith, Paweł Paliński, Jakub Małecki, Graham Masterton i inni. Jak łatwo zauważyć, wydawca postanowił zestawić teksty autorów polskich i zagranicznych – zrobił coś, czego wcześniej nie uświadczyliśmy. I odniósł sukces. Opowiadania były premierowe, na dobrym poziomie, a sami autorzy, zarówno polscy jak i zagraniczny mocno chwalili projekt. Niedługo potem ukazał się kolejny zbiór, zatytułowany "15 blizn". Tym razem piętnastu autorów postanowiło postraszyć, a niekiedy i przerazić. Edward Lee, Jack Ketchum czy Robert Cichowlas pokazali się od najmocniejszej strony, prezentując opowiadania doskonale skonstruowane i wywolujące ciarki na plecach.

"13 ran", czyli trzeci tom opowiadań autorów polskich i zagrancznych właśnie trafiła na księgarskie półki. Przyznam, że wędrówkę do księgarni planowałem już w chwili, gdy wyszło na jaw, że Replika planuję tę publikację. Przeczytałem w trzy dni, smakując każdy tekst z osobna. Chyba jest to najlepszy zbiór z wszystkich trzech.

Na pewno na duże uznanie zasluguje krok, jaki postawiono, by zaprezentować nowe gatunki i nowych autorów. Krok w przód, rzecz jasna. Po raz pierwszy mamy okazję bowiem zapoznać się z podgatunkiem bizarro w wykonaniu prekursora tegoż – Carltona Mellicka III. "Uszatek" to solidna, dziwna i świetnie skrojona historia.

W podobnych klimatach maluje się opowiadanie "Wszyscy nieświęci" Roba Kaymana. Debiut tego autora uznać można za niebywale mocny i już jestem ciekawy kolejnych jego kawałków. Opowiadanie to stanowi mieszankę bizarro i hardcore horroru, jaki preferuje Edward Lee. A ten również w zbiorze się pojawia...

W dodatku prezentuje swoje najpopularniejsze opowiadanie, które jako jedyne w jego dorobku, nominowane było do nagrody Brama Stokera. "Pan Kadłubek" to jazda bez trzymanki, która nie może zakończyć się szczęśliwie. Niniejszy tekst jest jednym z mocniejszych, jakie czytałem, wliczając w to powieści autora, z którymi miałem niewiątliwą przyjemność się zapoznać.

Świetnych jest sporo opowiadań. Do takich niewątpliwie należą: "Pragnienie" spólki Cichowlas & Kyrcz oraz "Imperium robali" Łukasza Radeckiego. Damska strony ciemności również prezentuje solidny poziom. Klejzerowicz, Zielińska i Kałużyńska prezentują bardzioej grozę psychologiczną, ale to tylko jest in plus, gdyż widać, iż takie urozmaicenie było tej książce potrzebne.

Opowiadań słabych nie ma, są ze dwa po prostu słabsze, ale absolutnie nie przyćmiewają ducha porządnej grozy tej pozycji. Mam wrażenie, że każdy z autorów, którzy wystąpili już wcześniej, w poprzednich zbiorach autorów polskich iz agranicznych, podwyższyli poprzeczkę, zaś nowi od razu pokazali, że stać ich na wiele.

Obyśmy w przyszłym roku uświadczyli kolejnego tego typu zbioru. A "13 ran" polecam każdemu miłośnikowi literatury grozy.

Wszystko zaczęło się od "11 cięć", w którym to zbiorze opowiadań grozy wystąpili tacy autorzy jak Guy N. Smith, Paweł Paliński, Jakub Małecki, Graham Masterton i inni. Jak łatwo zauważyć, wydawca postanowił zestawić teksty autorów polskich i zagranicznych – zrobił coś, czego wcześniej nie uświadczyliśmy. I odniósł sukces. Opowiadania były premierowe, na dobrym poziomie, a...